غلامحسین ایراجیان؛ حمید امانلو؛ اسداله تیموری یانسری؛ حمیدرضا میرزایی الموتی؛ هرمز منصوری
چکیده
در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش‌های آبستن با استفاده از 30 رأس میش (سن 4/0 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیره‌های آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه، با میانگین هندسی 42/2، 91/4 و 04/7 میلی‌متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه، ...
بیشتر
در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش‌های آبستن با استفاده از 30 رأس میش (سن 4/0 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیره‌های آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه، با میانگین هندسی 42/2، 91/4 و 04/7 میلی‌متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه، با میانگین هندسی 36/3 و 73/7 میلی‌متر) بودند. تیمارهای دارای ذرات ریز یونجه و سیلاژ ذرت دارای کمترین عامل مؤثر فیزیکی (pef>8) بودند و مقادیر عامل مؤثر فیزیکی (pef>8 و pef>1.18) با کاهش اندازه ذرات کاهش یافتند (05/0 pP). زمان مصرف خوراک، فعالیت نشخوار و زمان کل جویدن تحت تأثیر تیمار قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل، ایجاد تعادل مناسب بین اندازه ذرات علوفه بهعنوان نمایندهای از بخش فیزیکی و ویژگیهای شیمیایی جیره لازم است موردتوجه قرار گیرد. تیمار دارای علوفه یونجه ریز به علاوه سیلاژ ذرات بلند در اکثر موارد مورد ارزیابی نتایج بهتری را نشان داد و به نظر میرسد این تیمار تعادل مناسبتری در جیره برای تغذیه میشها فراهم کرده است. بنابراین در تهیه جیره میش‌های آبستن با در نظر گرفتن اندازه ذرات میتوان عملکرد بهتری را انتظار داشت.