وحید واحدی؛ شهروز معبودی؛ طاهر یلچی؛ مهدی انصاری
چکیده
در مطالعه حاضر، امکان بهبود عملکرد تولیدمثلی میشها و وزن تولد برهها با استفاده از تزریق ویتامین E-سلنیوم در میشهای همزمان شده فحلی با استفاده از 200 رأس میش نژاد مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو گروه بررسی شدند. در گروه شاهد میشها در طول دوره همزمانسازی فحلی هیچ مکملی را دریافت نکردند، اما در گروه دوم، میشها در ...
بیشتر
در مطالعه حاضر، امکان بهبود عملکرد تولیدمثلی میشها و وزن تولد برهها با استفاده از تزریق ویتامین E-سلنیوم در میشهای همزمان شده فحلی با استفاده از 200 رأس میش نژاد مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو گروه بررسی شدند. در گروه شاهد میشها در طول دوره همزمانسازی فحلی هیچ مکملی را دریافت نکردند، اما در گروه دوم، میشها در روزهای اسفنجگذاری و اسفنجبرداری پنج میلی‌لیتر ویتامین E-سلنیوم را به‌صورت تزریقی دریافت کردند. برای همزمانسازی، میشها به‌مدت 14 روز اسفنج حاوی پروژسترون دریافت کردند و بعد از خارج‌نمودن اسفنجها، 400 واحد بین‌المللی هورمون گونادوتروپین کوریون اسب (eCG) دریافت کرده و دو روز بعد از آن با قوچها جفت‌گیری کردند. بعد از زایش، شاخصهای تولیدمثلی در هر گروه محاسبه شدند. در هر گروه آزمایشی از تعداد 20 رأس میش در روزهای اسفنجگذاری و سه هفته بعد از قوچ اندازی خونگیری انجام و برخی فراسنجههای خونی اندازهگیری شد. نرخ زایش، برهزایی، راندمان تولید بره و نرخ دوقلوزایی در گروه شاهد کم‌تر از گروه تیمار بود (0/05>P). تفاوتی در وزن تولد برهها در دو گروه مشاهده نشد. میزان گلوکز و کلسترول سرم خون سه هفته بعد از جفت‌گیری، در میشهایی که ویتامین E-سلنیوم دریافت کردند بالاتر بود (0/05>P). براساس نتایج حاصل، تزریق ویتامین E-سلنیوم در میش مغانی در زمان همزمانسازی فحلی، سبب بهبود عملکرد تولیدمثلی میشود.
وحید واحدی؛ بابک نادری؛ سیامک قضایی؛ آزاده بوستان
چکیده
هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش همزمانسازی فحلی در دو شرایط محیطی طبیعی و تنش گرمایی بر عملکرد تولیدمثلی و غلظت هورمونهای استروژن و پروژسترون پلاسما در گاوهای شیری هلشتاین بود. تعداد 110 رأس گاو هلشتاین با میانگین تولید 28 کیلوگرم شیر و نوبت زایش یک تا چهار به طور تصادفی در بین یکی از دو روش هم‌زمانی قرار گرفتند؛ 1- روش دابل ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش همزمانسازی فحلی در دو شرایط محیطی طبیعی و تنش گرمایی بر عملکرد تولیدمثلی و غلظت هورمونهای استروژن و پروژسترون پلاسما در گاوهای شیری هلشتاین بود. تعداد 110 رأس گاو هلشتاین با میانگین تولید 28 کیلوگرم شیر و نوبت زایش یک تا چهار به طور تصادفی در بین یکی از دو روش هم‌زمانی قرار گرفتند؛ 1- روش دابل آوسینک (60=DO; n )، که در این گروه گاوها در روز صفر هورمون GnRH، در روز هفتم PGF2α و در روز نهم GnRH دریافت کردند و بعد از هفت روز دیگر روش آوسینک (GnRH-7d- PGF2α-2d-GnRH-16h-AI) روی این گاوها تکرار شد، 2- روش پریسینک آوسینک (50=PO; n)، که در این گروه گاوها دو تزریق هورمون PGF2α به فاصله 14 روز دریافت کردند و بعد از 12 روز دیگر برنامه آوسینک انجام شد. هر دو روش در دو فصل تابستان و زمستان انجام شدند. درصد گوساله زایی در گاوهایی که در فصل زمستان همزمان شده بودند بیشتر از گاوهای گروه فصل تابستان بود (36/4 در مقابل 18/2درصد،p=0/04). میانگین تعداد تلقیح به‌ازای آبستنی در گاوهایی که در فصل زمستان همزمان شده بودند نسبت به فصل تابستان کم‌تر بود (1/46 در مقابل 1/74 درصد، p=0/02). میانگین غلظت هورمون استروژن و پروژسترون در فصل زمستان بیشتر از فصل تابستان بود (0/05>P). با توجه به نتایج حاصل، عملکرد تولیدمثلی و غلظت هورمونهای استروژن و پروژسترون در فصل زمستان بالاتر از فصل تابستان است و روش همزمانسازی تفاوتی از نظر تأثیر بر عملکرد تولیدمثلی ندارد.
میکائیل قلی پور؛ وحید واحدی؛ زربخت انصاری پیرسرایی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ 2- جیره حاوی نئومایسین (200 گرم در هر تن)؛ 3- جیره حاوی 150 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره؛ 4- جیره حاوی 200 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره بودند. جوجهها از سن 15 تا 42 روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2°C ± 32 از ساعت 10 صبح الی شش بعد از ظهر) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تلفات در پرندگانی که در جیره خود بره موم دریافت کردند کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05>P). در دورههای مختلف، مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. در دورههای رشد و پایانی، وزن جوجههایی که با جیره حاوی 200 میلیگرم پودر برهموم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (0/05>P). در دوره پایانی و کل دوره، ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیه‌شده با 200 میلیگرم پودر برهموم کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05>P). سطح گلوکز و LDL خون در پرندگان تغذیه‌شده با برهموم کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05 >P). بنابراین براساس نتایج حاصل، استفاده از بره موم تا سطح 200 میلیگرم در هر کیلوگرم جیره میتواند اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجههای گوشتی کاهش دهد.