الهام بیرانوند؛ محمد رضا سنجابی؛ محمد زندی؛ حمیده افقی
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 493-506
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عصاره زنجبیل و ویتامین E بر عملکرد سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند بود. برای این منظور غلظت‌های مختلف از عصاره‌های آبی و هیدروالکی زنجبیل و ویتامین E بر زنده‌مانی، تشکیل کلونی و بیان ژن‌های مهار کننده (bcl2 و bcl2l1) و پیش برنده آپوپتوز (bax) در سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی آزمایش شدند. سلول‌های بنیادی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عصاره زنجبیل و ویتامین E بر عملکرد سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند بود. برای این منظور غلظت‌های مختلف از عصاره‌های آبی و هیدروالکی زنجبیل و ویتامین E بر زنده‌مانی، تشکیل کلونی و بیان ژن‌های مهار کننده (bcl2 و bcl2l1) و پیش برنده آپوپتوز (bax) در سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی آزمایش شدند. سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه گوسفندان کشتار شده با استفاده از روش هضم آنزیمی دو مرحله‌ای استحصال و به روش حذف تمایزی خالص سازی شدند. سپس با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و بیان شناساگرهای اختصاصی oct-4 و c-kit شناسایی شدند. نتایج نشان داد زنده‌مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت حاوی سطوح بالاتر از 800 میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره هیدروالکلی زنجبیل بطور معنی‌داری در مقایسه با شاهد کاهش یافت (05/0>P). در حالی که بیشترین زنده‌مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی هنگام استفاده که 800 میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره آبی زنجبیل بود و با افزایش غلظت ویتامین E (تا 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر) زنده‌مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی افزایش یافت. بیان ژن bax در غلظت‌های موثر عصاره آبی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی‌لیتر) و ویتامین E (50 میکروگرم بر میلی‌لیتر) کاهش یافت در حالی که عصاره هیدروالکلی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی‌لیتر) و غلظت‌های بالای عصاره آبی (بیشتر از800 میکروگرم بر میلی‌لیتر) بیان این ژن را افزایش دادند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می‌توان از غلظت‌های 150 میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره آبی زنجبیل و یا 50 میکروگرم بر میلی‌لیتر از ویتامین E به منظور بهبود شرایط کشت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند استفاده نمود.
میثم پورطاهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مهران مهری؛ حسن محمدی عمارت
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 189-200
چکیده
اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به ...
بیشتر
اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به مدت 28 روز بررسی شد. پرندگان از جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل به مقدار بیشتری مصرف نمودند )05/0>(P. پرندگان تغذیه شده با جیرۀ حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک، مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند )05/0>(P. پرندگان دریافت کننده جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل با 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک مصرف خوراک بیشتری نسبت به پرندگان دریافت کننده سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک داشتند (05/0P(P. افزودن زنجبیل و پروبیوتیک به جیره اثری بر عیار پادتن تولیدشده در چالش با ویروس نیوکاسل نداشت. مصرف پروبیوتیک و مصرف توأم زنجبیل با پروبیوتیک جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک و کل جمعیت باکتریایی ایلئوم را نسبت به پرندگانی که سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک را دریافت کردند افزایش داد (05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیرۀ بلدرچین ژاپنی با 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد، پاسخ ایمنی و اکوسیستم میکروبی ایلئوم می‌شود.