فاطمه بصیریان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ مژگان مظهری؛ نعمت ضیائی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 573-581
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیت‌های خونی و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی در شرایط دمایی بالا روی 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه+ 75/0 ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیت‌های خونی و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی در شرایط دمایی بالا روی 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه+ 75/0 درصد پودر میوه عناب، 3- جیره پایه+ 0/75 درصد پودر میوه سنجد و 4- جیره پایه+ ترکیب پودر میوه عناب و سنجد (هرکدام0/75 درصد). در سن 25 روزگی و با شروع تنش گرمایی، جوجه‌ها روزانه هشت ساعت از ساعت نه تا 17 در دمای 2±34 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر صفات عملکردی معنی‌دار نبود . همچنین وزن نسبی لاشه و اندام‌های داخلی به جز کبد، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. کم‌ترین وزن نسبی کبد در گروه شاهد مشاهده شد (P≤0/05). افزودن پودر میوه عناب و سنجد سبب افزایش معنی‌دار میزان گلوتاتیون پراکسیداز و کاهش غلظت گلوکز خون در مقایسه با گروه شاهد شد (P≤0/05). بیش‌ترین ظرفیت نگهداری آب و کم‌ترین افت پخت و خونابه در جوجه‌های گوشتی تغذیه‌شده با عناب و سنجد به‌دست آمد (P≤0/05). با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، افزودن عناب و سنجد در سطح 0/75درصد جیره در شرایط تنش گرمایی هرچند که بر صفات عملکردی جوجه‌های گوشتی مؤثر نبود، اما منجر به بهبود متابولیت‌های خونی و صفات کیفی گوشت شد.
محمد ملک زاده؛ میر داریوش شکوری؛ حسین عبدی بنمار
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 305-314
چکیده
اثر عصاره هیدروالکلیدو گونه آویشن و فلاوومایسین برگوارش‌پذیریمواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجه های گوشتی، با استفاده از 128قطعهجوجه یک‌روزهسویهراس308درقالب طرحکاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهاربررسی شد. تیمارها شامل شاهد، 05/0 درصد عصاره آویشن دنائی، 05/0 درصد عصاره آویشن کوهی و 1/0 درصد فلاوومایسین بودند. جوجه‌هایی که ...
بیشتر
اثر عصاره هیدروالکلیدو گونه آویشن و فلاوومایسین برگوارش‌پذیریمواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجه های گوشتی، با استفاده از 128قطعهجوجه یک‌روزهسویهراس308درقالب طرحکاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهاربررسی شد. تیمارها شامل شاهد، 05/0 درصد عصاره آویشن دنائی، 05/0 درصد عصاره آویشن کوهی و 1/0 درصد فلاوومایسین بودند. جوجه‌هایی که در جیره خود فلاوومایسین دریافت کردند، افزایش وزن و ضریب تبدیل بهتری داشتند (05/0p<). تغذیه جیره‌های حاوی آویشن اثری بر افزایش وزن نداشت ولی پرندگانی که جیره حاوی عصاره آویشن دنائی دریافت کردند، ضریب تبدیل بهتری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0p<). ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژژنوم پرندگانی که با جیره حاوی عصاره آویشن دنائی و یا فلاوومایسین تغذیه شدند، بیشتر بود(05/0p<). سطح پرزها در ژژنوم پرندگانی که با جیره‌های حاوی افزودنی تغذیه شدند، افزایش یافت(05/0p<). تغذیه جوجه‌ها با جیره‌های حاوی عصاره آویشن دنائی و فلاوومایسین سبب کاهش ضخامت لایه ماهیچهای در ژژنوم آنها شد (05/0p<). گوارشپذیری ماده خشک و ماده آلی با مصرف عصاره آویشن کوهی و فلاوومایسین افزایش یافت (05/0p<). ابقای نیتروژن در پرندگانی که جیره‌های حاوی افزودنی دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0p<). فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز خون پرندگان تغذیه‌شده با عصاره آویشن بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0p<). میزان مالون دیآلدئید گوشت ران پرندگان دریافت‌کننده جیره حاوی عصاره آویشن کوهی در مقایسه با سایر تیمارها کاهش یافت (05/0p<). بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از 05/0 درصد عصاره آویشن دنائی در جیره جوجه‌های گوشتی ضریب تبدیل خوراک، شاخص‌های ریختسنجی مخاط روده و وضعیت آنتیاکسیدانی بدن را بهبود میبخشد و می‌تواند به‌عنوان یک ترکیب محرک رشد پیشنهاد شود.
صادق حسینی؛ مرتضی مموئی؛ صالح طباطبایی وکیلی؛ محسن ساری
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 245-253
چکیده
هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیر نانوسلنیوم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ارتباط آن با فراسنجههای کمی و کیفی اسپرم قوچ عربی بود. در این آزمایش 12 رأس قوچ نژاد عربی با میانگین وزنی 3±73 کیلوگرم و سن دو تا چهار سال مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات به سه گروه تقسیم شدند: گروه شاهد (بدون نانوسلنیوم) و دو گروه آزمایشی که به ترتیب ...
بیشتر
هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیر نانوسلنیوم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ارتباط آن با فراسنجههای کمی و کیفی اسپرم قوچ عربی بود. در این آزمایش 12 رأس قوچ نژاد عربی با میانگین وزنی 3±73 کیلوگرم و سن دو تا چهار سال مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات به سه گروه تقسیم شدند: گروه شاهد (بدون نانوسلنیوم) و دو گروه آزمایشی که به ترتیب 4/0 و 8/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم در ماده خشک مصرفی دریافت کردند. نتایج نشان داد که غلظت سلنیوم و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز منی در تیمار 8/0 میلیگرم در کیلوگرم نانو سلنیوم نسبت به شاهد به صورت معنی‌داری افزایش یافت (05/0P<)، اما افزایش غلظت سلنیوم منی در تیمار 4/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم نسبت به شاهد معنی‌دار نبود. حجم انزال، تحرک و زنده مانی در حیواناتی که سطوح 4/0 و 8/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم دریافت کردند نسبت به گروه شاهد افزایش یافت (05/0P<). غلظت اسپرماتوزوئیدها در تیمار 4/0 میلیگرم بر کیلوگرم نانوسلنیوم نسبت به شاهد افزایش پیدا کرد، اما در تیمار 8/0 میلیگرم بر کیلوگرم نانوسلنیوم کاهش یافت (05/0P<). درصد ناهنجاریهای اسپرم در قوچ هایی که مکمل نانوسلنیوم در جیره خود دریافت کردند کاهش یافت (05/0P<). بر اساس نتایج این تحقیق، مکمل کردن جیره به میزان 4/0 میلیگرم در کیلوگرم با نانوسلنیوم فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز را در منی افزایش و فراسنجههای کمی و کیفی اسپرم را بهبود میبخشد.
مهدیه سلطانی؛ مژگان مظهری؛ امید علی اسماعیلی پور
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 291-300
چکیده
اثر سطوح پروبیوتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 144 قطعه جوجۀ نر یکروزه سویۀ راس بررسی شد. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ تجاری مطابق با راهنمای راس تغذیه و سپس به‌طور تصادفی به چهار تیمار شامل چهار سطح پروبیوتیک (صفر، 05/0، 1/0، و 2/0درصد جیره) با چهار تکرار حاوی نه ...
بیشتر
اثر سطوح پروبیوتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 144 قطعه جوجۀ نر یکروزه سویۀ راس بررسی شد. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ تجاری مطابق با راهنمای راس تغذیه و سپس به‌طور تصادفی به چهار تیمار شامل چهار سطح پروبیوتیک (صفر، 05/0، 1/0، و 2/0درصد جیره) با چهار تکرار حاوی نه پرنده اختصاص یافتند. از 25روزگی پرنده‌ها به‌مدت هشت ساعت در روز در معرض دمای 2±34 درجۀ سانتی‌گراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر سطوح متفاوت پروبیوتیک بر مصرف خوراک معنی‌دار نبود. پرندگانی که جیرۀ حاوی 05/0 و 1/0درصد پروبیوتیک دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0>P). ضریب تبدیل در پرندگانی که با جیرۀ حاوی 1/0درصد پروبیوتیک تغذیه شدند، بهتر از پرندگان شاهد بود (05/0>P). با افزایش مصرف پروبیوتیک وزن نسبی لاشه و سینه افزایش یافت (05/0P<). اثر سطوح گوناگون پروبیوتیک بر وزن نسبی اندام‌های داخلی معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که با جیرۀ حاوی 2/0درصد پروبیوتیک تغذیه شدند، کبد بزرگتری داشتند (05/0P<). با افزایش سطح پروبیوتیک در جیره کلسترول خون کاهش یافت (05/0P<). مصرف سطوح گوناگون پروبیوتیک، فراوانی هتروفیل‌ها، و همچنین نسبت هتروفیل به لنفوسیت را کاهش و میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز را افزایش داد (05/0P<). بنابراین در شرایط تنش گرمایی افزودن پروبیوتیک کلوستات به میزان 1/0درصد جیره عملکرد رشد و پاسخ ایمنی پرنده را بهبود می‌دهد.