حسین محمدی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی؛ محمد حسین مرادی
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 117-126
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی معماری ژنتیکی، شناسایی مناطق ژنومی و ژنهای کاندیدای مرتبط با صفات افزایش وزن بدن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در بلدرچین ژاپنی بود. برای شناسایی پنجرههای ژنومی اصلی، از روش مطالعه پویش کل ژنومی تکمرحلهای و از اطلاعات ژنومی 920 قطعه بلدرچین ژاپنی استفاده شد. آنالیز پویش ژنومی بهوسیله نرمافزارهای ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی معماری ژنتیکی، شناسایی مناطق ژنومی و ژنهای کاندیدای مرتبط با صفات افزایش وزن بدن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در بلدرچین ژاپنی بود. برای شناسایی پنجرههای ژنومی اصلی، از روش مطالعه پویش کل ژنومی تکمرحلهای و از اطلاعات ژنومی 920 قطعه بلدرچین ژاپنی استفاده شد. آنالیز پویش ژنومی بهوسیله نرمافزارهای خانواده BLUPF90 انجام شد. نتایج براساس مقدار واریانس ژنتیکی افزایشی کنترلشده در قالب پنجرههای بهطور میانگین 1/5 مگابازی از SNPهای مجاور ارائه شد. پنجرههایی که بیش از یک درصد واریانس را کنترل میکردند بهعنوان مناطق ژنومی مؤثر و برای یافتن ژنهای کاندیدا استفاده شدند. تعداد 13 پنجره ژنومی معنیدار روی هشت کروموزوم، 23 درصد کل واریانس ژنتیکی صفت افزایش وزن بدن را توجیه میکردند و حاوی ژنهای کاندیدای SMYD1، ADGRG6وCFL2بودند. بیشترین واریانس مربوط به پنجرهای روی کروموزوم شماره دو بود. تعداد 20 پنجره روی هشت کروموزوم و شامل ژنهای کاندیدای ACSL1،PPA2 ، FGF2 و RBL2مرتبط با میزان خوراک مصرفی بودند. این پنجرهها 38 درصد واریانس ژنتیکی را کنترل میکردند و مهمترین پنجره روی کروموزوم شماره چهار بود. همچنین برای ضریب تبدیل خوراک تعداد 12 منطقه ژنومی روی هفت کروموزوم، 23/7درصد از واریانس ژنتیکی را توجیه میکردند و حاوی ژنهای کاندیدای ATRNL1و PTPN4بود. نتایج نشان داد چهار منطقه ژنومی اثر پلیوتروپی دارند. باتوجه به شناسایی مناطق ژنومی جدیدونقش کلیدی ژنهای ذکرشده مرتبط با مصرف خوراک میتوان کارایی روش تکمرحلهای برای پویش ژنومی صفات بازده مصرف خوراک را تأییدکرد.
وحیده صباغی درمیان؛ مهران مهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ محمد رکوعی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 281-292
چکیده
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی اثر تریپتوفان، ملاتونین و دیمتیل گلایسین بر عملکرد رشد و کیفیت گوشت بلدرچینهای ژاپنی تغذیهشده با جیرههای آلودهشده با سم آفلاتوکسین B1 انجام شد. در این آزمایش تعداد 680 قطعه بلدرچین ژاپنی از سن هفت تا 35 روزگی در 17 تیمار و چهار تکرار و در هر تکرار 10 قطعه بلدرچین ژاپنی با استفاده از طرح مرکب مرکزی ...
بیشتر
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی اثر تریپتوفان، ملاتونین و دیمتیل گلایسین بر عملکرد رشد و کیفیت گوشت بلدرچینهای ژاپنی تغذیهشده با جیرههای آلودهشده با سم آفلاتوکسین B1 انجام شد. در این آزمایش تعداد 680 قطعه بلدرچین ژاپنی از سن هفت تا 35 روزگی در 17 تیمار و چهار تکرار و در هر تکرار 10 قطعه بلدرچین ژاپنی با استفاده از طرح مرکب مرکزی مورداستفاده قرار گرفتند. عملکرد پرندگان بهصورت هفتگی محاسبه و در انتهای آزمایش میزان مالوندیآلدهید گوشت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تریپتوفان سبب افزایش معنیدار وزن بدن شد (p<0/05) و ملاتونین تأثیر افزایشی بر مصرف خوراک داشت (p<0/05). اثر اصلی تریپتوفان و همچنین اثر متقابل تریپتوفان و دیمتیل گلایسین میزان مالوندیآلدهید گوشت را کاهش داد (p<0/05). نتایج مطالعه حاضر نشان داد تریپتوفان و دهندههای گروه متیل دارای ظرفیت آنتیاکسیدانی مناسبی برای کاهش مسمومیت ناشی از آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد و میزان مالوندیآلدهید گوشت هستند و استفاده از این مکملها در جیره غذایی بلدرچین ژاپنی مطلوب به نظر میرسد.
محمدرضا جمالی؛ محمدرضا قربانی؛ علی آقائی؛ محمد نوشاد
دوره 23، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 131-142
چکیده
تأثیر نسبتهای مختلف اسیدهای چرب امگا-6: امگا-3 جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخم، برخی فراسنجههای خونی و تولید مثلی بلدرچین مولد ژاپنی، آزمایشی با استفاده از 720 قطعه بلدرچین ژاپنی به مدت 10 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و 24 قطعه بلدرچین (16 ماده و هشت نر) در هر تکرار انجام شد. تیمارها آزمایشی شامل، تیمار شاهد (نسبت ...
بیشتر
تأثیر نسبتهای مختلف اسیدهای چرب امگا-6: امگا-3 جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخم، برخی فراسنجههای خونی و تولید مثلی بلدرچین مولد ژاپنی، آزمایشی با استفاده از 720 قطعه بلدرچین ژاپنی به مدت 10 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و 24 قطعه بلدرچین (16 ماده و هشت نر) در هر تکرار انجام شد. تیمارها آزمایشی شامل، تیمار شاهد (نسبت اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 برابر 1:13) و نسبتهای مختلف اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 (1:1، 1:3، 1:6 و 1:9) بودند. نتایج نشان داد بلدرچینهای تغذیه شده با جیره حاوی نسبت 1:1 در مقایسه با سایر نسبتهای اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3، مصرف خوراک بیشتری داشتند (0/05>P). توده تخم در بلدرچینهای تغذیه شده با نسبت 1:6 امگا-6 : امگا-3 بهطور معنیداری بالاتر از پرندگان شاهد و پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی نسبت 1:9 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 بود. واحد هاو تخم بلدرچین به هنگام استفاده از جیرههای حاوی نسبت 1:6 و 1:1 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3، بالاتر از شاهد بود (0/05>P). تغذیه بلدرچینها با جیرههای حاوی نسبتهای 1:1 تا 1:9 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 باعث کاهش غلظت تریگلیسرید سرم نسبت به گروه شاهد شد (0/05>P). غلظت کلسترول سرم نیز در نسبت 1:1 و 1:6 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 در مقایسه با شاهد کاهش نشان داد و غلظت گلوکز خون در نسبت 1:1 بیشترین مقدار بود. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از نسبت 1:6 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 در جیره بلدرچین مولد سبب بهبود عملکرد تولیدی آنها میشود.
اشرف مرتضایی؛ مرتضی ممویی؛ نعیم عرفانی مجد؛ محمدرضا قربانی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 143-151
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر استفاده از عصاره هیدروالکلی مریمگلی بهدنبال مسمومیت تجربی با مس بر عملکرد و متابولیت-های خونی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با 320 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در چهار تیمار، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرا انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره شاهد +750 میلیگرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر استفاده از عصاره هیدروالکلی مریمگلی بهدنبال مسمومیت تجربی با مس بر عملکرد و متابولیت-های خونی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با 320 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در چهار تیمار، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرا انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره شاهد +750 میلیگرم بر کیلوگرم سولفات مس، 3- جیره شاهد +10 گرم بر کیلوگرم عصاره مریمگلی) و 4- جیره شاهد + 750 میلیگرم بر کیلوگرم سولفات مس و 10 گرم بر کیلوگرم عصاره مریمگلی) بودند. مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک بصورت هفتگی اندازهگیری و برای دورههای آغازین، رشد و کل محاسبه شدند. نتایج آزمایش نشان داد که در دوره آغازین، مصرف خوراک در تیمار شاهد بالاتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). میانگین افزایش وزن در دوره آغازین و کل دوره پرندگانی که با جیره حاوی مس تغذیه شدند کمتر از پرندگان شاهد و پرندگانی که عصاره مریمگلی دریافت کردند بود (0/05>P). در دوره آغازین پرندگانی که با جیرههای حاوی عصاره مریمگلی تغذیه شدند در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی مس، ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی مس غلظت سرمی گلوکز و تریگلیسرید بالاتر و HDL و LDL پایینتری در مقایسه با سایر تیمارها داشتند. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که افزودن عصاره مریم گلی به جیره بلدرچین ژاپنی سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین شده و اثرات منفی مسمومیت با سولفات مس را کاهش می دهد.
هادی کریمی زارچی؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش
دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 349-358
چکیده
تأثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین با استفاده از 450 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروتئین خام (18، 20 و 22 درصد) و سه سطح آنزیم پروتئاز (صفر، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
تأثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین با استفاده از 450 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروتئین خام (18، 20 و 22 درصد) و سه سطح آنزیم پروتئاز (صفر، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن یک تا 35 روزگیبررسی شد. در دوره سنی یک تا 21 روزگی، بیشترین اضافه وزن و مصرف خوراک در جیرههای حاوی 22 درصد پروتئین خام مشاهده شد (0/05>P). پرندگانی که از سطح 200 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم استفاده کرده بودند، افزایش وزن و مصرف خوراک بیشتری را نسبت به گروهی که از جیره فاقد آنزیم تغذیه شدند داشتند و بهترین ضریب تبدیل در سطح 400 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم مشاهده شد (0/05>P). در دوره 22 تا 35 روزگی، سطوح مختلف پروتئین و آنزیم تاثیری بر عملکرد بلدرچینها نداشتند. بازده لاشه بلدرچینهای تغذیهشده با سطوح 20 و 22 درصد پروتئین خامبهتر از پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 18 درصد پروتئین بود (0/05>P) و افزودن آنزیم وزن نسبی لاشه، ران و سینه را بهبود داد(0/05>P). قابلیت هضم پروتئین خام در بازه زمانی13 تا 15 روزگی با افزایش سطح پروتئین خام، کاهش و باافزودن 200 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز، افزایش یافت (0/05>P). براساس نتایج حاصل، سطح مناسب پروتئین خام جیره بلدرچینهای ژاپنی جهت دستیابی به عملکرد بهینه برای دوره یک تا 21 روزگی 22 درصد و برای 22 تا 35 روزگی، 18 درصد میباشد. همچنین استفاده از سطح 200 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز برای دوره یک تا 21 روزگی توصیه می شود.
منصور سراوانی؛ کمال شجاعیان؛ مهران مهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی
دوره 21، شماره 1 ، اردیبهشت 1398، ، صفحه 139-150
چکیده
بهمنظور مطالعه اثر سطوح مختلف تعادل الکترولیتی و کلسیم جیره بر عملکرد، ترکیب استخوان و ویژگیهای لاشه بلدرچین ژاپنی، تعداد 720 قطعه جوجه بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×3 شامل سه سطح تعادل الکترولیتی (150، 250 و 350 میلیاکیوالان در کیلوگرم) و سه سطح کلسیم (4/0، 8/0 و 6/1 درصد) در نه تیمار، پنج تکرار و 16 قطعه پرنده ...
بیشتر
بهمنظور مطالعه اثر سطوح مختلف تعادل الکترولیتی و کلسیم جیره بر عملکرد، ترکیب استخوان و ویژگیهای لاشه بلدرچین ژاپنی، تعداد 720 قطعه جوجه بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×3 شامل سه سطح تعادل الکترولیتی (150، 250 و 350 میلیاکیوالان در کیلوگرم) و سه سطح کلسیم (4/0، 8/0 و 6/1 درصد) در نه تیمار، پنج تکرار و 16 قطعه پرنده در هر تکرار از سن 14 تا 35 روزگی، مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پرندگان تغذیهشده با جیره حاوی 4/0 درصد کلسیم و تعادل الکترولیتی 250 میلیاکیوالان در کیلوگرم، بیشترین مقدار مصرف خوراک را داشتند (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر ضریب تبدیل خوراک اثری نداشتند. در دو سطح 4/0 و 8/0 درصد کلسیم جیره، بیشترین مقدار کلسیم استخوان در تعادل الکترولیتی 150 میلیاکیوالان در کیلوگرم مشاهده شد (05/0P<). کمترین وزن کلیه در تیمار حاوی 6/1 درصد کلسیم و تعادل الکترولیتی 150 میلیاکیوالان در کیلوگرم و بیشترین وزن نسبی ران و سینه در تیمار حاوی 8/0 درصد کلسیم و تعادل الکترولیتی 150 میلیاکیوالان در کیلوگرم، مشاهده شد (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر، اثر متقابل کلسیم و تعادل الکترولیتی جیره میتواند بهعنوان یک محدودیت مهم در جیرهنویسی برای بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در نظر گرفته شود.
شریفه قویدل حیدری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مهران مهری
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 601-611
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی اثر کنجاله گلرنگ حاوی مکملهای میکروبی و آنزیمی بر عملکرد، کیفیت گوشت و ایمنی همورال بلدرچین ژاپنی انجام شد. تعداد 300 قطعه بلدرچین ژاپنی هفتروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار،چهار تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی اثر کنجاله گلرنگ حاوی مکملهای میکروبی و آنزیمی بر عملکرد، کیفیت گوشت و ایمنی همورال بلدرچین ژاپنی انجام شد. تعداد 300 قطعه بلدرچین ژاپنی هفتروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار،چهار تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ، 3) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ تخمیرشده، 4) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ+ پروبیوتیک کلسپورین® بهمیزان 50 میلیگرم در کیلوگرم خوراک و 5) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ+ آنزیم اندوپاور® بهمقدار 125 میلیگرم در کیلوگرم خوراک بودند. نتایج این مطالعه نشان دادند که استفاده از تیمارهای حاوی کنجاله گلرنگ تخمیر شده، پروبیوتیک کلسپورین و آنزیم در مقایسه با تیمار شاهد سبب بهبود افزایش وزن و مصرف خوراک جوجهها شدند (05/0P<). ضریب تبدیل خوراک گروه شاهد و بلدرچینهای دریافتکننده جیرههای حاوی کنجاله گلرنگ تخمیرشده و کنجاله گلرنگ+ آنزیم اندوپاور® از سایر گروههای آزمایشی کمتر بود (05/0P<).پرندگان تغذیهشده با کنجاله گلرنگ افت ناشی از پخت گوشت کمتری داشتند (05/0P<). ظرفیت نگهداری آب گوشت و نیز عیار پادتن تولیدشده علیه گلبول قرمز گوسفندی در تیمار دریافتکننده کنجاله گلرنگ تخمیرشده نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0P<).با توجه به اثرات مثبت تغذیه با کنجاله گلرنگ تخمیر شده و حاوی مکملهای پروبیوتیک و آنزیم بر عملکرد، کیفیت گوشت و سیستم ایمنی بلدرچین ژاپنی میتوان از این منبع پروتئینی قابل دسترس و ارزان در جیره بلدرچین استفاده کرد.
سحر محمدزاده؛ توحید وحدت پور؛ یحیی ابراهیم نژاد
دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 477-486
چکیده
اثرات افزودن ویتامینهای 1K و 3K به جیره حاوی کلسیم کم بر ساختار استخوان درشتنی و عملکرد بلدرچینهای ژاپنی،در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 192 قطعه بلدرچین با چهار تیمار، چهار تکرار و هر تکرار با 12 قطعه بلدرچین بررسی شد. تیمارها شامل: جیره حاوی سطح توصیهشده کلسیم (شاهد)، جیره حاوی کلسیم کم (70 درصد سطح توصیهشده)، جیره حاوی ...
بیشتر
اثرات افزودن ویتامینهای 1K و 3K به جیره حاوی کلسیم کم بر ساختار استخوان درشتنی و عملکرد بلدرچینهای ژاپنی،در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 192 قطعه بلدرچین با چهار تیمار، چهار تکرار و هر تکرار با 12 قطعه بلدرچین بررسی شد. تیمارها شامل: جیره حاوی سطح توصیهشده کلسیم (شاهد)، جیره حاوی کلسیم کم (70 درصد سطح توصیهشده)، جیره حاوی کلسیم کم به علاوه ویتامین 1K و جیره حاوی کلسیم کم به علاوه ویتامین 3K بودند. بلدرچینها، جیره با کمبود کلسیم را به میزان بیشتری مصرف کردند (05/0P<). با افزودن ویتامین1K به این جیره، مصرف خوراک کاهش یافت. وزن زنده پرندگانی که با جیره حاوی کلسیم کم تغذیه شدند کمتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<.)افزودن ویتامینهای 1K یا 3K به جیره با کمبود کلسیم، ضریب تبدیل و وزن زنده را بهبود داد (05/0P<). مصرف ویتامین 3K باعث افزایش حداکثر قطر دیافیز استخوان و مصرف ویتامین 1Kو 3K، سبب افزایش حداقل قطر دیافیز شد (05/0P<). قطر کانال میانی استخوان با مصرف جیره حاوی کلسیم کم افزایش (05/0P<) ولی از این نظر تفاوتی بین پرندگان شاهد و پرندگانی که ویتامین 1K دریافت کردند مشاهده نشد. در پرندگانی که ویتامین 1K دریافت کردند، وزن خاکستر استخوان کمتر و طول استخوان بیشتر از پرندگانی بود که ویتامین 3K دریافت کردند (05/0P<). بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن ویتامین 1K به جیرههایی با کمبود کلسیم سبب بهبود عملکرد گله و صفات فیزیکی استخوان در بلدرچینهای ماده میشود.
محمد یازرلو؛ سید داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی؛ مختار ملاکی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 145-157
چکیده
بهمنظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوختوساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
بهمنظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوختوساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن بهطور هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن بهصورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم/کیلوکالری/انرژی قابل سوختوساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوختوساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازهگیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوختوساز و 26 درصد پروتئین خام دریافت نمودند بهطور معنیداری (05/0>P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوختوساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر میرسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچینهای ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیرههای حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوختوساز و 26 درصد پروتئین خام حاصل میشود لذا میتوان این سطح از انرژی و پروتئین را بهعنوان احتیاجات انرژی قابل سوختوساز و پروتئین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.
اصغر صداقت؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 273-286
چکیده
تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی ...
بیشتر
تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی از بلدرچینها خونگیری به عمل آمد و سپس کشتار شدند. اثر کافور بر وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، وزن لاشه و اندامهای درونی و غلظت هورمونهای تیروئیدی معنیدار نبود. افزودن کافور به جیره سبب افزایش خطی هورمون تستوسترون در بلدرچینهای نر شد (05/0>P). تغذیه جیرههای حاوی کافور جمعیت باکتریهای هوازی و کلیفرمهای روده را کاهش و جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و باکتریهای اسپورزا را افزایش داد (05/0>P). همچنین، با افزودن کافور به جیره در مقدار MDA گوشت نیز یک رفتار دوگانه مشاهده شد، بهطوریکه دوزهای 5/62، 125 و ppm250 کافور سبب افزایش مقدار MDA گوشت گردید (05/0>P). بنابراین، طبق نتایج حاصل بهنظر میرسد داروی گیاهی کافور میتواند بر هورمون تستوسترون و کیفیت گوشت تأثیر مثبتی داشته باشد. از اینرو پیشنهاد میشود که کافور جهت ارتقاء و بهبود عملکرد تولیدمثلی در نرها استفاده شود.
جلیل نوری رایگانی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی؛ امید مددگار
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 199-209
چکیده
تحقیق حاضر با هدف جداسازی باکتریوفاژ برای مهار زیستی باکتری انتروکوکوس مقاوم به پادزیست و کاهندۀ رشد جداشده از مدفوع بلدرچین ژاپنی در سه آزمایش انجام شد. 60 نمونه از محتویات دستگاه گوارش بلدرچینهای بالغ برای جداسازی انتروکوکوسهای بالقوۀ کاهندۀ رشد، جدا و یک نمونۀ منتخب بههمراه باکتری انتروکوکوس فکالیس سوش51299براساس زندهمانی ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف جداسازی باکتریوفاژ برای مهار زیستی باکتری انتروکوکوس مقاوم به پادزیست و کاهندۀ رشد جداشده از مدفوع بلدرچین ژاپنی در سه آزمایش انجام شد. 60 نمونه از محتویات دستگاه گوارش بلدرچینهای بالغ برای جداسازی انتروکوکوسهای بالقوۀ کاهندۀ رشد، جدا و یک نمونۀ منتخب بههمراه باکتری انتروکوکوس فکالیس سوش51299براساس زندهمانی و کاهندگی رشد در بلدرچین، انتخاب و در سطح گونه شناسایی شد. سپس باکتریوفاژ لیتیک با استفاده از نمونههای فضولات طیور و فاضلاب مرغداری بهعنوان منابع باکتریوفاژ علیه باکتری منتخب، جداسازی شد. کارایی فاژدرمانی علیه باکتری منتخب در کاهش استقرار باکتریهای انتروکوکوس در محتویات ایلئوم بلدرچینها متعاقب دریافت دهانی انتروکوکوس بررسی شد. باکتری منتخب بهعنوان انتروکوکوس فکالیس شناسایی شد. تجویز باکتریوفاژ لیتیک توانست شمار انتروکوکوسها در محتویات ایلئوم را در مقایسه با گروه دریافتکنندۀ باکتری و بدون درمان با باکتریوفاژ کاهش دهد و به سطح قابل مقایسه با گروه شاهد منفی (گروه بدون دریافت باکتری انتروکوکوس) برساند (05/0>P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که باکتریوفاژ جداشده میتواند بهطور مؤثر کلونیزاسیون باکتری انتروکوکوس را بهشکل زیستی مهار کند.
سکینه بابایی؛ شعبان رحیمی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ غلام حسین طهماسبی؛ سید ناصر خالقی میران
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 311-320
چکیده
تأثیر عسل، ژلهرویال و گردۀ زنبور عسل بر عملکرد، سامانۀ ایمنی و فاکتورهای خونی بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 160 قطعه جوجۀ بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار [شاهد (بدون افزودنی)، یک گرم گرده در کیلوگرم خوراک، 125 میلیگرم در لیتر ژلهرویال در آب آشامیدنی و 22 گرم در لیتر عسل در آب آشامیدنی] با چهار تکرار و 10 قطعه جوجه ...
بیشتر
تأثیر عسل، ژلهرویال و گردۀ زنبور عسل بر عملکرد، سامانۀ ایمنی و فاکتورهای خونی بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 160 قطعه جوجۀ بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار [شاهد (بدون افزودنی)، یک گرم گرده در کیلوگرم خوراک، 125 میلیگرم در لیتر ژلهرویال در آب آشامیدنی و 22 گرم در لیتر عسل در آب آشامیدنی] با چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز بررسی شد. مصرف خوراک و درصد تلفات در کل دوره تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. پرندگانی که در آب آشامیدنی عسل دریافت کردند، بهترین ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه را در مقایسه با سایر گروهها داشتند. اثر تیمارها بر میزان تولید آنتیبادی علیه گلبول قرمز گوسفند معنیدار نبود. بالاترین عیار آنتیبادی علیه ویروس آنفلوانزا و نیوکاسل مربوط به تیمار عسل بود (05/0>P). افزودن گرده در جیره، ژلهرویال و عسل در آب آشامیدنی وزن طحال را بهطور معنیداری در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (01/0>P). گرده و عسل پاسخ بهتری را در مقایسه با ایمنی سلولی نشان دادند (01/0>P). استفاده از فرآوردههای زنبورعسل، سبب بهبود فراسنجههای خونی شد (01/0>(P. نتایج نشان داد که عسل و ژلهرویال علاوه بر بهبود عملکرد و تقویت سامانۀ ایمنی سبب کاهش گلوکز و لیپیدهای سرم شدند. گرده فراسنجههای خونی را بهبود بخشید ولی اثر کمتری بر بهبود سامانۀ ایمنی و عملکرد داشت.
عاطفه برنجیان؛ سید داود شریفی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ شکوفه غضنفری
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 19-28
چکیده
تأثیر نانوذرات کروم بر عملکرد و صفات کیفی گوشت بلدرچین ژاپنی تحت تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی از 17 تا 35روزگی در شش تیمار، چهار تکرار، و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد منفی (بدون تنش) و پنج تیمار تحت تنش فیزیولوژیکی حاوی سطوح گوناگون نانوذرات کروم (صفر، 200، 400، 800، و 1200 میکروگرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
تأثیر نانوذرات کروم بر عملکرد و صفات کیفی گوشت بلدرچین ژاپنی تحت تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی از 17 تا 35روزگی در شش تیمار، چهار تکرار، و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد منفی (بدون تنش) و پنج تیمار تحت تنش فیزیولوژیکی حاوی سطوح گوناگون نانوذرات کروم (صفر، 200، 400، 800، و 1200 میکروگرم بر کیلوگرم جیره) بودند. از افزودن دگزامتازون به جیره (6/0 میلیگرم در کیلوگرم وزن بدن) برای ایجاد تنش فیزیولوژیک استفاده شد. تنش فیزیولوژیکی موجب کاهش مصرف خوراک، کاهش رشد، افزایش ضریب تبدیل غذایی، و افزایش مقدار مالون دیآلدهید (MDA) گوشت سینه و ران شد (05/0P<). مکملکردن جیرۀ پرندگان تحت تنش با سطوح گوناگون نانوذرات کروم موجب بهبود خطی میانگین افزایش وزن روزانه (02/0P<)، کاهش خطی ضریب تبدیل غذایی (05/0P<)، میزان MDA گوشت سینه (04/0P<)، و ران (05/0P<) شد. نتایج موجود نشان داد که افزودن نانوذرات کروم به جیره تأثیر منفی تنش فیزیولوژیک بر عملکرد و کیفیت گوشت را کاهش میدهد.
مجید آفتابی؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ قاسم جلیلوند؛ مهران مهری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 131-140
چکیده
تأثیر پروتکسین در کاهش تأثیرات منفی تغذیة جیرههای حاوی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، پاسخ ایمنی، کیفیت گوشت و فلور میکروبی ایلئوم با استفاده از 320 قطعه بلدرچین ژاپنی هفتروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرة شاهد (بدون افزودنی)، جیرة حاوی 5/2 میلیگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1، جیرة حاوی 150 میلیگرم در کیلوگرم پروتکسین، ...
بیشتر
تأثیر پروتکسین در کاهش تأثیرات منفی تغذیة جیرههای حاوی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، پاسخ ایمنی، کیفیت گوشت و فلور میکروبی ایلئوم با استفاده از 320 قطعه بلدرچین ژاپنی هفتروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرة شاهد (بدون افزودنی)، جیرة حاوی 5/2 میلیگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1، جیرة حاوی 150 میلیگرم در کیلوگرم پروتکسین، جیرة حاوی 5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1+150 میلیگرم در کیلوگرم پروتکسین)، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مصرف خوراک در پرندگانی که با جیرة حاوی پروبیوتیک تغذیه شدند، بالاتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0P<). افزایش وزن پرندگانی که جیرة حاوی آفلاتوکسین دریافت کردند، کمتر از پرندگان تیمارهای دیگر بود (05/0P<). پاسخ ایمنی هومورال در بلدرچینهای گروه آفلاتوکسین و پروبیوتیک بهترتیب کمتر و بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). ضخامت پوست 48 ساعت پس از چالش با دینیتروکلروبنزن در پرندگان تغذیهشده با جیرة آلوده به آفلاتوکسین کمتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). غلظت مالوندیآلدئید (30 روز بعد از انجماد) در گوشت پرندگانی که با جیرة آلوده به آفلاتوکسین تغذیه شدند، بیشتر از سایر پرندگان بود (05/0P<). جمعیت اشریشیاکلی و باکتریهای اسیدلاکتیک در پرندگانی که با جیرة حاوی پروتکسین و یا آفلاتوکسین+پروتکسین تغذیه شدند، از دو گروه دیگر بهترتیب کمتر و بیشتر بود (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر، افزودن پروبیوتیک پروتکسین به جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موجب بهبود پاسخ ایمنی و جمعیت میکروبی روده در بلدرچین ژاپنی میشود.
مرتضی عالمی؛ فیروز صمدی؛ صبا صمدی
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 147-155
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر پودر برگ کنگرفرنگی و ویتامین E بر عملکرد، وزن نسبی اندامهای داخلی، و برخی فراسنجههای خون، از 240 قطعه بلدرچین یکروزه در چهار تیمار شامل جیرۀ پایه (شاهد)، جیرۀ پایۀ مکملشده با سطوح 5/1 و سه درصد پودر برگ کنگرفرنگی، و جیرۀ پایۀ مکملشده با 300 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 15 پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر پودر برگ کنگرفرنگی و ویتامین E بر عملکرد، وزن نسبی اندامهای داخلی، و برخی فراسنجههای خون، از 240 قطعه بلدرچین یکروزه در چهار تیمار شامل جیرۀ پایه (شاهد)، جیرۀ پایۀ مکملشده با سطوح 5/1 و سه درصد پودر برگ کنگرفرنگی، و جیرۀ پایۀ مکملشده با 300 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. افزایش وزن پرندگانی که در جیره ویتامین E دریافت کردند، از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). در کل دورۀ پرورش، تفاوت افزایش وزن پرندگانی که با جیرههای حاوی کنگرفرنگی تغذیه شدند، با پرندگان شاهد معنیدار نبود. پرندگانی که جیرۀ حاوی سه درصد پودر برگ کنگرفرنگی دریافت کردند، ضریب تبدیل خوراک بالاتری داشتند (05/0P<). غلظتهای آلبومین و HDL سرم خون پرندگانی که با جیرۀ حاوی 5/1 درصد پودر برگ کنگرفرنگی تغذیه شدند، از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). باتوجه به نتایج این تحقیق، استفاده از پودر برگ کنگرفرنگی تا سه درصد جیرۀ بلدرچین، تأثیر منفی بر میزان مصرف خوراک و افزایش وزن در کل دورۀ پرورش (1-42روزگی) ندارد. استفاده از 300 میلیگرم در کیلوگرم ویتامینE در جیرۀ بلدرچین ژاپنی سبب بهبود عملکرد رشد در سه هفته اول دورۀ پرورش میشود.
حسن مرادیان؛ علی اسمعیلیزاده کشکوئیه؛ محمدرضا محمدآبادی
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 89-99
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی جایگاه صفات کمّی (QTL) مرتبط با صفات لاشه روی کروموزوم یک در جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، جمعیتی سهنسلی از آمیزش متقابل دوسویۀ سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. هشت جفت بلدرچین سفید و وحشی آمیزش داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی جایگاه صفات کمّی (QTL) مرتبط با صفات لاشه روی کروموزوم یک در جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، جمعیتی سهنسلی از آمیزش متقابل دوسویۀ سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. هشت جفت بلدرچین سفید و وحشی آمیزش داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید شد. رکوردهای فنوتیپی وزن اجزای متفاوت لاشۀ پرندگان نسل F2 ثبت شدند. ژنوتیپ همۀ پرندگان هر سه نسل (472) برای هشت نشانگر ریزماهوارۀ موجود روی کروموزوم شمارۀ یک تعیین شد. آنالیز QTL به روش مکانیابی درونفاصلهای مبتنی بر رگرسیون انجام گردید. پس از آنالیز، QTLهای معنیداری برای صفات وزن سینه، وزن لاشه، وزن سر، و درصد سینه شناسایی شد. نتایج نشان داد که یک QTL معنیدار با اثر ایمپرینتینگ روی کروموزوم شمارۀ یک وجود دارد که بر وزن سینه بهعنوان قطعهای با ارزش اقتصادی مؤثر است. واریانس QTL برآوردشده در پژوهش حاضر برای QTLهای با اثرهای افزایشی، غلبه، و ایمپیرینتینگ بهترتیب در محدودۀ 8/1–3/2، 2/1–2/2، و 5/0–2/2 درصد بود.
محمد یازرلو؛ داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی
دوره 15، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 1-10
چکیده
بهمنظور تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیرۀ دورۀ رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در آزمایش فاکتوریل 3 × 3، [سه سطح انرژی سوختوسازپذیر (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن هفتگی ...
بیشتر
بهمنظور تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیرۀ دورۀ رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در آزمایش فاکتوریل 3 × 3، [سه سطح انرژی سوختوسازپذیر (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن هفتگی اندازهگیری، و ضریب تبدیل غذا محاسبه شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی چهار قطعه پرنده (از هر دو جنس) انتخاب و پس از خونگیری برای بررسی صفات لاشه، کشتار شدند. غلظت سرمی هورمون رشد در نمونههای خون اندازهگیری شد. افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل، و بازده لاشۀ پرندگان تیماری که جیرۀ حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی سوختوسازپذیر و 26 درصد پروتئین دریافت کردند بهتر بود (05/0>P). غلظت سرمی هورمون رشد پرندگان تغذیهشده با جیرۀ حاوی 2750 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی سوختوسازپذیر بیشتر بود (05/0>P). بدین ترتیب جیرۀ حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی سوختوسازپذیر و 26 درصد پروتئین بهعنوان جیرۀ رشد بلدرچین توصیه میشود.