رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 399-414
چکیده
بهمنظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه خورانده شد. عملکرد رشد بزغالهها، شامل میانگین مصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحتتأثیر مصرف پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت. در رابطه با قابلیت هضم اجزای شیمیایی جیره نیز تفاوت معنیداری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. بهطور مشابه، ویژگیهای کیفی گوشت در عضلۀ triceps brachii بزغالهها، شامل 24pH، ضایعات شیرابهای و ظرفیت نگهداری آب و ترکیب شیمیایی گوشت نیز از مقادیر مشابهی بین تیمارهای آزمایشی برخوردار بود. بافت عضلانی بزغالههای دریافتکنندۀ پروبیوتیک از درصد اسیدهای چرب اشباع کمتر و درصد بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع با یک پیوند دوگانه و نیز نسبت بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع برخوردار بود (p<0/05). اما در بافت چربی بطنی، به استثنای درصد کمتر اسیدچرب 15:0C در گروه تغذیهشده با پروبیوتیک (p<0/05)، تفاوتی در ترکیب اسیدهای چرب بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. بهطور کلی، نتایج نشان میدهند خوراندن پروبیوتیک چندسویهای پریمالاک در سطح روزانه دو گرم بهازای هر رأس قادر به ایجاد تغییر قابلملاحظهای در قابلیت هضم مواد مغذی جیره، عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافتهای مختلف چربی بزغالههای مرخز نبوده است.
بهناز بگشلوی افشار؛ رضا راه چمنی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ احسان سیدجعفری؛ یوسف مصطفی لو
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 339-349
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی امکان جداسازی سلولهای بنیادی مزانشیمی از بافت چربی اسب و مطالعه بازده تمایز استخوانی این سلولها در شرایط کشت تک بعدی (در ظرف کشت بافت پلاستیکی) و سه بعدی (روی داربست های پلی-ال-لاکتیک-اسید) بود. بافت چربی به روش بیوپسی از ناحیه قاعده دم اسب تهیه و سلولهای بنیادی مزانشیمی با کمک هضم مکانیکی و آنزیمی از بافت ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی امکان جداسازی سلولهای بنیادی مزانشیمی از بافت چربی اسب و مطالعه بازده تمایز استخوانی این سلولها در شرایط کشت تک بعدی (در ظرف کشت بافت پلاستیکی) و سه بعدی (روی داربست های پلی-ال-لاکتیک-اسید) بود. بافت چربی به روش بیوپسی از ناحیه قاعده دم اسب تهیه و سلولهای بنیادی مزانشیمی با کمک هضم مکانیکی و آنزیمی از بافت چربی جدا شد. سلولها بنیادی جداشده، در دو شرایط جداگانه شامل شرایط ظرف کشت بافت پلاستیکی (گروه شاهد) و شرایط داربست پلی-ال-لاکتیک-اسید با سه تکرار، به رده استخوان تمایز داده شدند. در طول 21 روز تمایز آزمونهای آلیزارین رد، اندازهگیری آنزیم آلکالینفسفاتاز و اندازهگیری میزان کلسیم رسوبی برای ارزیابی راندمان هر یک از این شرایط در تمایز سلولها به رده استخوان مورد استفاده قرارگرفت. دادهای حاصل در قالب طرح کاملاً تصادفی تجزیه شدند. رنگآمیزی آلیزارین رد بهعنوان یک آزمون کیفی نشان داد در هر دو شرایط سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتقشده از بافت چربی اسب میتوانند به رده استخوان تمایز یابند. با این حال سلولهای بنیادی مزانشیمی کشت داده شده روی داربست پلی-ال-لاکتیک-اسید در مقایسه با سلولهای کشت داده شده در شرایط ظرف کشت بافت پلاستیکی دارای فعالیت آنزیم آلکالینفسفاتاز و مقدار کلسیم رسوبی بیشتری بودند. یافتههای این مطالعه نشان داد استفاده از داربستهای پلی-ال-لاکتیک-اسید امکان رشد و تمایز بهینه سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتقشده از بافت چربی اسب را به رده استخوانی فراهم میسازد.