آرزو طوقی؛ غلامرضا داشاب؛ علی مقصودی؛ محمد رکوعی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 بهمن 1400
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره‌ای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفر شتر از دو نژاد جمازه و بلوچی به صورت تصادفی انتخاب و از آنها از ورید وداجی در لوله‌های هپاررینه خونگیری شد. DNA در نمونه‌های خون به روش نمکی-دترجنت استخراج شد. تعداد پنج نشانگر ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره‌ای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفر شتر از دو نژاد جمازه و بلوچی به صورت تصادفی انتخاب و از آنها از ورید وداجی در لوله‌های هپاررینه خونگیری شد. DNA در نمونه‌های خون به روش نمکی-دترجنت استخراج شد. تعداد پنج نشانگر ریزماهواره‌ای از ژنوم شتر انتخاب و با آغازگرهای اختصاصی تکثیر و الگوهای باندی بر روی ژل آگارز پنج درصد نمایان‌سازی شدند. ساختارهای ژنتیکی و جمعیتی با نرم‌افزار POPGENE نسخه 31/1 تجزیه و تحلیل شدند. تعداد آلل‌ها در پنج جایگاه نشانگری در دو نژاد جمازه و بلوچی در دامنه‌ی یک تا شش آلل متغیر بودند. تعداد آلل‌ها در پنج نشانگر CVRLO6، VOLP32، LCV66، WYLLO و CMS17 در نژاد جمازه به ترتیب برابر با سه، دو، سه، چهار و یک آلل و در نژاد بلوچی به ترتیب برابر با دو، چهار، دو، پنج و یک آلل بودند. دامنه هتروزیگوسیتی مشاهده شده در جایگاه‌های مورد مطالعه در دو نژاد جمازه و بلوچی در محدوده 29/0 تا 52/0 قرار داشت. نتایج تجزیه آماره FST نشان داد که دو نژاد شباهت بیش از ۹۶ درصد و میزان تفرق بین آنها سه درصد است. نتایج این تحقیق بیانگر میزان چندشکلی پایین در جایگاه‌های مورد مطالعه بود و جهت حفظ نژادها و تطابق‌پذیری بیشتر به شرایط محیطی نیازمند توجه بیشتر و کنترل آمیزش‌ها می‌باشد.