دانیال محسنی سلطانی؛ علی رضا آقاشاهی؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ سید عبداله حسینی
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 409-420
چکیده
آثار افزودن توکسین بایندر و پری‌بیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخص‌های تنشی و آنتی اکسیدانی جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین B1 مورد بررسی قرارگرفت. 600 جوجه یک روزه نرو ماده گوشتی سویه‌ی راس 308 در 10 تیمار با 6 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار: شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل نشده و مکمل ...
بیشتر
آثار افزودن توکسین بایندر و پری‌بیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخص‌های تنشی و آنتی اکسیدانی جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین B1 مورد بررسی قرارگرفت. 600 جوجه یک روزه نرو ماده گوشتی سویه‌ی راس 308 در 10 تیمار با 6 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار: شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل نشده و مکمل شده با توکسین بایندرهایASRI1 ، ASRI2 و پری بیوتیک و شاهدهای مثبت مکمل نشده و مکمل شده با توکسین بایندرهایASRI1 ، ASRI2 ، پری بیوتیک، توکسین بایندر ASRI1 + پری‌بیوتیک و توکسین بایندر + پری‌بیوتیک ASRI2 مورد بررسی قرارگرفتند. عملکرد ، شاخص های تنشی تعداد هتروفیل، لنفوسیت، جمعیت باکتریایی روده و شاخص‌های اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی‌آلدهید بررسی شدند. افزودن آفلاتوکسین به جیره سبب افزایش هتروفیل (p<0/05) و هتروفیل به لنفوسیت (p<0/05) و کاهش لنفوسیت (p<0/05) شد. شمار اشریشیا کولای (p<0/05) و لاکتو باسیلوس‌ها (p<0/05) در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با شاهد منفی به‌ترتیب بیشتر و کمتر شد، ولی افزودن توکسین بایندرها و پری‌بیوتیک اثرات منفی آفلاتوکسین را تخفیف داد (p<0/05). غلظت آنزیم‌های آنتی اکسیدان در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با تیمار شاهد منفی پایین‌تر بود ولی افزودن توکسین بایندرها و پری‌بیوتیک به جیره، غلظت آن‌ها را بهبود بخشید (p<0/05). در مجموع، آفلاتوکسین اثرات منفی روی عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخص‌های تنشی و آنتی اکسیدانی جوجه‌های گوشتی داشت ولی افزودن توکسین بایندر ASRI1به میزان 3 کیلو درتن نسبت به توکسین بایندر دیگر موثرتر بود.
علی قدرت؛ اکبر یعقوب فر؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ حبیب اقدم شهریار؛ ابوالفضل قربانی
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 39-49
چکیده
در این آزمایش، توانایی پلیساکاریدهای غیرنشاستهای از دو منبع گندم و جو به‌عنوان منابع آلی و پرلیت به‌عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیونهای منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برونتنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصارۀ اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همیسلولز، کل فیبر جیرهای گندم، ...
بیشتر
در این آزمایش، توانایی پلیساکاریدهای غیرنشاستهای از دو منبع گندم و جو به‌عنوان منابع آلی و پرلیت به‌عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیونهای منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برونتنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصارۀ اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همیسلولز، کل فیبر جیرهای گندم، و جو اندازهگیری شد. ظرفیت باندکردن منگنز، روی، آهن، و مس در شرایط فیزیولوژیکی تقلیدشدۀ معده، روده، و کولون در گندم، جو و پرلیت در شرایط آزمایشگاه اندازهگیری و مقایسه شد. تیمار اسیدی موجب حذف بیشتر مواد معدنی اندوژنوس بهجز آهن شد. دانۀ جو بیشترین ظرفیت باندکردن عناصر مس (48/44 درصد)، روی (07/11 درصد)، و منگنز (16/5 درصد) را در شرایط رودۀ کوچک؛ و پرلیت ظرفیت باندکردن کمتر برای عناصر مس (41/1 درصد)، روی (74/1 درصد)، و منگنز (76/0 درصد) را در مقایسه با جو و گندم نشان داد. بیشترین مقدار خروج مواد معدنی در شرایط اسیدی در هر سه مادۀ خوراکی به‌ترتیب برای عناصر منگنز، روی، مس و آهن بود و بیشترین مقدار باندشدن در منابع آلی در شرایط تقلیدشدۀ رودۀ کوچک به‌ترتیب به عناصر آهن، مس، روی، و منگنز تعلق داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که الیاف جیرهای قابلیت دسترسی مواد معدنی را کاهش میدهند.