علی نظری؛ حامد احمدی؛ فرید شریعتمداری
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 اسفند 1400
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی ارتباط بین قابلیت هضم ماده معدنی منیزیم با وزن بدن، مصرف خوراک و آنزیم فیتاز با 120 قطعه جوجه گوشتی نر لاین B آرین پرورش یافته به صورت انفرادی انجام شد. به پرندگان دو جیره استاندارد و جیره مکمل شده با یک گرم آنزیم فیتاز (FTU/Kg500) اختصاص داده شد. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی در دوره پرورش ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی ارتباط بین قابلیت هضم ماده معدنی منیزیم با وزن بدن، مصرف خوراک و آنزیم فیتاز با 120 قطعه جوجه گوشتی نر لاین B آرین پرورش یافته به صورت انفرادی انجام شد. به پرندگان دو جیره استاندارد و جیره مکمل شده با یک گرم آنزیم فیتاز (FTU/Kg500) اختصاص داده شد. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی در دوره پرورش و قابلیت هضم منیزیم در بازه 28 تا 30 روزگی اندازه گیری شدند. با استفاده از مدل گامپرتز، نرخ رشد، وزن اولیه و حداکثر ظرفیت رشد بررسی شد. نرخ رشد و حداکثر ظرفیت رشد در گروه مصرف کننده آنزیم فیتاز بیشتر بود (05/0P<). افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر جیرههای مکمل شده آنزیم فیتاز بهبود یافت (05/0P<). قابلیت هضم منیزیم در جیرههای آنزیم فیتاز نسبت به جیرههای پایه استاندارد بیشتر بود (05/0P<). میزان نرخ رشد مدلسازی شده بر قابلیت هضم منیزیم تاثیرگذار بود به طوری که قابلیت هضم منیزیم در پرندگان با نرخ رشد بالاتر (ظرفیت رشدی سریع‌تر)، بیشتر بود (05/0P<). همبستگی بین قابلیت هضم منیزیم و افزایش وزن بدن مثبت بود و با افزایش هضم منیزیم ، افزایش وزن بهبود یافت(05/0P<). بر اساس نتایج حاصل، پرندگان با پتانسیل رشد بالاتر، توانپی بیشتری درهضم منیزیم را دارند و این قابلیت هضم در اثر استفاده از آنزیم فیتاز بیشتر می‌شود. بنابراین میتوان در برنامه‌های اصلاح نژاد جوجههای آرین توجه بیشتری به ارتباط بین استفاده از ماده معدنی منیزیم و پارامتر نرخ رشد نمود.
محدثه اثنی عشری؛ حامد احمدی؛ فرید شریعتمداری؛ مصطفی لطفی
دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 93-105
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثرات چربی افزوده شده در مخلوط‌کن، پروتئین خام جیره و دمای حالت دهنده بر شاخص ماندگاری پلت، انرژی الکتریکی مصرفی هنگام تولید خوراک با استفاده از ابزارهای مدلسازی محاسباتی بود که از 192 نمونه خوراک جوجههای گوشتی با سطوح مختلف چربی افزوده شده در مخلوط‌کن (چهار سطح) و پروتئین خام (چهار سطح) در اجزای خوراک و دماهای ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثرات چربی افزوده شده در مخلوط‌کن، پروتئین خام جیره و دمای حالت دهنده بر شاخص ماندگاری پلت، انرژی الکتریکی مصرفی هنگام تولید خوراک با استفاده از ابزارهای مدلسازی محاسباتی بود که از 192 نمونه خوراک جوجههای گوشتی با سطوح مختلف چربی افزوده شده در مخلوط‌کن (چهار سطح) و پروتئین خام (چهار سطح) در اجزای خوراک و دماهای مختلف حالت دهنده (سه سطح) برای تعیین شاخص ماندگاری پلت، شاخص تصحیح شده ماندگاری پلت و انرژی الکتریکی مصرفی هنگام تولید خوراک استفاده شد. برای تحلیل این داده‌ها مدلهای تابعیت خطی چندگانه و شبکه‌ی عصبی مصنوعی مورد استفاده قرار گرفت. هر دو مدل ذکر شده توانایی پیشبینی مقدار شاخص ماندگاری پلت، شاخص تصحیح شده ماندگاری پلت و انرژی الکتریکی مصرفی هنگام تولید خوراک را داشتند؛ اما دقت پیشبینی مدل شبکه‌ی عصبی مصنوعی نسبت به مدل تابعیت خطی چندگانه برای هر سه خروجی بیشتر بود. با استفاده از مدل شبکه‌ی عصبی مصنوعی بهینه‌سازی انجام شد که در این محاسبات برای رسیدن به بیشترین میزان ممکن کیفیت فیزیکی پلت و کمترین میزان ممکن انرژی الکتریکی مصرفی مقدار پروتئین خام، 20-20/5 درصد و دمای حالت دهنده، 85 درجه سلسیوس پیشبینی شد، اما میزان چربی برای بیشترین مقدار کیفیت فیزیکی پلت، یک درصد و برای کمترین مقدار انرژی الکتریکی مصرفی هنگام تولید، چهار درصد پیشبینی شد. بر اساس نتایج حاصل، مدل شبکه‌ی عصبی مصنوعی میتواند در شرایط کاربردی در پیشبینی دقیق‌تر مصرف برق و کیفیت خوراک تولید شده به منظور دستیابی به وضعیت مطلوب در کارخانه‌های تولید خوراک کمک کند.
حسین پاشا زانوسی؛ فرید شریعتمداری؛ محسن شرفی؛ حامد احمدی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 79-92
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی اثر افزودن روغن‌های کتان(منبع امگا-3) و کنجد(منبع امگا-6) به همراه ویتامین E، برای بهبود فراسنجه‌های اسپرم، پروفایل اسیدچرب اسپرم، عملکرد باروی و جوجه‌درآوری خروسهای مسن گله های مادرگوشتی بود. برای این منظور 24 قطعه خروس 45 هفته از سویه راس، به چهار تیمار با شش تکرار در طرح پایه کاملا تصادفی اختصاص داده شد. تیمارها ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی اثر افزودن روغن‌های کتان(منبع امگا-3) و کنجد(منبع امگا-6) به همراه ویتامین E، برای بهبود فراسنجه‌های اسپرم، پروفایل اسیدچرب اسپرم، عملکرد باروی و جوجه‌درآوری خروسهای مسن گله های مادرگوشتی بود. برای این منظور 24 قطعه خروس 45 هفته از سویه راس، به چهار تیمار با شش تکرار در طرح پایه کاملا تصادفی اختصاص داده شد. تیمارها شامل: الف- جیره پایه (شاهد)؛ ب- جیره حاوی دو درصد روغن کتان؛ ج- جیره حاوی دو درصد روغن کنجد؛ د- جیره حاوی یک درصد روغن کتان و یک درصد روغن کنجد بود. تمام تیمارها از نظر مقدار انرژی، پروتئین و ویتامین E یکسان بودند. خروس‌ها بهمدت 60 روز از جیرههای آزمایشی تغذیه شدند و اسپرم‌گیریاز خروس‌ها در روزهای یک، 20، 40 و 60 آزمایش انجام شد. غلظت، جنبایی کل و پیش‌رونده و پراکسیداسیون غشای اسپرم خروس‌هایی که جیره حاوی دو درصد کتان و یا مخلوط مساوی از دو روغن را دریافت کردند با سایر تیمارها تفاوت معنیداری داشتند( 0/05>P). یکپارچگی غشا، زنده‌مانی، پروفایل اسیدچرب DHA اسپرم و میزان باروری در خروس‌هائی که با جیره حاوی دو درصد روغن کتان تغذیه شدند با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت(0/05>P). براساس نتایج این تحقیق افزودن دو درصد روغن کتان و یا مخلوط یک درصد از هر یک از روغن های کتان و کنجد با حضور ویتامین E سبب بهبود عملکرد تولید مثلی خروسهای مسن می‌شود.
علیرضا شه طلب؛ حامد احمدی؛ فرید شریعتمداری
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 441-450
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، مقایسه الگوی رشد در جوجههای گوشتی، مرغ بومی و کبوترهای پرواری پرورش یافته در شرایط کشور ایران بود. در این پژوهش، از داده‌های وزنی مخلوط پرندگان نر و ماده جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 (326000 قطعه)، مرغان بومی (224000 قطعه) و کبوترهای پرواری (کبوترهای ایرانی 4000 قطعه) استفاده شد. پرندگان به صورت آزاد تغذیه و در فواصل ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، مقایسه الگوی رشد در جوجههای گوشتی، مرغ بومی و کبوترهای پرواری پرورش یافته در شرایط کشور ایران بود. در این پژوهش، از داده‌های وزنی مخلوط پرندگان نر و ماده جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 (326000 قطعه)، مرغان بومی (224000 قطعه) و کبوترهای پرواری (کبوترهای ایرانی 4000 قطعه) استفاده شد. پرندگان به صورت آزاد تغذیه و در فواصل متناوب با توجه به سن، وزن کشی شدند. دقت تناسب منحنی در تمام گونهها (R2 کبوتر= 0/996، R2 مرغ بومی= 0/970و R2 جوجه گوشتی=0/996) بالا بود. نسبت y+/A (وزن در نقطه عطف تقسیم بر وزن بالغ)، که شکل منحنی رشد را تعیین میکند، در جوجههای گوشتی، مرغان بومی و کبوترهای پرواری به‌ترتیب ( 0/358، 0/379 و 0/352) بود. سن در نقطه عطف (t+)، در جوجه گوشتی 36/6 روز، مرغ بومی 44/9 روز و کبوتر پرواری 10/3 روز مشاهده شد. موقعیت نقطه عطف از لحاظ سن، نشاندهنده رشد سریع در کبوترها و جوجههای گوشتی بود. پارامترهای t+ و y+ با شاخص بلوغ k در تمام پرندگان به طور مثبت ارتباط داشتند. نتایج این مطالعه، فرصتی را برای شناخت و توسعه استراتژی های پرورش طیور بومی فراهم میکند. تغییر شیوههای مدیریتی یا آرایش ژنتیکی مرغ محلی و کبوتر، تأثیر مثبتی بر رشد و بهرهوری، و حفظ منابع بومی-ژنتیکی آنها خواهد داشت.
مطلب ابراهیمی؛ Hamed Ahmadi؛ فرید شریعتمداری
دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 339-348
چکیده
هدف از انجام این آزمایش بررسی تعیین مقدار انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی تصحیح شده بر اساس نقطه صفر تعادل نیتروژن (TMEn) و ترکیبات شیمیایی پودر ضایعات کشتارگاهی طیور (PBPM) و ارتباط ترکیبات شیمیایی با TMEn در خروس بالغ بود . برای تعیین ارزش غذایی PBPM تعداد 30 نمونه تازه از کشتارگاههای مختلف کشور تهیه شد. ماده خشک، انرژی خام، چربی خام، پروتئین ...
بیشتر
هدف از انجام این آزمایش بررسی تعیین مقدار انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی تصحیح شده بر اساس نقطه صفر تعادل نیتروژن (TMEn) و ترکیبات شیمیایی پودر ضایعات کشتارگاهی طیور (PBPM) و ارتباط ترکیبات شیمیایی با TMEn در خروس بالغ بود . برای تعیین ارزش غذایی PBPM تعداد 30 نمونه تازه از کشتارگاههای مختلف کشور تهیه شد. ماده خشک، انرژی خام، چربی خام، پروتئین خام، خاکستر و کل نیتروژن فرار (TVN) نمونه ها مطابق روش های استاندارد اندازه گیری شد. میانگین ماده خشک، چربی خام، خاکستر خام، پروتئین خام، TVN و TMEn به ترتیب 90/05 درصد، 22/10 درصد، 7/50درصد، 60/30 درصد، 220 میلی گرم نیتروژن در100 گرم نمونه و 3907 کیلوکالری بر کیلوگرم ماده خشک برآورد شد.مشخص شد رابطه مثبتی بین TMEn و چربی خام وجود دارد در حالی که این رابطه بین خاکستر و TMEn منفی بود. در مقایسه با چربی خام و خاکستر، میزان پروتئین خام اثر کمتری روی TMEn داشت درحالی که TVN بدون تأثیر بود. از مقادیر تعیین شده انرژی در برازش معادلات ساده رگرسیونی استفاده شد که از این معادلات پیشبینی میتوان به صورت کاربردی برای پیش بینی انرژی نمونههای PBPM مختلف در کارخانه‌های خوراک دام و مزارع پرورش طیور استفاده نمود .
مصطفی لطفی؛ فرید شریعتمداری؛ حامد احمدی؛ محسن شرفی
دوره 21، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 223-232
چکیده
این پژوهش به‌منظور معرفی مدل رگرسیون خطی چندگانه جهت پیشبینی انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح‌شده برای ازت (TMEn) در سبوس گندم انجام شد. چربی خام، خاکستر، پروتئین خام، فیبر خام (درصد در ماده خشک) وTMEn (کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک) در 25 نمونه سبوس گندم با 4 تکرار اندازهگیری شد. برای تعیین TMEn، نمونهها به‌روش تغذیه اجباری سیبالد ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور معرفی مدل رگرسیون خطی چندگانه جهت پیشبینی انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح‌شده برای ازت (TMEn) در سبوس گندم انجام شد. چربی خام، خاکستر، پروتئین خام، فیبر خام (درصد در ماده خشک) وTMEn (کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک) در 25 نمونه سبوس گندم با 4 تکرار اندازهگیری شد. برای تعیین TMEn، نمونهها به‌روش تغذیه اجباری سیبالد به خروسهای بالغ خورانده شد و فضولات بهمدت 48 ساعت جمعآوری گردید. میانگین ترکیبات شیمیایی و TMEn محاسبهشده، تفاوت معنیداری در این ماده اولیه نشان داد (p<0/001). میانگین چربیخام، خاکستر، پروتئین خام و فیبرخام سبوس گندم در این آزمایش به‌ترتیب 4/80، 5/68، 16/23 و 8/60 درصد محاسبه شد. میانگین TMEn نیز، 2062 کیلوکالری در کیلوگرم گزارش شد. مدل تعیین TMEn بر اساس ترکیب شیمیایی عبارت بود از: (خاکستر × 51/1) - (فیبر خام × 63) - (چربی خام × 46/1) + (پروتئین خام × 19) +2364 = TMEn. ضریب‌تعیین محاسبهشده (0/82=R2) نشان داد مدل مذکور میتواند به شکل قابل‌قبولی جهت پیشبینی TMEnمورد استفاده قرار گیرد. مقادیر چربی خام و پروتئین خام تأثیر مثبتی بر TMEn داشتند. درصورتی‌که مقادیر خاکستر و فیبر خام هر دو اثرات منفی بر TMEn داشتند. آنالیز حساسیت نشان داد فیبر خام بیشترین تأثیر را بر TMEn داشته و پس از آن به‌ترتیب خاکستر، چربی خام و پروتئین خام تأثیرگذارترین فاکتورها هستند. با توجه به نتایج، مدل رگرسیون خطی چندگانه روش مناسبی جهت پیشبینی TMEn در سبوس گندم با توجه به ترکیب شیمیایی آن میباشد.
راضیه ولی پوریان؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 565-576
چکیده
این مطالعه به سرعت، منظور بررسی اثر مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن بعد از اعمال محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه قطعه جوجه ۳۳۶ های گوشتی با استفاده از تعداد گوشتی یک در ۳۰۸ روزه سویه راس قالب طرح کاملاً تصادفی به . قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت ۱۴ ) با شش تیمار، چهار تکرار و ۲×۳( ...
بیشتر
این مطالعه به سرعت، منظور بررسی اثر مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن بعد از اعمال محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه قطعه جوجه ۳۳۶ های گوشتی با استفاده از تعداد گوشتی یک در ۳۰۸ روزه سویه راس قالب طرح کاملاً تصادفی به . قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت ۱۴ ) با شش تیمار، چهار تکرار و ۲×۳( روش فاکتوریل درصد محدودیت) و سه نوع افزودنی محرک رشد (بدون ۱۰ فاکتورها شامل دو سطح محدودیت غذایی (بدون محدودیت و افزودنی، آنتی روزگی به ۱۸ بیوتیک و مخلوط اسانسهای سیر و آویشن) بودند. نتایج نشان داد وزن بدن طور معنی داری تحت P ۰/۰۵( تأثیر محدودیت غذایی کاهش یافت <.) محدودیت غذایی، افزودنی های خوراکی و اثر متقابل آن ها تأثیری بر شاخصهای عملکردی نداشت. افزودن مخلوط اسانسها باعث کاهش معنا P ۰/۰۵( دار تلفات گردید <.) سرعت رشد نسبی تحت تأثیر محدودیت غذایی وآثار متقابل محدودیت غذایی و افزودنیها به P ۰/۰۵( طور معنیداری بالاتر بود <.) تیمار های آزمایشی نتوانستند هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده را تحت تأثیر قرار دهند. جمعیت اشریشیا کلای و کل باکتری های P ۰/۰۵( روزگی تحت تأثیر محدودیت غذایی کاهش یافت ۱۸ هوازی ایلئوم در <.) افزودن مخلوط اسانسها اثر معناداری بر کاهش جمعیت اشریشیاکلای و کل باکتری P ۰/۰۵( های هوازی و افزایش جمعیت باکتریهای اسیدلاکتیک داشت <.) با توجه به استفاده از مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن در تغذیه جوجه ، نتایج حاصل های مواجه با محدودیت غذایی می تواند سرعت رشد جبرانی را افزایش دهد. استفاده از مخلوط اسانسهای سیر و آویشن در این پرندگان، تلفات را به طور چشم گیری کاهش، و جمعیت میکروبی ایلئوم را بهبود می بخشد.
مونا یاوری؛ فرید شریعتمداری؛ محسن شرفی
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 479-491
چکیده
به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 12 هفته استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با شش تکرار(تعداد سه پرنده در هر تکرار) توزیع شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که هیچ یک از متغیرهای عملکردی (درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، توده تخم مرغ تولیدی و متوسط وزن تخم مرغ) تحت تأثیر نوع مکمل چربی قرار نگرفتند (05/0<P). افزودن مکمل پروبیوتیک به جیره باعث کاهش معنیدار مصرف خوراک، درصد تولید، توده تخم مرغ تولیدی و وزن نسبی زرده شد (05/0< .(P اثرات متقابل منبع چربی و افزودنی محرک رشد، همچنین اثر اصلی منابع چربی برضخامت پوسته معنیدار بود (05/0< .(P بنابراین میتوان نتیجه گرفت نوع منبع چربی در جیره مرغهای تخمگذار مشکلات کیفی پوسته در مراحل پایانی تولید را تحت قرار میدهد. البته نمیتوان نادیده گرفت که افزودن پروبیوتیک به جیره با کاهش مصرف خوراک، درصد تولید و توده تخممرغ تولیدی همراه بوده است.
محمد یازرلو؛ سید داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی؛ مختار ملاکی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 145-157
چکیده
به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوختوساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوختوساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن به‌طور هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن به‌صورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم/کیلوکالری/انرژی قابل سوختوساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوختوساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازهگیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوختوساز و 26 درصد پروتئین خام دریافت نمودند به‌طور معنیداری (05/0>P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوختوساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می‌رسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچینهای ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیرههای حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوختوساز و 26 درصد پروتئین خام حاصل می‌شود لذا میتوان این سطح از انرژی و پروتئین را به‌عنوان احتیاجات انرژی قابل سوختوساز و پروتئین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.
راضیه بدیعی فر؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 789-799
چکیده
هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف دانه جو به صورت کامل به همراه مکمل پلی‌آنزیمی گالیزیم بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی در مرغهای تخمگذار بود. در این تحقیق، از 105 قطعه مرغ تخمگذار سویههای لاین w-36در سن 40 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 7 تکرار و 3 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف دانه جو به صورت کامل به همراه مکمل پلی‌آنزیمی گالیزیم بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی در مرغهای تخمگذار بود. در این تحقیق، از 105 قطعه مرغ تخمگذار سویههای لاین w-36در سن 40 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 7 تکرار و 3 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد، جیره حاوی دانه جو بدون آنزیم، جیره حاوی دانه جو و مکمل آنزیمی گالیزیم، جیره حاوی بلغور جو خرد شده بدون آنزیم، جیره حاوی بلغور جو و مکمل آنزیمی گالیزیم بودند. اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد تولید و وزن تخممرغ معنیدار نبود، ولی مرغ‌هایی که با جیرههای حاوی دانه جو (با یا بدون مکمل آنزیمی) تغذیه شدند، مصرف خوراک روزانه بیشتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). اثر تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات کیفی تخممرغ معنیدار نبود. افزودن مکمل آنزیمی گالیزیم به جیرههای حاوی جو، تأثیری بر انرژی قابل سوختو ساز ظاهری جیره، قابلیت هضم ماده آلی و ماده خشک نداشت. استفاده از آنزیم در جیرههای حاوی بلغور جو قابلیت هضم پروتئین را افزایش داد. براساس نتایج این آزمایش، میتوان با 50 درصد دانه ذرت در جیره‌هایی بر پایه ذرت و سویا را با دانه جو همراه با مکمل آنزیمی بدون کاهش عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی جایگزین کرد.
داریوش خادمی شورمستی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ هوشنگ لطف اللهیان
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 211-221
چکیده
تأثیر منبع چربی و نوع افزودنی بر عملکرد و شاخصهای ریختشناسی رودۀ جوجههای گوشتی آمیختۀ تجاری آرین در آزمایش فاکتوریال 3×2 با دو منبع چربی (کلزا و تخمکدو) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، 1/0 گرم در کیلوگرم باکتوسل، و 15/0 گرم در کیلوگرم ویرجینامایسین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار ...
بیشتر
تأثیر منبع چربی و نوع افزودنی بر عملکرد و شاخصهای ریختشناسی رودۀ جوجههای گوشتی آمیختۀ تجاری آرین در آزمایش فاکتوریال 3×2 با دو منبع چربی (کلزا و تخمکدو) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، 1/0 گرم در کیلوگرم باکتوسل، و 15/0 گرم در کیلوگرم ویرجینامایسین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز بررسی شد. اثر منبع چربی، افزودنیها و نیز تأثیرات متقابل منبع چربی×افزودنی بر عملکرد معنیدار نبود. پروبیوتیک موجب کاهش عمق کریپت و افزایش نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژوژنوم و ایلئوم شد (01/0P<). استفادۀ توأم روغن تخمکدو و پروبیوتیک موجب افزایش ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژوژنوم و ایلئوم شد (05/0P<). عمق کریپت، ضخامت، و مساحت پرز در دئودنوم جوجههای تغذیهشده با روغن تخمکدو بیشتر بود (05/0P<). بنابراین، میتوان از پروبیوتیک باکتوسل در جیرههای حاوی چربیهای دستۀ لینولئیکـالئیک (روغن تخمکدو) و لینولنیک (روغن کلزا) بدون تأثیر منفی بر عملکرد و صفات تولیدی استفاده کرد.
حسن شیرزادی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی؛ علی اکبر مسعودی
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 151-160
چکیده
برای ارزیابی تأثیر عصارۀ گیاهان سماق و جغجغه به‌عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی نر یک‌روزه از سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار در دورۀ سنی صفر تا 28روزگی انجام شد. جیرۀ اصلی بر پایۀ ذرت‌ـ‌سویا و فاقد افزودنی بود (تیمار شاهد) ...
بیشتر
برای ارزیابی تأثیر عصارۀ گیاهان سماق و جغجغه به‌عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی نر یک‌روزه از سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار در دورۀ سنی صفر تا 28روزگی انجام شد. جیرۀ اصلی بر پایۀ ذرت‌ـ‌سویا و فاقد افزودنی بود (تیمار شاهد) و سه تیمار دیگر به‌ترتیب با اضافه‌کردن مقدار 200 میلی‌گرم از عصارۀ ریشۀ گیاه جغجغه، عصارۀ میوۀ سماق، و آنتیبیوتیک به هر کیلوگرم از جیرۀ اصلی تهیه شدند. میزان افزایش وزن روزانه در دورۀ 7 تا 14روزگی و همچنین کل دورۀ آزمایش (صفر تا 28روزگی) در پرندگانی که با جیرههای حاوی افزودنی تغذیه شدند، در مقایسه با پرندگان شاهد بالاتر بود (05/0P<). کلسترول سرم خون پرندگانی که با جیرۀ حاوی عصارۀ سماق و یا جغجغه تغذیه شدند، از پرندگان شاهد کمتر بود (05/0P<). تغذیۀ جوجه‌ها با جیرههای حاوی عصاره‌های گیاهی و یا آنتیبیوتیک، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل را افزایش داد (05/0P<)، ولی این جیره‌ها تأثیری بر تیتر آنتی‌بادی علیه SRBC، ضخامت پوست بدن در پاسخ به چالش با DNCB، و ضخامت پردۀ انگشت پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین-P نداشتند. وزن نسبی بورس فابریسیوس در پرندگانی که جیرۀ حاوی عصارۀ جغجغه را دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج بهدستآمده از پژوهش حاضر، عصارۀ ریشۀ گیاه جغجغه و میوۀ سماق می‌توانند به‌عنوان جایگزین‌هایی برای اُکسی‌تتراسایکلین به‌عنوان محرک رشد در جیرۀ جوجههای گوشتی استفاده شوند.
فرشته جمیلی؛ فرید شریعتمداری؛ محمدامیر کریمی ترشیزی
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 117-126
چکیده
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، ...
بیشتر
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه جوجۀ گوشتی نر در هر تکرار انجام شد. افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تحت تأثیر نوع چربی جیره قرار نگرفت، ولی جیرههای حاوی روغن سویا به میزان بیشتری مصرفی شدند (05/0>P). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا، با افزودن امولسفایرها به جیره بهبود یافت (05/0>P). طول و عرض پرزها در دودنوم و ژژونوم، عمق کریپت در دودنوم تحت تأثیر نوع چربی قرار نگرفتند ولی عمق کریپت در ژژونوم و عرض پرز در ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود اسید چرب سویا دریافت کردند، بیشتر بود (05/0>P). افزودن نمک صفرا و لسیتین به جیره، انرژی متابولیسم‌پذیر ظاهری را افزایش داد (05/0>P).بهطورکلی، افزودن لسیتین و نمک صفراوی به جیرههای حاوی روغن سویا یا اسید چرب آن، با افزایش سطح جذب در دئودنوم و افزایش انرژی متابولیسم‌پذیر جیره، میزان افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا در جوجههای گوشتی را بهبود می‌بخشد.
مهدی عابدینی سانیجی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 19-27
چکیده
به منظور مقایسه اثر گیاهان دارویی، اسید آلی و آنتی یوتیک در جیره حاوی جو و آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، آزمایشی با 400 قطعه جوجه ماده راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20 درصد جو (به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو + 1/0 ...
بیشتر
به منظور مقایسه اثر گیاهان دارویی، اسید آلی و آنتی یوتیک در جیره حاوی جو و آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، آزمایشی با 400 قطعه جوجه ماده راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20 درصد جو (به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو + 1/0 درصد مخلوط گیاهان دارویی (آنتی بیوفین)، 3) شاهد جو + 2/0 درصد اسید آلی (فرمایسین)، 4) شاهد جو + (ppm 15) آنتی بیوتیک (ویرجینامایسین) و 5) یک جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد ذرت در نظر گرفته شد. در تمامی جیره های حاوی جو از آنزیم استفاده شد. میزان افزایش وزن در 42 روزگی و ضریب تبدیل غذا معنی دار بود (05/0 >P). تفاوت عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند بین تیمارها در نوبت دوم خون گیری معنی داری بود (05/0 >P). تیمارهای حاوی آنتی بیوتیک وگیاهان دارویی به ترتیب بالاترین و کمترین مقدار کلسترول و تری گلیسرید خون را داشتند. اثر افزودنی ها مختلف بر ارتفاع پرزهای روده در قسمت های دئودنوم و ژژنوم معنی دار بود (05/0 >P). نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد می توان با کاربرد افزودنی هایی نظیر گیاهان دارویی و اسید آلی در جیره حاوی جو به عملکردی مشابه با عملکرد جیره های ذرت دست یافت.