مریم هرسینی؛ طاهره محمدآبادی؛ حسین معتمدی؛ محسن ساری؛ اسدالله تیموری یانسری
دوره 24، شماره 3 ، مهر 1401، ، صفحه 301-312
چکیده
این آزمایش با هدف عمل‌آوری کاه گندم توسط باکتریهای سلولولیتیک جداشده از دستگاه گوارش اسب و تأثیر این باکتریها بر عملکرد برههای پرواری، قابلیت هضم، فراسنجه‌های تخمیری و خونی انجام شد. از 30 رأس بره نر افشاری با میانگین وزن 3±32 کیلوگرم و سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای ...
بیشتر
این آزمایش با هدف عمل‌آوری کاه گندم توسط باکتریهای سلولولیتیک جداشده از دستگاه گوارش اسب و تأثیر این باکتریها بر عملکرد برههای پرواری، قابلیت هضم، فراسنجه‌های تخمیری و خونی انجام شد. از 30 رأس بره نر افشاری با میانگین وزن 3±32 کیلوگرم و سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی کاه گندم فرآوری شده به‌مدت شش هفته با چهار سویه باکتریایی جداشده از دستگاه گوارش اسب (Paenibacilluspolymyxa L11، Paenibacilluspolymyxa L12، Enterobacter cloacae L2 و Escherichia coli Z2) و جیره شاهد بودند. نتایج نشان داد که فرآوری باکتریایی باعث افزایش محتوای پروتئین و کاهش NDF، iNDF و ADF و هم‌چنین افزایش قابلیت هضم ماده آلی و انرژی متابولیسمی کاه گندم نسبت به شاهد شد. بیش‌ترین مقدار قابلیت هضم ماده آلی و انرژی متابولیسمی به تیمار L11 اختصاص داشت. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، NDF،ADF، غلظت و نسبت اسیدهای چرب فرّار شکمبه، pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه تحت تأثیر فرآوری باکتریایی قرار گرفتند. بیش‌ترین قابلیت هضم مواد مغذی به تیمار L11 و کم‌ترین مقدار به تیمار شاهد اختصاص داشت. کم‌ترین مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه مربوط به تیمارL11 بود. تیمارهای باکتریایی باعث افزایش غلظت کل اسیدهای چرب، غلظت پروپیونات و کاهش غلظت استات شکمبه شدند. با توجه به نتایج، فرآوری کاه گندم با باکتریهای سلولولیتیک جداشده از دستگاه گوارش اسب (بهویژه L11) باعث بهبود ارزش غذایی کاه گندم شد. بنابراین به‌نظر می‌رسد فرآوری باکتریایی می‌تواند راه‌کار مناسبی برای استفاده بهتر از بقایای زراعی با ارزش غذایی پایین باشد.
علی نرگس خانی؛ علی محرری؛ حسین مهربان؛ محمد جواد ضمیری
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 337-349
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی اثر جایگزینی الیاف سلولزی (کاه گندم) با الیاف غیر سلولزی (تفاله چغندرقند) در جیره گاوهای شیری دوره انتقال (از روز 21 پیش از زایش و تا روز 42 پس از زایش) بود. بدین منظور، 21 روز پیش از زایش، از 36 راس گاو هلشتاین چند شکم زایش با میانگین وزن 59/6±697 کیلوگرم و نمره بدنی 0/22±3/3 استفاده شد. پیش از زایش، گاوها به دو گروه تقسیم ...
بیشتر
هدف این پژوهش، بررسی اثر جایگزینی الیاف سلولزی (کاه گندم) با الیاف غیر سلولزی (تفاله چغندرقند) در جیره گاوهای شیری دوره انتقال (از روز 21 پیش از زایش و تا روز 42 پس از زایش) بود. بدین منظور، 21 روز پیش از زایش، از 36 راس گاو هلشتاین چند شکم زایش با میانگین وزن 59/6±697 کیلوگرم و نمره بدنی 0/22±3/3 استفاده شد. پیش از زایش، گاوها به دو گروه تقسیم شدند و جیرههای دارای 7/17 درصد کاه گندم و یا 7/17 درصد تفاله چغندرقند، دریافت کردند. پس از زایش نیز هر گروه به دو زیرگروه تقسیم شد و جیره‌ای بر پایه 5 درصد کاه گندم یا تفاله چغندرقند دریافت کردند. نتایج نشان دادند که تفاوت در منبع الیافی جیره، تأثیری بر مصرف خوراک در دوره پیش از زایش نداشت، ولی گوارش‌پذیری ماده خشک و ماده آلی و دیوارۀ سلولی در گاوهایی که جیره دارای تفاله چغندرقند مصرف کرده بودند، بیشتر بود. گوارش‌پذیری ماده خشک (p=0/06) و دیواره سلولی (p=0/06) در گاوهایی کم‌تر بود که در دوره‌های پیش از زایش و نیز پس از زایش، کاه گندم مصرف کرده بودند. شیر تصحیح‌شده بر پایۀ چربی و انرژی و هم‌چنین درصد چربی شیر در گاوهایی که پیش از زایش تفاله چغندرقند دریافت کردند، تمایل به افزایش داشت (p=0/09). نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه منابع الیافی غیرسلولزی، می‌تواند عملکرد گاوهای دوره انتقال را بهبود بخشد.
منصور دهقانی؛ احمد افضل زاده؛ محمدعلی نوروزیان
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 191-200
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر فرآوری کاه گندم و باگاس نیشکر با اوره بر ترکیب شیمیایی، زمان تأخیر و فراسنجه های تجزیه‌پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) به روش کیسه های نایلونی انجام شد. ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تجزیه‌پذیری نمونه های فرآوری‌نشده و عمل‌آوری‌شده با پنج درصد اوره با استفاده از سه راس گاو ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر فرآوری کاه گندم و باگاس نیشکر با اوره بر ترکیب شیمیایی، زمان تأخیر و فراسنجه های تجزیه‌پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) به روش کیسه های نایلونی انجام شد. ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تجزیه‌پذیری نمونه های فرآوری‌نشده و عمل‌آوری‌شده با پنج درصد اوره با استفاده از سه راس گاو شیرده (با میانگین وزنی 15±615 کیلوگرم و سه شکم زایش) مجهز به فیستولای شکمبه ای تعیین شد. عمل‌آوری با اوره موجب کاهش زمان تأخیر تجزیه ماده خشک و NDF کاه گندم شد (0/05>P)، اما تأثیری بر زمان تأخیر تجزیه ماده خشک و NDF باگاس نیشکر نداشت. عمل‌آوری کاه گندم با اوره موجب افزایش نرخ تجزیه‌پذیری ماده خشک و NDF شد (0/05>P). اما اثری بر نرخ تجزیه‌پذیری هماده خشک و NDF باگاس نیشکر نداشت. بخش تجزیه‌پذیر بالقوه ماده خشک و NDF هر دو ماده آزمایشی کاه گندم و باگاس نیشکر بعد از عمل‌آوری با اوره افزایش یافت (0/05>P). تجزیه‌پذیری مؤثر هماده خشک و NDF مواد خشبی مورد آزمایش پس از عمل‌آوری با اوره در کاه گندم به‌ترتیب از 35/69 و 21/69 درصد به 44/04 و 29/12 و در باگاس نیشکر به‌ترتیب از 18/88 و 15/65 درصد به 92/23 و 19/52 درصد افزایش یافت (0/05>P). براساس نتایج این آزمایش عمل‌آوری مواد خوراکی خشبی بهویژه کاه گندم با اوره باعث بهبود تجزیه‌پذیری ماده خشک و NDF میشود.
سودا جنگی اقدم؛ سارا میرزایی گودرزی؛ علی اصغر ساکی؛ پویا زمانی
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 389-401
چکیده
اثر منابع مختلف الیاف نامحلول بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش و جمعیت میکروبی روده کور، با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 از سن یک تا 24 روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (ذرت-کنجاله سویا) که با استفاده از کاه گندم فرآوری شده، پوسته آفتابگردان ...
بیشتر
اثر منابع مختلف الیاف نامحلول بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش و جمعیت میکروبی روده کور، با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 از سن یک تا 24 روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (ذرت-کنجاله سویا) که با استفاده از کاه گندم فرآوری شده، پوسته آفتابگردان و پوسته سویا هر یک به مقدار سه درصد رقیق شد. خوراک مصرفی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی از سن یک تا 24 روزگی قرار نگرفت. تیمار کاه گندم فرآوری شده، میانگین افزایش وزن بدن را نسبت به پوسته سویا به طور غیرمعنی‌داری افزایش داد. بعلاوه، ضریب تبدیل در تیمار کاه گندم فرآوری شده نسبت به تیمارهای پوسته آفتابگردان و سویا بهبود یافت (05/0>P) ولی تفاوت معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد مشاهده نشد. اثر تیمارها بر وزن اندام‌های گوارشی و خصوصیات سنگدان در سن 24 روزگی معنی‌دار نبود. منابع مختلف الیاف نامحلول، تعداد باکتریهای لاکتوباسیلوس روده کور را افزایش (05/0>P) و تعداد باکتریهای اشریشیاکلی روده کور را نسبت به تیمار شاهد به طور غیرمعنی‌داری کاهش دادند. بر اساس نتایج حاصل، رقیق نمودن جیره با استفاده از سه درصد الیاف نامحلول تاثیر منفی بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی نداشت ولی جمعیت میکروبی مفید روده کور را بهبود بخشید.