سید محمدعلی میرحسینی؛ سید ناصر موسوی؛ علی افسر
چکیده
در این مطالعه اثرات افزودن مکمل گوانیدینواستیک اسید به جیرههای کم‌پروتئین بر عملکرد، مقدار خاکستر، کلسیم و فسفر و استحکام استخوان درشتنی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار با 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. جیرههای ...
بیشتر
در این مطالعه اثرات افزودن مکمل گوانیدینواستیک اسید به جیرههای کم‌پروتئین بر عملکرد، مقدار خاکستر، کلسیم و فسفر و استحکام استخوان درشتنی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار با 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه راس 308، 2009) با و بدون افزودن گوانیدینواستیک‌اسید (06/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که با کاهش سطح پروتئین تا 80 درصد توصیه راهنما، افزایش وزن بدن و خوراک مصرفی کاهش یافت (05/0>P). با کاهش پروتئین جیره به 80 درصد میزان توصیه‌شده، استحکام استخوان درشتنی کاهش یافت (05/0>P). افزودن گوانیدینواستیک‌اسید به جیره حاوی 80 درصد پروتئین از سطح توصیه، سبب کاهش مصرف خوراک شد (05/0>P). سطوح مختلف پروتئین جیره با یا بدون گوانیدنیواستیک‌اسید تأثیر معنیداری بر درصد خاکستر، کلسیم و فسفر نداشت. افزودن گوانیدینواستیک‌اسید به جیره تأثیری بر فراسنجههای استحکام استخوان نداشت. براساس نتایج این آزمایش کاهش سطح پروتئین جیره به اندازه 80 درصد مقدار توصیه‌شده، علاوه بر تأثیر منفی بر عملکرد، سبب کاهش استحکام استخوان جوجههای گوشتی میشود و استفاده از گوانیدینواستیک‌اسید تأثیری بر رفع کاهش عملکرد و استحکام استخوان ناشی از سطح کاهش یافته پروتئین ندارد.
مجید عباسی؛ محمد رضا عابدینی؛ سید ناصر موسوی
چکیده
تأثیر تراکم گله و نوع ماده استفاده‌شده به‌عنوان بستر، بر عملکرد تولید و فراسنجههای اقتصادی جوجههای گوشتی، با استفاده از تعداد 2016 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308، در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم جوجهریزی ]10 (شاهد)، 14 و 18 قطعه پرنده در مترمربع[ و دو نوع ماده بستری ]تراشههای چوب (شاهد) و مقوای بستر[ در قالب طرح ...
بیشتر
تأثیر تراکم گله و نوع ماده استفاده‌شده به‌عنوان بستر، بر عملکرد تولید و فراسنجههای اقتصادی جوجههای گوشتی، با استفاده از تعداد 2016 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308، در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم جوجهریزی ]10 (شاهد)، 14 و 18 قطعه پرنده در مترمربع[ و دو نوع ماده بستری ]تراشههای چوب (شاهد) و مقوای بستر[ در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک و افزایش وزن پرندگان در جوجهریزی با تراکم 10 قطعه پرنده در مترمربع بیشتر از تراکمهای 18 و 14 قطعه پرنده بود (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی پرندگانی که روی بستر تراشه چوب پرورش یافتند، کمتر از پرندگان پرورش‌یافته روی بستر مقوا بود (05/0>P). بالاترین میزان شاخصهای اقتصادی (نسبت درآمد به هزینه و حاشیه سود) در تراکمهای 14 و سپس 18 قطعه پرنده در واحد سطح مشاهده شدند که هر دو با تراکم 10 قطعه جوجه تفاوت معنیداری داشتند (01/0>P). براساس نتایج این پژوهش، جوجهریزی در تراکم 14 قطعه پرنده در مترمربع نسبت به دیگر سطوح تراکم گله، با کاستن از هزینههای ثابت تولید و همچنین بهبود عددی ضریب تبدیل خوراک میتواند سود بیشتر را برای واحدهای پرورشدهنده جوجههای گوشتی به دنبال داشته باشد و مقوای بستر به‌دلیل اثر منفی بر بازده استفاده از خوراک نمیتواند جایگزینی مناسب برای تراشههای چوب باشد.