ایوب محمدی؛ فرهنگ فاتحی؛ ابوالفضل زالی؛ مهدی گنج خانلو؛ امیرحسین سرزعیم
دوره 22، شماره 2 ، تابستان 1399، ، صفحه 259-269
چکیده
اثر فضای آخور و اندازه ذرات خوراک بر مقدار مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی جیره با استفاده از از 40 راس گوساله در حال رشد هلشتاین با میانگین وزن 32/8±295/6 کیلوگرم در طرح چرخشی با آرایه فاکتوریل 2×2 (با چهار تیمار، چهار دوره و چهار بهاربند) شامل فاکتور فضای آخور (24 و 48 سانتیمتر) و فاکتور اندازه ذرات علوفه (4/6 و 7/1 میلی متر) بررسی شد.. تیمارها ...
بیشتر
اثر فضای آخور و اندازه ذرات خوراک بر مقدار مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی جیره با استفاده از از 40 راس گوساله در حال رشد هلشتاین با میانگین وزن 32/8±295/6 کیلوگرم در طرح چرخشی با آرایه فاکتوریل 2×2 (با چهار تیمار، چهار دوره و چهار بهاربند) شامل فاکتور فضای آخور (24 و 48 سانتیمتر) و فاکتور اندازه ذرات علوفه (4/6 و 7/1 میلی متر) بررسی شد.. تیمارها در این آزمایش شامل: 1) تیمار با 24 سانتیمتر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 4/6 میلی‌متر (24/ریز)، 2) تیمار با 24 سانتیمتر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 7/1 میلی‌متر (24/درشت)، 3) تیمار با 48 سانتیمتر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 4/6 میلی‌متر (48/ریز)، 4) تیمار با 48 سانتیمتر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 7/1 میلی‌متر (48/ درشت) بود. در رابطه با اثرات متقابل نشان داده شد که قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی برای تیمار 48/درشت در مقایسه با سایر تیمارها بطور معنی داری بیشتر بود (p<0/05). قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی برای تیمارهای حاوی علوفه با اندازه درشت از تیمارهای حاوی علوفه با اندازه ریز بیش تر بود (p<0/05). در نهایت این که تغذیه گوساله های ماده در حال رشد با جیره حاوی علوفه های با اندازه درشت، ضمن کمک به ایجاد محیط شکمبه ای سالم تر ، قابلیت هضم مواد مغذی را افزایش می دهد.
امیر اکبری افجانی؛ حمید امانلو؛ ابوالفضل زالی زالی؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ مهدی گنج خانلو
دوره 19، شماره 2 ، تابستان 1396، ، صفحه 337-348
چکیده
در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل:1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین ...
بیشتر
در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل:1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک ،و 4) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک بود. بزغاله‌ها در انتهای آزمایش، کشتار و صفات مربوط به لاشه اندازه‌گیری شد. افزودن تفاله دانه انار همراه ال-کارنیتین به جیره، چربی دور کلیه را کاهش داد (05/0>P). بزغاله های تغذیه شده با تفاله انار همراه با مکمل ال-کارنیتین قابلیت هضم ظاهری چربی خام بالاتری نسبت به تیمار های دیگر داشتند (05/0>P). همچنین با استفاده از تفاله دانه انار در جیره، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم لاشه گرم کاهش یافت (05/0= P). نتایج این آزمایش نشان داد که جایگزینی بخشی از دانه غلات جیره با تفاله دانه انار همراه با افزودن ال-کارنیتین به جیره باعث کاهش چربی کلیه شد. همچنین استفاده همزمان ال-کارنیتین و تفاله دانه انار با افزایش قابلیت هضم ظاهری چربی خام، عملکرد عددی بالاتری نیز نشان داد. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، تفاله دانه انار را می توان به عنوان محصول جانبی ارزان قیمت، بدون تأثیر منفی بر عملکرد، با کاهش چربی کلیوی به همراه مکمل ال-کارنیتین در جیره‌ی بزغاله‌های پرواری استفاده کرد.
مصطفی حاجی لو؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ مهدی گنج خانلو؛ حمید امانلو
دوره 17، شماره 2 ، پاییز 1394، ، صفحه 347-358
چکیده
در تحقیق حاضر، از چهار رأس گاو هلشتاین دارای فیستولۀ شکمبه در طرح مربع لاتین با چهار دورۀ 21روزه (شامل دو هفته دورۀ عادتپذیری به جیره‌ها و یک هفته جمعآوری داده‌ها) استفاده شد. تیمارها شامل 1. تغذیه با جیرۀ کاملاً مخلوط یک‌بار در وعدۀ صبح، 2. تغذیه با بخشی از سویا در وعدۀ عصر، 3. تغذیه با بخشی از اوره در وعدۀ عصر، و 4. تغذیه با بخشی ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، از چهار رأس گاو هلشتاین دارای فیستولۀ شکمبه در طرح مربع لاتین با چهار دورۀ 21روزه (شامل دو هفته دورۀ عادتپذیری به جیره‌ها و یک هفته جمعآوری داده‌ها) استفاده شد. تیمارها شامل 1. تغذیه با جیرۀ کاملاً مخلوط یک‌بار در وعدۀ صبح، 2. تغذیه با بخشی از سویا در وعدۀ عصر، 3. تغذیه با بخشی از اوره در وعدۀ عصر، و 4. تغذیه با بخشی از پودر ماهی در وعدۀ عصر بود. گاوها در سطح نگهداری تغذیه شدند. تغذیۀ منابع پروتئینی در وعدۀ عصر فعالیت نشخوار را افزایش داد (05/0P<). قابلیت هضم ظاهری مادۀ خشک و مادۀ آلی در گاوهای تغذیهشده با اوره در وعدۀ عصر در مقایسه با گاوهایی که یک‌بار تغذیه شدند، بیشتر بود (05/0P<). تغذیۀ همۀ منابع پروتئین در وعدۀ عصر باعث افزایش قابلیت هضم ظاهری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی شد (05/0P<). میانگین تولید کل اسیدهای چرب فرار و نسبت مولی هیچکدام از اسیدهای چرب فرار تحت تأثیر نحوۀ تغذیۀ منابع گوناگون پروتئین قرار نگرفتند. اثر تیمارهای آزمایشی بر میانگین اسیدیتۀ شکمبه و نیتروژن آمونیاکی شکمبه معنیدار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، افزایش دفعات تغذیۀ منابع پروتئین قابل تجزیه در شکمبه باعث بهبود هضم الیاف و فعالیت جویدن در گاوهای فیستولۀ هلشتاین غیرشیرده میشود.