مریم هرسینی؛ طاهره محمدآبادی؛ حسین معتمدی؛ محسن ساری؛ اسدالله تیموری یانسری
دوره 24، شماره 3 ، مهر 1401، ، صفحه 301-312
چکیده
این آزمایش با هدف عمل‌آوری کاه گندم توسط باکتریهای سلولولیتیک جداشده از دستگاه گوارش اسب و تأثیر این باکتریها بر عملکرد برههای پرواری، قابلیت هضم، فراسنجه‌های تخمیری و خونی انجام شد. از 30 رأس بره نر افشاری با میانگین وزن 3±32 کیلوگرم و سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای ...
بیشتر
این آزمایش با هدف عمل‌آوری کاه گندم توسط باکتریهای سلولولیتیک جداشده از دستگاه گوارش اسب و تأثیر این باکتریها بر عملکرد برههای پرواری، قابلیت هضم، فراسنجه‌های تخمیری و خونی انجام شد. از 30 رأس بره نر افشاری با میانگین وزن 3±32 کیلوگرم و سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی کاه گندم فرآوری شده به‌مدت شش هفته با چهار سویه باکتریایی جداشده از دستگاه گوارش اسب (Paenibacilluspolymyxa L11، Paenibacilluspolymyxa L12، Enterobacter cloacae L2 و Escherichia coli Z2) و جیره شاهد بودند. نتایج نشان داد که فرآوری باکتریایی باعث افزایش محتوای پروتئین و کاهش NDF، iNDF و ADF و هم‌چنین افزایش قابلیت هضم ماده آلی و انرژی متابولیسمی کاه گندم نسبت به شاهد شد. بیش‌ترین مقدار قابلیت هضم ماده آلی و انرژی متابولیسمی به تیمار L11 اختصاص داشت. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، NDF،ADF، غلظت و نسبت اسیدهای چرب فرّار شکمبه، pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه تحت تأثیر فرآوری باکتریایی قرار گرفتند. بیش‌ترین قابلیت هضم مواد مغذی به تیمار L11 و کم‌ترین مقدار به تیمار شاهد اختصاص داشت. کم‌ترین مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه مربوط به تیمارL11 بود. تیمارهای باکتریایی باعث افزایش غلظت کل اسیدهای چرب، غلظت پروپیونات و کاهش غلظت استات شکمبه شدند. با توجه به نتایج، فرآوری کاه گندم با باکتریهای سلولولیتیک جداشده از دستگاه گوارش اسب (به‌ویژه L11) باعث بهبود ارزش غذایی کاه گندم شد. بنابراین به‌نظر می‌رسد فرآوری باکتریایی می‌تواند راه‌کار مناسبی برای استفاده بهتر از بقایای زراعی با ارزش غذایی پایین باشد.
ساحره غریبی؛ محمد هوشمند؛ رضا نقی ها
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 403-413
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیرات دو سطح میوۀ بلوط خام و فرآوری‌شده با اسیداستیک بر عملکرد و فلور رودۀ کور جوجه‌های گوشتی، از تعداد 340 قطعه جوجۀ یک‌روزه سویۀ کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هر تکرار با 17 قطعه جوجۀ نر و ماده) استفاده شد. تیمار اول، با جیرۀ بر پایۀ ذرت‌ـ‌کنجالۀ سویا (بدون استفاده از میوۀ بلوط) به‌عنوان ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیرات دو سطح میوۀ بلوط خام و فرآوری‌شده با اسیداستیک بر عملکرد و فلور رودۀ کور جوجه‌های گوشتی، از تعداد 340 قطعه جوجۀ یک‌روزه سویۀ کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هر تکرار با 17 قطعه جوجۀ نر و ماده) استفاده شد. تیمار اول، با جیرۀ بر پایۀ ذرت‌ـ‌کنجالۀ سویا (بدون استفاده از میوۀ بلوط) به‌عنوان شاهد و تیمارهای دو، سه، چهار، و پنج بهترتیب با جیرههای حاوی 20 یا 25درصد بلوط خام یا فرآوری‌شده تغذیه شدند. فرآوری میوۀ بلوط با اسیداستیک میزان ترکیبات فنلی (فنل کل، تانن کل، و تانن فشرده) را بهطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). استفاده از 20 و 25درصد بلوط خام در جیره، میزان افزایش وزن بدن جوجهها را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0>P)، اما در بلوط فرآوری‌شده این کاهش مشاهده نشد. استفاده از میوۀ بلوط (خام و فرآوری‌شده) افزایش معنیدار ضریب تبدیل غذایی را به دنبال داشت. شمار باکتریهای ای.کلی و اسیدلاکتیک در 21 و 42روزگی تحتتأثیر تیمارهای تغذیهای قرار نگرفت. نتایج نشان داد استفاده از میوۀ بلوط خام و یا فرآوری‌شده به میزان 20 و 25درصد جیرۀ جوجه‌های گوشتی باعث کاهش عملکرد شد و بنابراین، استفاده از این سطوح قابل توصیه نیستند.