قاسم متقی نیا؛ همایون فرهنگ فر؛ محسن احمدی شاهرخت؛ عبدالاحد شادپرور؛ مجید جعفری
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 1-9
چکیده
اثر ضریب همخونی بره و والدین بر وزن پشم با استفاده از 10868 رکورد وزن پشم مربوط به 3244 رأس برۀ ایرانبلک (1633 نر و 1611 ماده) حاصل از 96 قوچ و 995 میش جمعآوریشده طی سالهای 1362 تا 1385 در مرکز اصلاح نژاد دام شمال شرق کشور (ایستگاه عباسآباد، واقع در در کیلومتر 25 سرخسـمشهد) بررسی شد. اثر سال و ماه پشمچینی، ضریب همخونی بره و مادر، جنس، ...
بیشتر
اثر ضریب همخونی بره و والدین بر وزن پشم با استفاده از 10868 رکورد وزن پشم مربوط به 3244 رأس برۀ ایرانبلک (1633 نر و 1611 ماده) حاصل از 96 قوچ و 995 میش جمعآوریشده طی سالهای 1362 تا 1385 در مرکز اصلاح نژاد دام شمال شرق کشور (ایستگاه عباسآباد، واقع در در کیلومتر 25 سرخسـمشهد) بررسی شد. اثر سال و ماه پشمچینی، ضریب همخونی بره و مادر، جنس، و تیپ تولد بره بر وزن پشم معنیدار بود. 6/92 درصد حیوانات موجود در شجره، همخون بودند. میانگین و انحراف معیار ضریب همخونی بره، پدر، و مادر در کل جمعیت بهترتیب 1/6±1/8 و 1/6±5/6 و 8/5±3/5 و در جمعیت همخون 7/5±0/9 و 1/6±0/7 و 8/5±7/5 درصد بود. حداقل و حداکثر ضریب همخونی بره بهترتیب صفر و 4/36 درصد بود. افزایش هر یک درصد ضریب همخونی بره، سبب کاهش وزن پشم به مقدار 9/26 و 8/4 و 3/4 و 1/13 گرم در برههای نر چهارقلو، مادۀ دوقلو، مادۀ سهقلو، و مادۀ چهارقلو شد. با افزایش هر یک درصد ضریب همخونی مادر، وزن پشم برهها به میزان 4/1 گرم کاهش یافت. روند تغییرات سالانۀ ضریب همخونی برای کل حیوانات و حیوانات همخون بهترتیب 02/0±2/0 و 02/0±1/0 درصد و معنیدار بود. برای کاهش تأثیرات زیانبار همخونی، لازم است برنامۀ تلاقی کنترلشده درنظر گرفته شود.
مهدی دهقانی سانیج؛ احمد افضلزاده؛ کامران رضایزدی؛ محمدعلی نوروزیان
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 11-20
چکیده
تأثیر جایگزینی یونجه با علوفۀ کنگرفرنگی بر گوارشپذیری، فراسنجههای تولید گاز جیرههای آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشۀ برههای مادۀ لریـبختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. برههای گروه شاهد، جیرهای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیرۀ برههای ...
بیشتر
تأثیر جایگزینی یونجه با علوفۀ کنگرفرنگی بر گوارشپذیری، فراسنجههای تولید گاز جیرههای آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشۀ برههای مادۀ لریـبختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. برههای گروه شاهد، جیرهای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیرۀ برههای تیمار آزمایشی، علوفۀ کنگر بهطور کامل جایگزین یونجه شد. مصرف خوراک جیرۀ حاوی علوفۀ کنگر بیشتر بود (05/0>P) ولی اختلاف در میزان افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا بین تیمارها معنیدار نبود. نرخ تولید گاز بین تیمارهای آزمایشی معنیدار نبود، اما تولید گاز از بخش دیرتخمیر در جیرۀ حاوی کنگر بیشتر بود (05/0P<). گوارشپذیری مادۀ خشک و مادۀ آلی جیرۀ حاوی علوفۀ کنگر از جیرۀ حاوی یونجه بیشتر بود (05/0P<)، در حالیکه گوارشپذیری پروتئین و فیبر نامحلول در شویندۀ خنثی در جیرۀ حاوی یونجه بیشتر از جیرۀ حاوی کنگر به دست آمد (05/0P<). اثر جیرههای آزمایشی بر فراسنجههای لاشه و وزن نسبی اندامهای داخلی معنیدار نبود. براساس نتایج این تحقیق میتوان از علوفۀ کنگر در جیرۀ برههای پرواری استفاده کرد.
محمد روستایی علی مهر؛ مرضیه غمگسار؛ محمود حقیقیان رودسری
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 21-29
چکیده
آزمایش بهمنظور بررسی اثر سافمانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه انجام شد. در روز ششم جوجهها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعهای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0.5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم سافمانان برای کل دوره به ...
بیشتر
آزمایش بهمنظور بررسی اثر سافمانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه انجام شد. در روز ششم جوجهها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعهای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0.5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم سافمانان برای کل دوره به جیرۀ چهار تیمار اول و همچنین سافمانان به مقدار 75/0 گرم در کیلوگرم برای دورۀ آغازین و 25/0 گرم در کیلوگرم برای دورۀ رشد به جیرۀ غذایی تیمار پنجم (S0.75-0.25) اضافه شد. جمعیت باکتریهای اشریشیاکلی و لاکتوباسیلوس در محتویات انتهای ایلئوم پرندگان، در روزهای 18، 28، و 38 بررسی شد. نتایج نشان داد پرندگانی که از جیرههای حاوی سافمانان تغذیه کردند، ضریب تبدیل بهتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). در روز 18 و 28، جمعیت اشریشیاکلی در محتویات ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود سافمانان دریافت کردند، کمتر از پرندگان گروه شاهد و تیمار آنتیبیوتیک بود (05/0P<). در روز 28، جمعیت لاکتوباسیلوسها در محتویات ایلئوم پرندگانی که یک گرم سافمانان در جیره دریافت کردند، از پرندگان سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، افزودن 5/0 گرم بر کیلوگرم سافمانان به جیرۀ جوجههای گوشتی احتمالاً ازطریق بهبود جمعیت میکروبی روده، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل، خوراک را بهبود میبخشد.
زینب یوسفی؛ طاهره محمدآبادی؛ مرتضی چاجی؛ محمد بوجارپور
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 31-41
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی هضمپذیری و فراسنجههای تخمیر جیرههای حاوی برگ، غلاف با دانه، و گل درخت برهان در گوسفند با روشهای هضم دومرحلهای و تولید گاز انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل سطوح صفر، 25، 50، 75، و 100 درصد برگ، غلاف، و گل برهان بودند. نتایج نشان داد بیشترین قابلیت تولید گاز مربوط به جیرۀ حاوی 50 درصد برگ بود (05/0P<). ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی هضمپذیری و فراسنجههای تخمیر جیرههای حاوی برگ، غلاف با دانه، و گل درخت برهان در گوسفند با روشهای هضم دومرحلهای و تولید گاز انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل سطوح صفر، 25، 50، 75، و 100 درصد برگ، غلاف، و گل برهان بودند. نتایج نشان داد بیشترین قابلیت تولید گاز مربوط به جیرۀ حاوی 50 درصد برگ بود (05/0P<). نرخ تولید گاز در جیرۀ حاوی 75 درصد گل از سایر جیرهها بیشتر بود (05/0P<). عامل پارتیشنینگ، تولید تودۀ میکروبی، و بازده تودۀ میکروبی در جیرۀ حاوی 100 درصد برگ و سطوح متفاوت غلاف بالاترین بود (05/0P<). قابلیت هضم مادۀ خشک در جیرههای حاوی سطوح مختلف برگ، 50 درصد گل، و 25 درصد غلاف برهان، و قابلیت هضم الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی در جیرههای حاوی سطوح مختلف گل و 25 درصد غلاف برهان در مقایسه با جیرۀ شاهد بالاتر بود (05/0P<). کمترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مربوط به جیرههای حاوی 100 درصد برگ و غلاف با دانۀ برهان بود (05/0P<). براساس این نتایج، میتوان از برگ، گل، و غلاف با دانۀ برهان به جای یونجه در جیرۀ گوسفند استفاده کردد و هضمپذیری و تخمیر شکمبهای جیره را افزایش داد.
علیرضا حسنی بافرانی؛ سیدضیاالدین میرحسینی؛ فرید حیدری
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 43-51
چکیده
سلولهای بینادی اسپرماتوگونی بنیانگذار و نقطۀ شروع اسپرماتوژنز هستند و تنها سلولهای بنیادی در بدن بهشمار میآیند که میتوانند اطلاعات ژنتیکی را از والدین به نتاج منتقل کنند. این تحقیق بهمنظور بررسی روش دسترسی به منبع قابل اطمینانی از این نوع سلولها از بافت بیضۀ بز، در طی چهار مرحلۀ جمعآوری و آمادهسازی بافت بیضه، ...
بیشتر
سلولهای بینادی اسپرماتوگونی بنیانگذار و نقطۀ شروع اسپرماتوژنز هستند و تنها سلولهای بنیادی در بدن بهشمار میآیند که میتوانند اطلاعات ژنتیکی را از والدین به نتاج منتقل کنند. این تحقیق بهمنظور بررسی روش دسترسی به منبع قابل اطمینانی از این نوع سلولها از بافت بیضۀ بز، در طی چهار مرحلۀ جمعآوری و آمادهسازی بافت بیضه، هضم آنزیمی بافت، عبور سلولها از صافی سلولی، و کاشت سلولهای بینادی اسپرماتوگونی روی فیبروبلاست انجام شد. نشانگرهای ژنی خاص پرتوانی چون (NANOG)Homeobox transcription factor، (SOX2) Sex determining region Y-box 2، و (OCT4)Octamer-binding transcription factor 4 در سلولهای پرتوان جداشده از بیضۀ بز بیان شدند. تست نشانگرهای پروتئینی مانند واکنش آلکالین فسفاتاز در این سلولها مثبت بود. این سلولها در شرایط کشت همزمان با سلولهای فیبروبلاستی جنینی بز، برای چندین پاساژ بدون وقوع تمایز یا تغییر شکل، تکثیر شدند. افزون بر آن این سلولها قابلیت نگهداری در دمای 70- سانتیگراد را بهمدت یک ماه با استفاده از دیمتیلسولفواکساید (DMSO) داشتند. نتایج نشان داد که روش بهکارگرفتهشده برای جداسازی و تکثیر این سلولها از بافت بیضۀ بز مناسب است و سلولهای حاصل افزون بر توانایی بیان ژنهای پرتوان میتوانند برای مدتی طولانی و در مقادیر قابل قبول و بدون تمایز در محیط کشت تکثیر شوند.
شهناز ابراهیمی نژاد؛ حشمت اله خسروی نیا؛ مسعود علیرضایی
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 53-62
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر اکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و میزان کلسترول در گوشت خام ران جوجه گوشتی پس از شش ماه نگهداری در دمای بین 60- تا 80- درجه سلسیوس انجام شد. اسانس مرزه خوزستانی در پنج سطح صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم در لیتر و امولسیفایر پلی سوربات-80 به میزان ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر اکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و میزان کلسترول در گوشت خام ران جوجه گوشتی پس از شش ماه نگهداری در دمای بین 60- تا 80- درجه سلسیوس انجام شد. اسانس مرزه خوزستانی در پنج سطح صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم در لیتر و امولسیفایر پلی سوربات-80 به میزان 500 میلی گرم در لیتر تا سن 42 روزگی به آب آشامیدنی جوجه اضافه شد. افزودن اسانس مرزه به آب آشامیدنی جوجه میزان مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید در گوشت ران را به طور معنی داری کاهش داد (P
فرزانه رحیمی نیت؛ شکوفه غضنفری؛ سید داود شریفی
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 63-73
چکیده
در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنۀ دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلیگرم بر کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یکروزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیرۀ حاوی 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس ...
بیشتر
در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنۀ دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلیگرم بر کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یکروزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیرۀ حاوی 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی داشتند (05/0P<). نامناسبترین ضریب تبدیل متعلق به پرندگان شاهد بود و از این نظر، تفاوت معنیداری با پرندگان تغذیهشده با جیرههای حاوی 100 و 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی داشتند (05/0P<). تعداد گلبولهای سفید در پرندگانی که با جیرۀ حاوی 100 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی تغدیه شدند، در مقایسه با سایر پرندگان بالاتر بود (05/0P<). پرندگان تغذیهشده با جیره های حاوی 100 و 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی، گلبولهای قرمز بیشتری در مقایسه با سایر پرندگان داشتند (05/0P<). در این تحقیق، افزودن اسانس درمنۀ دشتی بهمیزان 300 میلیگرم بر کیلوگرم به جیرۀ جوجه های گوشتی موجب بهبود عملکرد میشود و میتواند جایگزینی مناسب برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد در نظر گرفته شود.
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، صفحه 1-7