علی رضا چگنی؛ بهروز یاراحمدی؛ محمد شاهوردی؛ محسن محمدی ساعی؛ میرحسن بیرانوند؛ علی رضا آقاشاهی؛ حسن فضائلی؛ امین کاظمی زاده
دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 59-69
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چغندر علوفه‌ایی بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خون بره‌های نر پرواری بود. 32 رأس بره نر پرواری با وزن اولیه 0/25± 28/05 کیلوگرم در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار و چهار بلوک بمدت 84 روز با جیره‌های آزمایشی شامل شاهد (صفر)، 10، 20 و 30 درصد چغندر علوفه‌ای با نسبت 60 درصد کنسانتره و 40 درصد علوفه ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چغندر علوفه‌ایی بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خون بره‌های نر پرواری بود. 32 رأس بره نر پرواری با وزن اولیه 0/25± 28/05 کیلوگرم در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار و چهار بلوک بمدت 84 روز با جیره‌های آزمایشی شامل شاهد (صفر)، 10، 20 و 30 درصد چغندر علوفه‌ای با نسبت 60 درصد کنسانتره و 40 درصد علوفه به‌صورت کاملاً مخلوط تهیه و دو بار در روز تعلیف شدند. در طول دوره آزمایش اختلاف معنیداری در وزن بره‌ها در گروه شاهد و گروه‌هایی که سطوح مختلف چغندر علوفه‌ای در جیره آنها استفاده شده بود مشاهده نشد. تفاوت معنیداری در افزایش وزن روزانه در میان همه گروه‌ها بجز بره‌هائی که با جیره حاوی 20 درصد چغندر علوفه‌ای تغذیه شدند، وجود نداشت. در گروهی که 30 درصد چغندر علوفه‌ای دریافت کرده بود خوراک مصرفی در روز نسبت به سایر گروه‌ها کمترین بود (P<0.05). ضریب تبدیل خوراک در بین گروه‌های آزمایشی تفاوتی معنیداری نداشت. تفاوتی در وزن کشتار بره‌ها، وزن بدن بدون محتویات دستگاه گوارش، وزن لاشه گرم و سرد، فراسنجههای لاشه و همچنین افت لاشه در بین گروه‌های مختلف مشاهده نشد (P>0.05). تیمارهای آزمایشی اثری بر صفات بیوشیمیایی خون نداشتند، اما مصرف چغندر علوفه‌ای باعث افزایش غلظت هموگلوبین خون شد (P<0.05). بر اساس نتایج حاصل، از چغندر علوفه‌ای تا 30 درصد بدون تاثیر منفی بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خون در جیره بره‌های پرواری می‌توان استفاده کرد.
حسین محمدزاده کراتی؛ محمد حسین شهیر
دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 391-406
چکیده
تأثیر سطوح افزایشی ال-لوسین بر عملکرد، صفات لاشه و تولید گوشت سینه و تعیین نیاز لوسین قابل هضم جوجه خروسهای گوشتی راس 308 در دوره رشد (15 تا 30 روزگی) با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار جیرهای (پنج تکرار و هشت قطعه جوجه در هر تکرار) بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه با 1/53 درصد لوسین قابل هضم ...
بیشتر
تأثیر سطوح افزایشی ال-لوسین بر عملکرد، صفات لاشه و تولید گوشت سینه و تعیین نیاز لوسین قابل هضم جوجه خروسهای گوشتی راس 308 در دوره رشد (15 تا 30 روزگی) با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار جیرهای (پنج تکرار و هشت قطعه جوجه در هر تکرار) بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه با 1/53 درصد لوسین قابل هضم و پنج جیره حاوی 1/63، 1/73، 1/83، 1/93، 2/03 درصد لوسین قابل هضم که با افزودن ال-لوسین مصنوعی به جیره پایه تهیه شده بود. افزایش وزن، درصد لاشه و درصد سینه با افزایش سطح لوسین افزایش و ضریب تبدیل و چربی لاشه کاهش یافتند (p <0/05). روند پاسخ به سطوح افزایشی لوسین برای افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی لاشه، وزن نسبی عضله سینه و وزن نسبی چربی حفره بطنی به‌صورت تابع درجه دو بود (p <0/05). بهدلیل برازش بهتر مدل درجه دو به معیارهای پاسخ افزایش وزن، ضریب تبدیل، وزن نسبی لاشه و سینه، نیاز لوسین قابل هضم بهترتیب 1/70، 1/72، 1/724 و 1/735 درصد برآورد شد. بر اساس میانگین این برآوردها، نیاز لوسین قابل هضم جوجه‌های گوشتی راس در مرحله رشد، 1/72 درصد پیشنهاد میشود.
سمیه زمانی افشار؛ طاهر هرکی نژاد؛ عباس بهاری؛ محمد حسین شهیر
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 213-224
چکیده
انتخاب دامهای زنده دارای حداقل چربی لاشه در جهت اصلاح گلههای داشتی به افزایش تولید گوشت کشور کمک میکند. اعضای خانواده ژن Wnt از عوامل مؤثر در تمایز سلولهای چربی هستند. این پژوهش به‌منظور بررسی ارتباط چندشکلی ژنهای Wnt10a و Wnt10b با صفات لاشه در 96 رأس گوسفند آمیخته افشاری-برولامرینو انجام شد. از نمونه خون گوسفندان آمیخته ...
بیشتر
انتخاب دامهای زنده دارای حداقل چربی لاشه در جهت اصلاح گلههای داشتی به افزایش تولید گوشت کشور کمک میکند. اعضای خانواده ژن Wnt از عوامل مؤثر در تمایز سلولهای چربی هستند. این پژوهش به‌منظور بررسی ارتباط چندشکلی ژنهای Wnt10a و Wnt10b با صفات لاشه در 96 رأس گوسفند آمیخته افشاری-برولامرینو انجام شد. از نمونه خون گوسفندان آمیخته به‌روش فنول کلروفرم DNA استخراج شد و واکنش زنجیرهای پلیمراز برای تکثیر قطعههای 663 جفتبازی از اگزون سوم و قسمتی از اینترون دوم ژن Wnt10aو 512 جفتبازی از اگزون سوم ژن Wnt10b انجام شد. یک چندشکلی و سه تکشکلی (مشاهده آللی متفاوت از توالی رفرنس) در جایگاه ژن Wnt10a مشاهده شد اما تفاوتی بین نمونه‌ها برای ژن Wnt10b وجود نداشت. یک تکشکلی در ناحیه اینترون و یک تغییر تک‌نوکلئوتیدی از نوع هممعنی و دو تکشکلی در ناحیه اگزون درژن Wnt10a مشاهده شد که یکی از این تکشکلیها در کدون 139بود. پس از هضم با آنزیم برشی HpaII در کدون 139، مشخص شد که تمامی افراد در مقایسه با توالی رفرنس دارای ژنوتیپ هموزیگوت موتانت هستند. این SNP علاوه بر گوسفندان آمیخته در تعدادی از گوسفندان افشاری (دنبهدار) و زل (بدون دنبه) نیز بررسی شد و مجدداً همان نتایج مشاهده شد. براساس نتایج این تحقیق به‌نظر میرسد در این جایگاه از ژن در نژادهای مورد بررسی آلل اصلی G باشد.
رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 761-773
چکیده
اثر خوراندن پروبیوتیک تجاری (پریمالاک) بر عملکرد و صفات لاشه بزغالههای مرخز با استفاده از 16 رأس بزغاله نر نژاد مرخز (سن سه ماه و وزن 6/1 ± 2/13 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 2 تیمار و 8 تکرار، به مدت 119 روز مورد بررسی قرار گرفت. در طول دوره آزمایش میزان خوراک مصرفی هر بزغاله به صورت روزانه و افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به ...
بیشتر
اثر خوراندن پروبیوتیک تجاری (پریمالاک) بر عملکرد و صفات لاشه بزغالههای مرخز با استفاده از 16 رأس بزغاله نر نژاد مرخز (سن سه ماه و وزن 6/1 ± 2/13 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 2 تیمار و 8 تکرار، به مدت 119 روز مورد بررسی قرار گرفت. در طول دوره آزمایش میزان خوراک مصرفی هر بزغاله به صورت روزانه و افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت ماهیانه محاسبه و ثبت شدند. به منظور تعیین غلظت برخی فراسنجههای خونی، در 3 دوره با بازههای زمانی برابر از ورید وداج بزغالهها خونگیری به عمل آمد و در انتهای دوره پروار بزغالهها به منظور بررسی ویژگیهای لاشه کشتار شدند. خوراندن پروبیوتیک تأثیری بر فراسنجههای عملکردی بزغالهها شامل وزن زنده نهایی، میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. به استثنای غلظت کراتینین پلاسما که در تیمار حاوی پروبیوتیک مقدار کمتری را به خود اختصاص داد (05/0P<)، غلظت دیگر فراسنجههای خونی تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک قرار نگرفت. فراسنجههای ارزیابی شده در تفکیک لاشه شامل اوزان بدن، لاشه، دستگاه گوارش، کبد، قلب، بافتهای چربی، قطعات گردن، کمر، سینه و ران و نیز سطح مقطع عضله راسته فاقد اختلاف معنیدار در بین تیمارهای آزمایشی بوده و تنها در رابطه با ضخامت چربی زیرپوستی و وزن کتف تفاوت معنیداری در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (05/0P<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از این پروبیوتیک در جیره بزغالههای سالم و در حال رشد تأثیری بر عملکرد و غالب صفات لاشه ندارد.
مهدى افرا؛ بهمن نویدشاد؛ فرزاد میرزایی آقجه قشلاق؛ نعمت هدایت ایوریق
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 563-573
چکیده
در این آزمایش از 200 قطعه جوجه گوشتی از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفى با پنج تیمار و چهار تکرار استفاده شد. انرژی متابولیسمی حقیقی پوسته جو با استفاده از خروسهای بالغ سسکتومی شده اندازه گیری شد. میزان ماده خشک، انرژی متابولیسمی حقیقی، خاکستر، عصاره اتری، پروتئین خام، فیبر خام، NDF، ADF، کلسیم و کل فسفر در پوسته جو به ترتیب برابر ...
بیشتر
در این آزمایش از 200 قطعه جوجه گوشتی از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفى با پنج تیمار و چهار تکرار استفاده شد. انرژی متابولیسمی حقیقی پوسته جو با استفاده از خروسهای بالغ سسکتومی شده اندازه گیری شد. میزان ماده خشک، انرژی متابولیسمی حقیقی، خاکستر، عصاره اتری، پروتئین خام، فیبر خام، NDF، ADF، کلسیم و کل فسفر در پوسته جو به ترتیب برابر با 92 درصد، 978 کیلوکالری در کیلوگرم، 53/3 درصد، 26/4 درصد، 26/12 درصد، 6/12 درصد، 1/52 درصد، 5/23 درصد، 9/0 درصد و 6/0 درصد بود. جیره‌های آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره شاهد (فاقد پوسته جو)، 2- جیره حاوی 75/0 درصد پوسته جو با اندازه ذرات کمتر از یک میلیمتر، 3- جیره حاوی 75/0 درصد پوسته جو با اندازه ذرات بین یک تا دو میلی متر، 4- جیره حاوی 5/1 درصد پوسته جو با اندازه ذرات کمتر از یک میلی متر، 5- جیره حاوی 5/1 درصد پوسته جو با اندازه ذرات بین یک تا دو میلی متر. پرنده-هایی که با جیره حاوی پوسته جو تغذیه شدند افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بهتری داشتند و به ویژه جیره حاوی سطح 5/1 درصد پوسته جو با اندازه بین یک تا دو میلیمتر در این زمینه موثرتر بود (05/0 >P). چنین بهبودی در وزن سنگدان نیز مشاهده شد (05/0 >P). پوسته جو باعث بهبود قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و خاکستر گردید (05/0 >P). تغذیه جوجه‌های گوشتی با جیره‌های حاوی پوسته جو، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن را کاهش داد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، استفاده از 5/1 درصد پوسته جو با اندازه ذرات بین یک تا دو میلیمتر در جیره ضمن بهبود عملکرد، هزینه خوراک در جوجه‌های گوشتی را کاهش می‌دهد.
حسن مرادیان؛ علی اسمعیلی‌زاده کشکوئیه؛ محمدرضا محمدآبادی
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 89-99
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی جایگاه صفات کمّی (QTL) مرتبط با صفات لاشه روی کروموزوم یک در جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، جمعیتی سه‌نسلی از آمیزش متقابل دو‌سویۀ سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. هشت جفت بلدرچین سفید و وحشی آمیزش داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی جایگاه صفات کمّی (QTL) مرتبط با صفات لاشه روی کروموزوم یک در جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، جمعیتی سه‌نسلی از آمیزش متقابل دو‌سویۀ سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. هشت جفت بلدرچین سفید و وحشی آمیزش داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید شد. رکوردهای فنوتیپی وزن اجزای متفاوت لاشۀ پرندگان نسل F2 ثبت شدند. ژنوتیپ همۀ پرندگان هر سه نسل (472) برای هشت نشانگر ریزماهوارۀ موجود روی کروموزوم شمارۀ یک تعیین شد. آنالیز QTL به روش مکانیابی درونفاصلهای مبتنی بر رگرسیون انجام گردید. پس از آنالیز، QTLهای معنیداری برای صفات وزن سینه، وزن لاشه، وزن سر، و درصد سینه شناسایی شد. نتایج نشان داد که یک QTL معنیدار با اثر ایمپرینتینگ روی کروموزوم شمارۀ یک وجود دارد که بر وزن سینه بهعنوان قطعهای با ارزش اقتصادی مؤثر است. واریانس QTL برآوردشده در پژوهش حاضر برای QTLهای با اثرهای افزایشی، غلبه، و ایمپیرینتینگ بهترتیب در محدودۀ 8/1–3/2، 2/1–2/2، و 5/0–2/2 درصد بود.