لیلی عبدعلی؛ سمیه سالاری؛ محمدرضا قربانی؛ شیما حسینی فر
دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 107-122
چکیده
این مطالعه به‌منظور بررسی اندازه ذرات جو و مخمر اتولیز شده به همراه آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی و قابلیت هضم ایلئومی با استفاده از 400 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس دورگه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×4 و با 8 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 35 روزگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع افزودنی (بدون افزودنی، آنزیم، مخمر ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور بررسی اندازه ذرات جو و مخمر اتولیز شده به همراه آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی و قابلیت هضم ایلئومی با استفاده از 400 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس دورگه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×4 و با 8 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 35 روزگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع افزودنی (بدون افزودنی، آنزیم، مخمر اتولیز شده و مخمر اتولیز شده به همراه آنزیم) و اندازه ذرات جو (ریز،2 میلی متر و درشت، 8 میلی متر) بودند. افزودن مخمر اتولیز شده و آنزیم، باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک نسبت به تیمار بدون افزودنی گردید (p<0/05). مخمر اتولیز شده با اندازه ذرات درشت جو، سبب افزایش فاکتور بازدهی اروپایی، نسبت بازدهی انرژی و پروتئین نسبت به سایر تیمارها گردید (0/05>P). افزودن آنزیم چربی محوطه‌ی بطنی را نسبت به سایر تیمارها کاهش داد (p<0/05). مخمر اتولیز شده به‌همراه آنزیم باعث افزایش طول و درصد ماده خشک استخوان درشت‌نی نسبت به تیمار فاقد افزودنی شد (p<0/05). افزودن مخمر اتولیز شده به‌همراه آنزیم پاسخ ایمنی را نسبت به سایر تیمارها بهبود بخشید (p<0/05). مخمر اتولیز شده به همراه آنزیم، قابلیت هضم ایلئومی را نسبت به سایر تیمارها بهبود بخشید (05/0>P). مخمر اتولیز شده به تنهایی و به‌همراه آنزیم باعث کاهش میزان pH بستر، نسبت به تیمار دریافت کننده‌ی آنزیم به تنهایی و تیمار فاقد افزودنی گردید (0/05>P). در مجموع، می‌توان استفاده از مخمر اتولیز شده به همراه آنزیم را در جیرههای حاوی جو جوجههای گوشتی توصیه نمود.
سید مجید آزرم؛ سمیه سالاری؛ محسن ساری؛ محمدرضا قربانی؛ محمد حجتی
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 301-312
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجه‌های فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجه‌های فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر انجام شد. فراسنجه‌های عملکردی به‌صورت هفتگی بررسی شدند. جمعیت میکروبی، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های لیپیدی خون در سن 42 روزگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد افزودن اسانس آویشن به جیره حاوی گندم، باعث افزایش خوراک مصرفی جوجههای گوشتی در کل دوره‌های آزمایش شد (0/05>P). در دوره آغازین افزایش وزن پرندگانی که از جیره حاوی 400 میلیگرم اسانس و 50 درصد گندم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره بدون اسانس یا بدون گندم بود (0/05>P). پرندگان مصرف کننده جیره بدون گندم حاوی اسانس آویشن، غلظت LDL خون کمتری داشتند (0/05>P). درحالیکه افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلی گرم به جیره بدون گندم باعث افزایش غلظت HDL خون شد (0/05>P). جیره حاوی گندم بدون اسانس، چربی حفره بطنی بالاتری در مقایسه با سطوح 200 و 400 میلیگرم اسانس در جیره بدون گندم و نیز سطح 400 میلیگرم اسانس در جیره حاوی گندم داشت (0/05>P). نتایج نشان داد که افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم به جیره حاوی گندم، با توجه به افزایش مصرف خوراک و بهبود برخی فراسنجه‌های فیزیولوژیکی در جوجههای گوشتی، می‌تواند مفید باشد.
محمدرضا نهیرات؛ سمیه سالاری؛ محمدرضا قربانی
دوره 21، شماره 1 ، اردیبهشت 1398، ، صفحه 73-86
چکیده
به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف فیبر و پری‌بیوتیک بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 320 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (ذرت- کنجاله سویا)، جیره شاهد به‌همراه پری‌بیوتیک (بیولکس MB40) و منابع مختلف فیبر (سبوس گندم، پوسته سویا و پودر ...
بیشتر
به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف فیبر و پری‌بیوتیک بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 320 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (ذرت- کنجاله سویا)، جیره شاهد به‌همراه پری‌بیوتیک (بیولکس MB40) و منابع مختلف فیبر (سبوس گندم، پوسته سویا و پودر هسته خرما) بودند. منابع مختلف فیبر در سطوح 5/1 و سه درصد و پری‌بیوتیک به مقدار دو گرم در کیلوگرم به جیرههای آزمایشی اضافه شدند. تیمار دارای 5/1 درصد پودر هسته خرما، بهترین ضریب تبدیل خوراک را در مقایسه با سایر تیمارها به‌جز تیمار دارای سه درصد پودر هسته خرما و شاهد داشت (05/0>P). چربی حفره بطنی در پرندگان دریافت‌کننده منابع مختلف فیبر در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P). قابلیت هضم ایلئومی ظاهری ماده آلی و پروتئین خام در جیره حاوی سه درصد پودر هسته خرما افزایش یافت (05/0>P). قابلیت هضم ایلئومی ظاهری چربی خام، در پرندگان مصرف‌کننده پودر هسته خرما به‌طور معنیداری نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P). استفاده از منابع مختلف فیبر سبب کاهش معنیدار تری‌گلیسرید و کلسترول سرم خون در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P). نتایج نشان داد که افزودن پودر هسته خرما به جیره غذایی جوجههای گوشتی سبب بهبود عملکرد، کاهش چربی محوطه شکمی و جمعیتهای میکروبی ایکولای و کلی‌فرم و افزایش قابلیت هضم پروتئین خام و جمعیت میکروبی لاکتوباسیلها در سکوم جوجههای گوشتی گردید.
علی محمد هوشمندی؛ محمد بوجار پور؛ اکبر یعقوبفر؛ سمیه سالاری؛ حسن رکنی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 159-174
چکیده
تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجههای گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی ...
بیشتر
تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجههای گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار و 27 قطعه جوجه در هر تکرار، بررسی شد. جیره های حاوی جو رقم ریحانه در مقایسه با سایر ارقام قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و چربی، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت بالاتری داشتند (05/0P<). پلت نمودن جیرهها، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت را کاهش (05/0P<) و افزودن آنزیم به جیرهها مقدار این شاخصها و همچنین قابلیت هضم پروتئین و چربی را افزایش داد (05/0P<). با توجه به این نتایج، استفاده از آنزیم در جیره حاوی جو رقم ریحانه به شکل پلت در تغذیه جوجههای گوشتی، قابلیت هضم و انرژیزایی جیره را افزایش می‌دهد.
بابک ماسوری؛ سمیه سالاری؛ حشمت اله خسروی نیا؛ صالح طباطبایی وکیلی؛ طاهره محمدآبادی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 201-212
چکیده
تاثیر اسانس مرزه خوزستانی (صفر و 400 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) و منبع چربی (پنج درصد روغن ماهی، سه درصد روغن ماهی + دو درصد روغن کلزا، دو درصد روغن ماهی +سه درصد روغن کلزا و پنج درصد روغن کلزا) بر عملکرد تولیدی، کلسترول گوشت، پایداری لیپید و اجزای لیپیدی خون جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×4 با پنج تکرار ...
بیشتر
تاثیر اسانس مرزه خوزستانی (صفر و 400 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) و منبع چربی (پنج درصد روغن ماهی، سه درصد روغن ماهی + دو درصد روغن کلزا، دو درصد روغن ماهی +سه درصد روغن کلزا و پنج درصد روغن کلزا) بر عملکرد تولیدی، کلسترول گوشت، پایداری لیپید و اجزای لیپیدی خون جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×4 با پنج تکرار انجام شد. استفاده از پنج درصد روغن کلزا باعث کاهش ضریب تبدیل خوراک، غلظت لیپوپروتئینهای با دانسیته کم در سرم و میزان کلسترول عضلات ران و سینه در جوجههای گوشتی در سن 42 روزگی شد (05/0>P). استفاده از 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس مرزه باعث بهبود افزایش وزن روزانه، کاهش سطح کلسترول سرم و عضلات ران و سینه و کاهش سطح مالوندیآلدئید در عضلات ران و سینه شد (05/0>P). اعمال تنش گرمایی در بازه زمانی 22 تا 42 روزگی باعث کاهش معنیدار ضریب تبدیل خوراک، افزایش کلسترول سرم خون و کلسترول عضله سینه و افزایش سطح مالوندیآلدئید عضلات ران وسینه شد (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از روغن کلزا یا400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس مرزه خوزستانی تأثیر مثبت بر خصوصیات عملکرد و کاهش محتوای کلسترول عضلات و سرم خون در جوجه گوشتی دارد.
عباس رجایی راد؛ محسن ساری؛ محمد جواد ضمیری؛ مرتضی چاجی؛ سمیه سالاری
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 431-445
چکیده
برگ خرما در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با دماهای 40، 80 و 100 درجه سانتیگراد و زمانهای 80، 160 و 240 دقیقه در قالب طرح کاملاً تصادفی در رآکتور فرآوری‌کننده با استفاده از آهک فرآوری شد. فراسنجه‌های تخمیر با استفاده از روش تولید گاز بررسی شد. فرآوری سبب کاهش میزان لیگنین از 0/13 درصد در برگ خام به 6 درصد در تیمار 100 درجه سانتیگراد برای ...
بیشتر
برگ خرما در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با دماهای 40، 80 و 100 درجه سانتیگراد و زمانهای 80، 160 و 240 دقیقه در قالب طرح کاملاً تصادفی در رآکتور فرآوری‌کننده با استفاده از آهک فرآوری شد. فراسنجه‌های تخمیر با استفاده از روش تولید گاز بررسی شد. فرآوری سبب کاهش میزان لیگنین از 0/13 درصد در برگ خام به 6 درصد در تیمار 100 درجه سانتیگراد برای 240 دقیقه گردید (01/0P<). افزایش دما و زمان فرآوری، سبب کاهش درصد خاکستر شد (01/0P<). میزان درصد کلسیم برگ از 58/0 قبل از فرآوری به 94/0 درصد در برگ فرآوری شده در دمای 40 درجه سانتیگراد برای 80 دقیقه افزایش یافت (01/0P<). اثر متقابل دما و زمان بر دیواره سلولی، اتلاف ماده خشک، قابلیت تولید گاز از بخش قابل تخمیر و تولید گاز معنیدار بود (01/0P<). تولید گاز در پایان 72 ساعت انکوباسیون برگ خام 2/76 میلی‌لیتر به ازای گرم ماده خشک بود و با فرآوری در 100 درجه سانتیگراد به مدت 240 دقیقه به 8/189 میلی‌لیتر به ازای گرم ماده خشک افزایش یافت. با افزایش شدت فرآوری قابلیت هضم ماده آلی از 5/26 درصد در تیمار 40 درجه سانتیگراد برای 80 دقیقه به 4/36 درصد در تیمار 100 درجه سانتیگراد برای 240 دقیقه افزایش یافت (01/0P<). آزمایش با میکروسکوپ الکترونی نشان داد که حفرات در برگ فرآوری شده نسبت به برگ خام افزایش یافته است. نتایج نشان داد که با فرآوری مرطوب با آهک همراه با حرارت، میزان لیگنین کاهش یافته و قابلیت هضم آزمایشگاهی برگ خرما افزایش می‌یابد.
داریان شفیعی پور؛ سمیه سالاری؛ محسن ساری؛ سامان آبدانان مهدی زاده؛ مهدی زارعی
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 539-552
چکیده
اثرات منابع متفاوت لیپید وسطوح مختلف روی بر عملکرد، فعالیت باکتریایی تخممرغ وریختشناسی تخمدان مرغهای تخمگذار با استفاده از 288 قطعه مرغ تخمگذار در سن 60 هفتگی در یک آزمایش فاکتوریل 4×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار، چهار تکرار و شش قطعه مرغ در هر تکرار و به مدت 10 هفته بررسی شد. جیره های آزمایشی دارای چهار درصد چربی از سه منبع متفاوت ...
بیشتر
اثرات منابع متفاوت لیپید وسطوح مختلف روی بر عملکرد، فعالیت باکتریایی تخممرغ وریختشناسی تخمدان مرغهای تخمگذار با استفاده از 288 قطعه مرغ تخمگذار در سن 60 هفتگی در یک آزمایش فاکتوریل 4×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار، چهار تکرار و شش قطعه مرغ در هر تکرار و به مدت 10 هفته بررسی شد. جیره های آزمایشی دارای چهار درصد چربی از سه منبع متفاوت لیپید (روغن سویا، روغن ماهی و پیه) و چهار سطح روی ( 40، 100،200 و300 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بودند. با افزایش سطح روی در جیره های حاوی منابع مختلف لیپید، مصرف خوراک کاهش یافت (05/0>P). با افزودن مکمل روی به جیرههای حاوی منابع مختلف لیپید، واحد هاو افزایش یافت (05/0>P). بیشترین واحد هاو در سطح 100 میلیگرم در کیلوگرم روی با روغن سویا و روغن ماهی مشاهده شد. افزایش سطح روی در جیره سبب افزایش مقاومت پوسته، ضخامت پوسته و درصد پوسته شد (05/0>P). در جیره حاوی پیه، با افزایش سطح روی تعداد فولیکول سفید بزرگ به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزودن مکمل روی به جیرههای حاوی منابع مختلف لیپید، بار میکروبی زرده به طور معنیداری کاهش یافت (05/0>P). بر اساس نتایج این مطالعه، افزودن روی از منبع آلی به جیره های حاوی منابع مختلف لیپید، بجز کاهش بار میکروبی زرده نتوانسته شاخص‌های دیگر مورد ارزیابی را تحت تاثیر قرار دهد.
زینب مرادپور؛ سمیه سالاری؛ محمدرضا قربانی؛ محسن ساری
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 261-272
چکیده
این آزمایش با هدف ارزیابی اثر روشهای مختلف تولکبری بر خصوصیات کمی و کیفی تخممرغ مرغان تخمگذار با استفاده از 180 قطعه مرغ تخمگذار تجاری سویه های-لاین در سن 52 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار به مدت 90 روز انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل: 1 - گروه محروم از خوراک، 2 - گروه تغذیه شده با 50 درصد پودر یونجه ...
بیشتر
این آزمایش با هدف ارزیابی اثر روشهای مختلف تولکبری بر خصوصیات کمی و کیفی تخممرغ مرغان تخمگذار با استفاده از 180 قطعه مرغ تخمگذار تجاری سویه های-لاین در سن 52 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار به مدت 90 روز انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل: 1 - گروه محروم از خوراک، 2 - گروه تغذیه شده با 50 درصد پودر یونجه و 50 درصد جیره تخمگذاری، 3 - گروه تغذیه شده با 75 درصد پودر یونجه و 25 درصد جیره تخمگذاری، 4 - گروه تغذیه شده با 100 درصد پودر یونجه، 5 - گروه تغذیه شده با دانه کامل جو و 6 - گروه تغذیه‌شده با جیره حاوی اکسید روی بودند که به مدت 10 روز اعمال شد. بیشترین درصد کاهش وزن مربوط به تیمارهای حذف خوراک و اکسید روی بودند (05/0>P). تولید تیمار حاوی 50 درصد پودر یونجه دیرتر از سایر تیمارها قطع شده و زودتر به 50 درصد تولید رسید (05/0>P). تیمار دانه کامل جو و 100 درصد پودر یونجه درصد تولید و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به تیمار حذف خوراک داشتند (05/0>P). میانگین وزن تخممرغ در تیمار حذف خوراک و شاخص رنگ زرده در تیمارهای حذف خوراک و دانه کامل جو بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). درصد پوسته تخممرغ در تیمارهای دانه کامل جو و حاوی اکسید روی بالاتر از تیمار حاوی 50 درصد پودر یونجه بود (05/0>P). بنابراین باتوجه به بهبود فراسنجه‌های عملکردی پس از تولک، استفاده از دانه کامل جو و نیز 100 درصد پودر یونجه جهت تولک بری توصیه می‌شود.
محمدرضا جمالی؛ محمدرضا قربانی؛ احمد طاطار؛ سمیه سالاری؛ مرتضی چاجی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 107-118
چکیده
ارزش غذایی پودر گیاه خرفه و تأثیر آن بر عملکرد، صفات کمی و کیفی تخممرغ، و فراسنجه‌های تولیدمثلی مرغهای تخمگذار، در دو آزمایش جداگانه بررسی شد. از 120 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن (هایلاین W-36) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار برای بررسی اثر گیاه خرفه بر عملکرد تخمگذاری استفاده شد. مرغها به‌مدت هشت هفته جیرههای ...
بیشتر
ارزش غذایی پودر گیاه خرفه و تأثیر آن بر عملکرد، صفات کمی و کیفی تخممرغ، و فراسنجه‌های تولیدمثلی مرغهای تخمگذار، در دو آزمایش جداگانه بررسی شد. از 120 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن (هایلاین W-36) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار برای بررسی اثر گیاه خرفه بر عملکرد تخمگذاری استفاده شد. مرغها به‌مدت هشت هفته جیرههای حاوی سطوح گوناگون پودر گیاه خرفه (صفر، یک، دو، و سهدرصد) را دریافت کردند. میزان انرژی خام، پروتئین خام، چربی خام، و فیبر خام نمونههای خرفه به ترتیب 67/2921 کیلوکالری بر کیلوگرم مادۀ خشک، 28/22درصد، 99/3درصد، و 47/9درصد مادۀ خشک بود. انرژی قابل سوختوساز ظاهری و حقیقی خرفه به ترتیب 70/1864 و 08/1956 کیلوکالری بر کیلوگرم مادۀ خشک بود. سطوح پودر گیاه خرفه در جیره اثری بر عملکرد مرغهای تخمگذار نداشت. استحکام پوسته، ضخامت پوسته، رنگ زردۀ تخممرغ، وزن تخمدان، وزن اویداکت، تعداد فولیکول زرد بزرگ، و وزن بزرگترین فولیکول در مرغهای تغذیه‌شده با پودر گیاه خرفه به نسبت پرندگان شاهد بیشتر بود (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از پودر گیاه خرفه در جیرههای تخمگذار، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجه‌های تولیدمثلی را بهبود میبخشد. بنابراین می‌توان پودر گیاه خرفه را تا سطح سهدرصد در تغذیۀ مرغهای تخمگذار استفاده کرد.
الهه رضائی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده؛ سمیه سالاری؛ مهدی زارعی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 151-160
چکیده
به‌منظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به‌مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به‌مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون در جیره بودند. در 28روزگی تزریق گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) به جوجهها انجام شد و در روزهای 35 و 42 پرورش خونگیری برای بررسی عیار آنتیبادی علیه SRBC به عمل آمد. سطوح دانۀ آنیسون باعث بهبود مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن جوجههای گوشتی نشدند. در دورۀ آغازین، کمترین ضریب تبدیل خوراک جوجههای گوشتی در تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون مشاهده شد (05/0>P)، ولی در دوره‌های رشد و کل دورۀ پرورش، سطوح دانۀ آنیسون تأثیر مثبتی بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. دانۀ آنیسون باعث افزایش عیار آنتیبادی علیه SRBC جوجهها در 35روزگی شد (05/0>P). سطوح دانۀ آنیسون موجب بهبود ایمنی سلولی در جوجهها نشد. تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون باعث افزایش قدرت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسمای جوجهها در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد (05/0>P). میزان استروژن سرم خون جوجهها در سطوح 3/0 و 6/0درصد دانۀ آنیسون کاهش داشت، اما در سطح 9/0درصد آن افزایش یافت (05/0>P). بهطورکلی، افزودن دانۀ آنیسون به جیرۀ جوجههای گوشتی هرچند باعث بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی سلولی جوجههای گوشتی نشد، موجب افزایش پاسخ ایمنی هومورال اولیه و توان آنتی‌اکسیدانی تام خون جوجهها شد.
مرتضی نادعلی؛ سمیه سالاری؛ محمد بوجارپور؛ صالح طباطبایی وکیلی؛ محسن ساری
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 141-149
چکیده
تأثیر روی بر زخم کف پا و فراسنجه‌های تولیدمثلی و خونی مرغهای مادر گوشتی با استفاده از 300 قطعه مرغ و 40 قطعه خروس سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار و 15 قطعه مرغ و دو قطعه خروس در هر تکرار به مدت 12 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی80، 110، 140، و 170 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره بودند. استفاده ...
بیشتر
تأثیر روی بر زخم کف پا و فراسنجه‌های تولیدمثلی و خونی مرغهای مادر گوشتی با استفاده از 300 قطعه مرغ و 40 قطعه خروس سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار و 15 قطعه مرغ و دو قطعه خروس در هر تکرار به مدت 12 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی80، 110، 140، و 170 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره بودند. استفاده از سطوح افزایشی روی بهخصوص سطح 170 میلیگرم در کیلوگرم جیره موجب افزایش جوجهدرآوری گردید (05/0P<). استفاده از مکمل روی در سطوح 140 و 170 میلیگرم در کیلوگرم جیره سبب بهبود و جلوگیری از پیشرفت زخمهای کف پا شد (05/0P<). کمترین درصد تلفات رویانی مرحلۀ اولیۀ انکوباسیون مربوط به سطح 140 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره بود (05/0P<). همچنین سطح 170 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره سبب افزایش تعداد فولیکولهای بزرگ و کوچک تخمدان مرغهای مادر گوشتی گردید (05/0P<). اثر تیمارهای آزمایشی بر لیپیدهای خون معنیدار نبود. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از مکمل روی در سطوح 140 و 170 میلیگرم در کیلوگرم جیرۀ مرغهای مادر گوشتی علاوه بر تأثیر مطلوب بر سلامت پای مرغها، جوجهدرآوری را بهبود میبخشد.
پروین سعیدی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ سمیه سالاری؛ خلیل میرزاده؛ مهدی زارعی
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 157-166
چکیده
به منظور بررسی اثر افزودن سیاه‌دانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی، از 192 قطعه جوجة یک‌روزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاه‌دانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر افزودن سیاه‌دانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی، از 192 قطعه جوجة یک‌روزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاه‌دانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن بدن در پرندگانی که جیرة حاوی 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه مصرف کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاه‌دانه به جیره اثری بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های آغازین، رشد و کل دورة پرورش نداشت. وزن بورس فابرسیوس و تیموس در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه در جیرة خود دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). وزن کبد در پرندگان مربوط به تیمار 4/0 درصد سیاه‌دانه بیشتر از شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاه‌دانه به جیره باعث کاهش معنادار غلظت گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول و LDL و افزایش میزان HDL سرم خون شد (P<0/05). در پرندگانی که در جیرة خود سیاه‌دانه دریافت کردند تعداد گلبول‌های سفید افزایش و نسبت هتروفیل: لنفوسیت کاهش یافت (P<0/05). توان آنتی‌اکسیدانی تام پلاسمای خون در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه دریافت کردند، بیشتر از شاهد بود (P<0/05). به‌طور کلی، استفاده از سیاه‌دانه تا سطح 8/0 درصد در جیره، ضمن بهبود عملکرد، فعالیت سیستم ایمنی و توان آنتی‌اکسیدانی تام خون جوجههای گوشتی را افزایش می‌دهد.
روح الله ابراهیمی؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ سمیه سالاری؛ محمدجواد ضمیری؛ محمدتقی بیگی نصیری
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 127-138
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‌های خونی، و وضعیت آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‌های خونی، و وضعیت آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن است که استفاده از 200 میلیگرم سیلیمارین، وزن روزانه را در دورۀ آغازین افزایش و در کل دورۀ پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دورۀ آغازین، رشد، و کل دورۀ آزمایش افزایش داد (05/0P<). استفاده از سطوح 100 و 200 میلیگرم سیلیمارین در جیره، بهترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد (05/0P<). افزودن 200 میلیگرم سیلیمارین به جیره باعث افزایش معنیدار غلظت مالوندیآلدهید (05/0P <) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (01/0P<) و کاهش معنیدار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (05/0P <) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلیمارین در جیرۀ جوجههای گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.