رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 399-414
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه خورانده شد. عملکرد رشد بزغاله‌ها، شامل میانگین مصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت‌تأثیر مصرف پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت. در رابطه با قابلیت هضم اجزای شیمیایی جیره نیز تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور مشابه، ویژگی‌های کیفی گوشت در عضلۀ triceps brachii بزغاله‌ها، شامل 24pH، ضایعات شیرابه‌ای و ظرفیت نگهداری آب و ترکیب شیمیایی گوشت نیز از مقادیر مشابهی بین تیمارهای آزمایشی برخوردار بود. بافت عضلانی بزغاله‌های دریافت‌کنندۀ پروبیوتیک از درصد اسیدهای چرب اشباع کم‌تر و درصد بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع با یک پیوند دوگانه و نیز نسبت بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع برخوردار بود (p<0/05). اما در بافت چربی بطنی، به استثنای درصد کم‌تر اسیدچرب 15:0C در گروه تغذیه‌شده با پروبیوتیک (p<0/05)، تفاوتی در ترکیب اسیدهای چرب بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور کلی، نتایج نشان می‌دهند خوراندن پروبیوتیک چندسویه‌ای پریمالاک در سطح روزانه دو گرم به‌ازای هر رأس قادر به ایجاد تغییر قابل‌ملاحظه‌ای در قابلیت هضم مواد مغذی جیره، عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافت‌های مختلف چربی بزغاله‌های مرخز نبوده است.
فرشته جمیلی؛ فرید شریعتمداری؛ محمدامیر کریمی ترشیزی
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 117-126
چکیده
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، ...
بیشتر
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه جوجۀ گوشتی نر در هر تکرار انجام شد. افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تحت تأثیر نوع چربی جیره قرار نگرفت، ولی جیرههای حاوی روغن سویا به میزان بیشتری مصرفی شدند (05/0>P). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا، با افزودن امولسفایرها به جیره بهبود یافت (05/0>P). طول و عرض پرزها در دودنوم و ژژونوم، عمق کریپت در دودنوم تحت تأثیر نوع چربی قرار نگرفتند ولی عمق کریپت در ژژونوم و عرض پرز در ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود اسید چرب سویا دریافت کردند، بیشتر بود (05/0>P). افزودن نمک صفرا و لسیتین به جیره، انرژی متابولیسم‌پذیر ظاهری را افزایش داد (05/0>P).بهطورکلی، افزودن لسیتین و نمک صفراوی به جیرههای حاوی روغن سویا یا اسید چرب آن، با افزایش سطح جذب در دئودنوم و افزایش انرژی متابولیسم‌پذیر جیره، میزان افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا در جوجههای گوشتی را بهبود می‌بخشد.