بهناز بگشلوی افشار؛ رضا راه چمنی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ احسان سیدجعفری؛ یوسف مصطفی لو
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 339-349
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی امکان جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی اسب و مطالعه بازده تمایز استخوانی این سلول‌ها در شرایط کشت تک بعدی (در ظرف کشت بافت پلاستیکی) و سه بعدی (روی داربست های پلی-ال-لاکتیک-اسید) بود. بافت چربی به روش بیوپسی از ناحیه قاعده دم اسب تهیه و سلول‌های بنیادی مزانشیمی با کمک هضم مکانیکی و آنزیمی از بافت ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی امکان جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی اسب و مطالعه بازده تمایز استخوانی این سلول‌ها در شرایط کشت تک بعدی (در ظرف کشت بافت پلاستیکی) و سه بعدی (روی داربست های پلی-ال-لاکتیک-اسید) بود. بافت چربی به روش بیوپسی از ناحیه قاعده دم اسب تهیه و سلول‌های بنیادی مزانشیمی با کمک هضم مکانیکی و آنزیمی از بافت چربی جدا شد. سلول‌ها بنیادی جداشده، در دو شرایط جداگانه شامل شرایط ظرف کشت بافت پلاستیکی (گروه شاهد) و شرایط داربست پلی-ال-لاکتیک-اسید با سه تکرار، به رده استخوان تمایز داده شدند. در طول 21 روز تمایز آزمون‌های آلیزارین رد، اندازه‌گیری آنزیم آلکالینفسفاتاز و اندازه‌گیری میزان کلسیم رسوبی برای ارزیابی راندمان هر یک از این شرایط در تمایز سلول‌ها به رده استخوان مورد استفاده قرار‌گرفت. دادهای حاصل در قالب طرح کاملاً تصادفی تجزیه شدند. رنگ‌آمیزی آلیزارین رد به‌عنوان یک آزمون کیفی نشان داد در هر دو شرایط سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق‌شده از بافت چربی اسب می‌توانند به رده استخوان تمایز یابند. با این حال سلول‌های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده روی داربست پلی-ال-لاکتیک-اسید در مقایسه با سلول‌های کشت داده شده در شرایط ظرف کشت بافت پلاستیکی دارای فعالیت آنزیم آلکالینفسفاتاز و مقدار کلسیم رسوبی بیشتری بودند. یافته‌های این مطالعه نشان داد استفاده از داربست‌های پلی-ال-لاکتیک-اسید امکان رشد و تمایز بهینه سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق‌شده از بافت چربی اسب را به رده استخوانی فراهم می‌سازد.
مجتبی موسوی؛ ارمین توحیدی؛ مهدی ژندی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ قاسم عموعابدینی
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 593-601
چکیده
اثر فشار اسمزی (250، 300 و 350 میلیاسمول) و گلیسرول (پنج و هفت درصد) در رقیقکننده بر پایه لسیتین سویا بر کیفیت اسپرم گاو، پس از فرایند انجماد-یخگشایی، در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تکرار با استفاده از شش راس گاو نر هولشتاین بررسی شد. در مجموع، از کلیه گاوها، 36 بار اسپرمگیری (از هر گاو شش بار) شد. نمونههای ...
بیشتر
اثر فشار اسمزی (250، 300 و 350 میلیاسمول) و گلیسرول (پنج و هفت درصد) در رقیقکننده بر پایه لسیتین سویا بر کیفیت اسپرم گاو، پس از فرایند انجماد-یخگشایی، در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تکرار با استفاده از شش راس گاو نر هولشتاین بررسی شد. در مجموع، از کلیه گاوها، 36 بار اسپرمگیری (از هر گاو شش بار) شد. نمونههای منی بعد از ارزیابی اولیه، با هم مخلوط شده و به هر کدام از شش تیمار اختصاص یافتند. بعد از فرآیند انجماد و یخگشایی، فراسنجههای جنبایی اسپرم با کمک سیستم CASA، زندهمانی، درصد اسپرم با غشای فعال و ریختشناسی اسپرم، ارزیابی شد. نتایج نشان داد که جنبایی پیشرونده (89/48 درصد)، جنبایی کل (50/69 درصد)، سرعت در مسیر منحنی (µm/s 80/168)، جنبایی عرضی سر (µm/s 69/3) و مستقیم بودن مسیر طی شده (89/61 درصد) در تیمار با هفت درصد گلیسرول و فشار اسمزی 300 میلیاسمول، از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). در تیمارهای با هفت یا پنج درصد گلیسرول و فشار اسمزی 350 میلیاسمول، درصد اسپرم با غشای فعال (به ترتیب 14/23 و 63/25 درصد) و درصد زندهمانی اسپرم (به ترتیب 70/58 و 60/64 درصد) نسبت به سایر تیمارها، کمتر بود (05/0P<). ولی درصد اسپرم طبیعی در این دو تیمار (به ترتیب 34/92 و 57/92 درصد) نسبت به سایر تیمارها، بیشتر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که رقیقکننده حاوی هفت درصد گلیسرول با فشار اسمزی 300 و یا 250 میلیاسمول، در محافظت از اسپرم گاو هلشتاین طی فرایند انجماد-ذوب، کارآمدتر است.
جواد محمدمرادی؛ علی اکبر خادم؛ سید احمد حسینی؛ آرش وشکینی؛ علی اسدی الموتی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 75-83
چکیده
غلظت‌های صفر تا 200 میکرومولار اسید آلفا-لینولنیک (آلفالین) برای مطالعة اثر این اسید چرب بر بلوغ هسته‌ای اووسایت‌ها تعیین شد. اووسایت‌های بز در حضور غلظت‌های صفر (شاهد)، 10، 50، 100 و 200 میکرومولار آلفالین برای بلوغ کشت داده شدند. بیشترین درصد بلوغ برون‌تنی با افزودن 50 میکرومولار آلفالین به محیط کشت اووسایت‌ها حاصل شد (05/0P<). پس از پارتنوژنز/ ...
بیشتر
غلظت‌های صفر تا 200 میکرومولار اسید آلفا-لینولنیک (آلفالین) برای مطالعة اثر این اسید چرب بر بلوغ هسته‌ای اووسایت‌ها تعیین شد. اووسایت‌های بز در حضور غلظت‌های صفر (شاهد)، 10، 50، 100 و 200 میکرومولار آلفالین برای بلوغ کشت داده شدند. بیشترین درصد بلوغ برون‌تنی با افزودن 50 میکرومولار آلفالین به محیط کشت اووسایت‌ها حاصل شد (05/0P<). پس از پارتنوژنز/ لقاح برون‌تنی اووسایت‌ها، درصد تسهیم و درصد تولید بلاستوسیست اووسایت‌ها نیز در روزهای سوم و هشتم پس از کشت ثبت شد. میزان آپاپتوز سلول‌های بلاستوسیست نیز ارزیابی شد. پس از پارتنوژنز، درصد تسهیم اووسایت‌هایی که محیط کشت آن‌ها حاوی50 میکرومولار آلفالین بود تفاوتی با شاهد نداشت، ولی درصد تولید بلاستوسیست‌ها در این گروه بالاتر بود (05/0P<). پس از لقاح برون‌تنی، درصد تسهیم و درصد تولید بلاستوسیست گروه 50 میکرومولار آلفالین بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). همچنین، بلاستوسیست‌های گروه 50 میکرومولار آلفالین، سلول‌های بیشتر و آپوپتوز سلولی کمتری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0P<). نتایج این پژوهش نشان داد که اضافه کردن 50 میکرومولار آلفالین به محیط کشت بلوغ برون‌تنی اووسایت‌های بز راندمان بلوغ هسته‌ای، درصد تسهیم، درصد تولید بلاستوسیست و کیفیت آن‌ها را افزایش می‌دهد.