علی اکبر سالاری؛ احمد حسن آبادی؛ حسن نصیری مقدم؛ غلامعلی کلیدری
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 323-334
چکیده
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید ...
بیشتر
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و سه درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/1 + 4/0 و 3 + 2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک + اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد (بدون افزودنی) بود. افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن بدن در دوره رشد کاهش معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). اسیدهای افزوده شده بهطور معنیداری باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0P<). اثر تیمارها بر شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافتشناسی روده جوجههای گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنیدار نبود. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیرههای غذایی در کل دوره پرورش تأثیر مثبتی بر عملکرد رشد، شاخصهای لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجههای گوشتی ندارند.