نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• علی رضا قیاسوند ¹
• حسن شیرزادی ²
• حسینعلی قاسمی ³
• کامران طاهرپور ⁴
• شکوفه حسنوند ⁵
• علی خطیب جو ⁶

¹ دانشجوی دکتری تخصصی تغذیه طیور، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.

² گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران

³ گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و محیط زیست، دانشگاه اراک، اراک، ایران.

⁴ گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.

⁵ دانش آموخته دکتری تخصصی تغذیه طیور، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.

⁶ دانشیار، گروه علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.

چکیده

هدف: هدف این مطالعه تعیین سطح بهینه آرژنین در جیره غذایی بلدرچین‌های ژاپنی (Coturnix coturnix japonica) و ارزیابی تأثیر آن بر عملکرد رشد، بازده خوراک و بازده لاشه با استفاده از مدل‌های رگرسیونی broken-line و درجه دوم بود.

روش پژوهش: برای این منظور، تعداد 600 قطعه جوجه بلدرچین در سن 21 روزگی به پنج تیمار مختلف با سطوح 75/0، 00/1، 25/1، 50/1 و 75/1 درصد آرژنین قابل‌هضم تقسیم شدند. برای هر تیمار شش تکرار و برای هر تکرار 20 قطعه بلدرچین در نظر گرفته شد. جیره‌های آزمایشی از نظر تمامی مواد مغذی ضروری به جز آرژنین مشابه بودند. آزمایش از روز 21 تا 35 ادامه یافت و در طول دوره آزمایشی فراسنجه‌های مختلف عملکردی شامل افزایش وزن بدن، بازده خوراک و بازده لاشه اندازه‌گیری شدند. علاوه بر این، تأثیر سطوح مختلف آرژنین بر ترکیب شیمیایی گوشت سینه و ران نیز بررسی شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که افزایش سطوح آرژنین تأثیر معنی‌داری بر افزایش وزن بدن و بازده خوراک در بلدرچین‌ها داشت؛ به‌ویژه تیمار 25/1 درصد آرژنین بیشترین میزان افزایش وزن بدن و بازده خوراک را در مقایسه با سایر تیمارها نشان داد. این تیمار اختلاف معناداری با تیمارهای 75/0 و 00/1 درصد آرژنین داشت ولی در مقایسه با تیمار 50/1 درصد آرژنین تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. در خصوص مصرف خوراک، هیچ تغییر معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد، که نشان‌دهنده بهبود کارایی استفاده از خوراک در تیمارهای با سطوح بیشتر آرژنین ناشی از افزایش وزن بود. برای تخمین سطح نیاز به آرژنین در جیره، مدل‌های رگرسیونی broken-line خطی و درجه دوم به‌کار گرفته شدند. مدل broken-line خطی با شیب یکسان، نقطه شکست را در 15/1 درصد برای افزایش وزن بدن و 21/1 درصد برای بازده خوراک شناسایی کرد. همچنین، مدل broken-line درجه دوم نقاط شکست را در 30/1 درصد برای افزایش وزن بدن و 29/1 درصد برای بازده خوراک پیش‌بینی کرد. همچنین مدل رگرسیونی درجه دوم نشان داد که در سطح 37/1 درصد آرژنین، بیشترین میزان افزایش وزن بدن و در 36/1 درصد آرژنین، بیشترین بازده خوراک مشاهده شد. در خصوص بازده لاشه، تیمار 25/1 درصد آرژنین بیشترین بازده لاشه را در روز 35 نشان داد که اختلاف معناداری با تیمارهای 75/0 و 75/1 درصد داشت. مدل‌های رگرسیونی broken-line و درجه دوم نشان دادند که سطح بهینه آرژنین برای بیشترین بازده لاشه به‌ترتیب 12/1 و 26/1 درصد بود. افزون بر این، مدل رگرسیونی درجه دوم پیش‌بینی کرد که سطح بهینه برای بازده لاشه در 32/1 درصد آرژنین قرار دارد. با این حال، ترکیب شیمیایی گوشت سینه و ران تحت تأثیر سطوح آرژنین قرار نگرفت و هیچ تغییر معناداری در ترکیب ماده خشک، ماده آلی و خاکستر مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که استفاده از مدل‌های رگرسیونی broken-line خطی و درجه دوم ابزارهای مناسبی برای تخمین دقیق نیاز به آرژنین در جیره غذایی بلدرچین‌های ژاپنی هستند. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، سطح بهینه آرژنین برای بهبود عملکرد رشد و بازده لاشه در بلدرچین‌های ژاپنی در حدود 15/1 تا 37/1 درصد توصیه می‌شود. این یافته‌ها می‌توانند به بهینه‌سازی جیره‌های غذایی در صنعت پرورش بلدرچین کمک کنند و بهبود کارایی تولید و کاهش هزینه‌های خوراک را به دنبال داشته باشند.

کلیدواژه‌ها

• آرژنین
• بازده لاشه
• بلدرچین ژاپنی
• عملکرد رشد
• مدل رگرسیونی broken-line

عنوان مقاله [English]

Determination of the optimal arginine level in the diet of Japanese quails to improve growth performance and carcass yield

نویسندگان [English]

• Ali Reza Ghiasvand ¹
• Hassan Shirzadi ²
• Hossein Ali Ghasemi ³
• Kamran Taherpour ⁴
• Shokoufeh Hasanvand ⁵
• Ali Khatibjoo ⁶

¹ PhD Candidate for Poultry Nutrition, Department of Animal Science, Faculty of Agriculture. Ilam University, Ilam, Iran.

² Department of Animal Science, Faculty of Agriculture, Ilam University, Ilam, Iran

³ Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Environment, Arak University, Arak, Iran.

⁴ Department of Animal Science, Faculty of Agriculture. Ilam University, Ilam, Iran.

⁵ PhD Graduate in Poultry Nutrition, Department of Animal Science, Faculty of Agriculture. Ilam University, Ilam, Iran.

⁶ Associate Professor, Department of Animal Science, Khorasan Razavi Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Mashhad, Iran.

چکیده [English]

Objective: The aim of this study was to determine the optimal arginine level in the diet of Japanese quails (Coturnix coturnix japonica) and evaluate its effects on growth performance, feed efficiency, and carcass yield using broken-line and quadratic regression models.

Method: For this purpose, a total of 600 twenty-one-day-old Japanese quail chicks were divided into five different treatments with digestible arginine levels of 0.75%, 1.00%, 1.25%, 1.50%, and 1.75%. Six replicates were used for each treatment, with 20 quails per replicate. The experimental diets were similar in all essential nutrients except for arginine. The experiment was conducted from day 21 to day 35, and during the experimental period, various performance parameters, including body weight gain, feed efficiency, and carcass yield, were measured. Additionally, the effects of different arginine levels on the chemical composition of breast and thigh meat were evaluated.

Results: The results indicated that increasing arginine levels had a significant impact on body weight gain and feed efficiency in the quails (P<0.05). Specifically, the 1.25% arginine treatment showed the greatest body weight gain and feed efficiency compared to the other treatments (P<0.05). This treatment showed a significant difference compared to the 0.75% and 1.00% treatments (P<0.05), with no significant difference compared to the 1.50% arginine treatment. No significant changes in feed intake were observed (P>0.05), indicating that greater arginine levels improved feed utilization efficiency due to increased body weight gain. To estimate the arginine requirement, both broken-line linear and quadratic regression models were employed. The broken-line linear model with a single slope identified breakpoints at 1.15% for body weight gain and 1.21% for feed efficiency. Additionally, the quadratic broken-line model predicted breakpoints at 1.30% for body weight gain and 1.29% for feed efficiency. The quadratic regression model showed that at 1.37% arginine, the greatest body weight gain was observed, and at 1.36%, the greatest feed efficiency was recorded. For carcass yield, the 1.25% arginine treatment showed the greatest carcass yield on day 35, with a significant difference compared to the 0.75% and 1.75% treatments. Both broken-line and quadratic regression models indicated that the optimal arginine level for the greatest carcass yield was approximately 1.12% and 1.26%, respectively. Additionally, the quadratic regression model predicted that the optimal level for carcass yield was 1.32% arginine. However, the chemical composition of breast and thigh meat was not affected by the arginine levels, and no significant changes in dry matter, organic matter, and ash content were observed.

Conclusions: The results of this study indicated that the use of broken-line linear and quadratic regression models are effective tools for accurately estimating the arginine requirement in the diet of Japanese quails. Based on the findings, it is recommended that the optimal arginine level for improving growth performance and carcass yield in Japanese quails was set between 1.15% and 1.37%. These findings can contribute to optimizing dietary formulations in the quail farming industry, improving production efficiency, and reducing feed costs.

کلیدواژه‌ها [English]

• Arginine
• Broken-line regression model
• Carcass yield
• Growth performance
• Japanese quail