محمود دشتی زاده؛ محسن ساری؛ حسن فضائلی
دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 365-377
چکیده
به‌منظور بررسی آثار افزودن روغن آفتابگردان و برگ کنار برعملکرد، کیفیت گوشت و ترکیب اسیدهای چرب آن، آزمایشی با استفاده از 32 رأس بزغاله نر عدنی با میانگین وزن اولیه 2/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، به‌مدت 75 روز انجام شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی به یکی از چهار جیره شامل 1- شاهد، 2- حاوی 20 درصد برگ کنار، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی آثار افزودن روغن آفتابگردان و برگ کنار برعملکرد، کیفیت گوشت و ترکیب اسیدهای چرب آن، آزمایشی با استفاده از 32 رأس بزغاله نر عدنی با میانگین وزن اولیه 2/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، به‌مدت 75 روز انجام شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی به یکی از چهار جیره شامل 1- شاهد، 2- حاوی 20 درصد برگ کنار، 3- حاوی 5/2 درصد روغن آفتابگردان و 4- حاوی 20 درصد برگ کنار و 5/2 درصد روغن آفتابگردان، اختصاص یافتند. تیمارها تأثیری بر خوراک مصرفی و وزن پایانی بزغاله‌ها نداشتند. با افزودن روغن به جیره، افزایش وزن روزانه (0/06=P) تمایل به افزایش و ضریب تبدیل غذایی (0/07=P)، تمایل به کاهش داشت. ماده خشک، پروتئین، شاخص‌های رنگ، مالون‌دی‌آلدهید و pH ماهیچه راسته تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. مجموع اسیدهای چرب اشباع (p <0/05) و اسیدهای چرب امگا-6 گوشت (p <0/01) راسته تحت تأثیر برهم‌کنش برگ کنار و روغن قرار گرفتند. اسیدهای چرب اشباع در تیمار شاهد و اسیدهای چرب امگا-6 در تیمار حاوی روغن آفتابگردان بیش‌ترین مقدار را داشتند. افزودن برگ کنار به جیره باعث افزایش نسبت اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه به اسیدهای چرب اشباع در گوشت راسته بزغاله‌ها شد (p <0/05). میزان چربی ماهیچه راسته با افزودن روغن آفتابگردان به جیره‌ها، افزایش یافت (p <0/01). نتایج آزمایش حاضر نشان می‌دهد که استفاده از برگ کنار و روغن آفتابگردان در جیره بزغاله‌های عدنی می‌تواند با کاهش اسیدهای چرب اشباع و افزایش اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه در گوشت، موجب بهبود ارزش غذایی آن شود.
مرتضی چاجی؛ زهرا امینی فرد؛ مختار حیدری
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 719-728
چکیده
آزمایش حاضر به‌منظور بررسی ترکیب شیمیایی و خصوصیات هضمی و تخمیری برگ توت سیاه و یا جیرههای حاوی مقادیر صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد از آن، توسط جمعیت کامل میکروارگانیسمها یا قارچهای شکمبه گوسفند، انجام گرفت. ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF)، خاکستر و تانن برگ توت سیاه به‌ترتیب 5/96، 3۰/19، 82/36، 9۰/15، ...
بیشتر
آزمایش حاضر به‌منظور بررسی ترکیب شیمیایی و خصوصیات هضمی و تخمیری برگ توت سیاه و یا جیرههای حاوی مقادیر صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد از آن، توسط جمعیت کامل میکروارگانیسمها یا قارچهای شکمبه گوسفند، انجام گرفت. ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF)، خاکستر و تانن برگ توت سیاه به‌ترتیب 5/96، 3۰/19، 82/36، 9۰/15، 31/۹ و 3۰/0 درصد بود. مقدار عامل تفکیککننده، ماده آلی واقعاً تجزیه شده، تولید توده میکروبی و بازده آن در توت سیاه بیشتر از علوفه یونجه بود (05/0>P). با افزایش مقدار برگ توت در جیره تولید گاز افزایش یافت، بهطوریکه جیره حاوی 30 درصد برگ توت بیش‌ترین پتانسیل تولید گاز را داشت (05/0>P). با افزایش مقدار برگ توت در جیره تجزیه دیواره سلولی، قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر افزایش یافت (05/0>P). بنابراین، جایگزین کردن علوفه یونجه با برگ توت در جیره اثر منفی بر فعالیت هضمی میکروارگانیسمها، بهویژه قارچهای جداشده شکمبه که بیشتر هاضم الیاف و بخشهای سخت گیاه هستند، ندارد و میتوان از برگ توت به دلیل پروتئین بیشتر و الیاف کمتر، به جای یونجه در جیره برههای پرواری استفاده کرد.
محمدرضا رضوانی؛ کریم هوشیار
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 347-357
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانه‌ای و روش جیره‌نویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیره‌نویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانه‌ای و روش جیره‌نویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیره‌نویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک با نسبت 60 به 40) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. اثر اصلی استفاده از جیره‌نویسی به روش قابل هضم، افزودن اسید و PVP در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) و کل دوره (هشت تا 42 روزگی) باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه و اثر اصلی روش جیره‌نویسی قابل هضم و افزودن اسید سبب بهبود گوارش‌پذیری مواد مغذی شد (05/0 ≥P). اثر افزودن اسید و PVP سبب کاهش وزن پانکراس شد (05/0 ≥P). برهم‌کنش PVP، اسید و روش جیره‌نویسی در هیچ‌یک از دوره‌های پرورش بر ویژگی‌های عملکرد معنیدار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، تنظیم جیره براساس اسیدهای آمینه قابل هضم هنگام استفاده از سورگوم دانه‌ای در جیرههای جوجه‌های گوشتی، به‌دلیل عدم نیاز به هزینه‌های اضافی برای فرآوری سورگوم دانه‌ای و دارا بودن نتایج عملکردی مشابه با جیرههای فرآوری شده قابل توصیه است.
ساحره غریبی؛ محمد هوشمند؛ رضا نقی ها
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 403-413
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیرات دو سطح میوۀ بلوط خام و فرآوری‌شده با اسیداستیک بر عملکرد و فلور رودۀ کور جوجه‌های گوشتی، از تعداد 340 قطعه جوجۀ یک‌روزه سویۀ کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هر تکرار با 17 قطعه جوجۀ نر و ماده) استفاده شد. تیمار اول، با جیرۀ بر پایۀ ذرت‌ـ‌کنجالۀ سویا (بدون استفاده از میوۀ بلوط) به‌عنوان ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیرات دو سطح میوۀ بلوط خام و فرآوری‌شده با اسیداستیک بر عملکرد و فلور رودۀ کور جوجه‌های گوشتی، از تعداد 340 قطعه جوجۀ یک‌روزه سویۀ کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هر تکرار با 17 قطعه جوجۀ نر و ماده) استفاده شد. تیمار اول، با جیرۀ بر پایۀ ذرت‌ـ‌کنجالۀ سویا (بدون استفاده از میوۀ بلوط) به‌عنوان شاهد و تیمارهای دو، سه، چهار، و پنج به‌ترتیب با جیرههای حاوی 20 یا 25درصد بلوط خام یا فرآوری‌شده تغذیه شدند. فرآوری میوۀ بلوط با اسیداستیک میزان ترکیبات فنلی (فنل کل، تانن کل، و تانن فشرده) را به‌طور معنیداری کاهش داد (05/0>P). استفاده از 20 و 25درصد بلوط خام در جیره، میزان افزایش وزن بدن جوجهها را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0>P)، اما در بلوط فرآوری‌شده این کاهش مشاهده نشد. استفاده از میوۀ بلوط (خام و فرآوری‌شده) افزایش معنیدار ضریب تبدیل غذایی را به دنبال داشت. شمار باکتریهای ای.کلی و اسیدلاکتیک در 21 و 42روزگی تحتتأثیر تیمارهای تغذیهای قرار نگرفت. نتایج نشان داد استفاده از میوۀ بلوط خام و یا فرآوری‌شده به میزان 20 و 25درصد جیرۀ جوجه‌های گوشتی باعث کاهش عملکرد شد و بنابراین، استفاده از این سطوح قابل توصیه نیستند.
فاطمه خسروی؛ محمد حسن فتحی نسری
دوره 14، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 51-61
چکیده
دانه انار (حاوی 5/47 درصد ماده خشک) به مدت 70 روز در سطلهای پلاستیکی سه کیلویی سیلو شد و سپس ترکیب شیمیایی، غلظت ترکیبات فنلی و فراسنجههای تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و نیز تجزیهپذیری شکمبهای و پس از شکمبهای ماده خشک دانه سیلو شده و نیز دانه خشک شده تعیین گردید. نتایج نشان داد سیلو کردن سبب کاهش معنیدار میزان کل ترکیبات ...
بیشتر
دانه انار (حاوی 5/47 درصد ماده خشک) به مدت 70 روز در سطلهای پلاستیکی سه کیلویی سیلو شد و سپس ترکیب شیمیایی، غلظت ترکیبات فنلی و فراسنجههای تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و نیز تجزیهپذیری شکمبهای و پس از شکمبهای ماده خشک دانه سیلو شده و نیز دانه خشک شده تعیین گردید. نتایج نشان داد سیلو کردن سبب کاهش معنیدار میزان کل ترکیبات فنلی، تانن کل، اسید گالیک، اسید تانیک، پونیکالین و پونیکالاژین A شد اما غلظت تاننهای متراکم، اسید الاژیک و پونیکالاژین B تحت تأثیر روش ذخیرهسازی قرار نگرفت. فراسنجههای تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک، بخش سریع تجزیه، کند تجزیه و تجزیهپذیری مؤثر در نرخ عبورهای 02/0، 05/0 و 08/0 در ساعت تحت تأثیر روش ذخیرهسازی قرار نگرفت. سیلو کردن سبب افزایش معنیدار گوارش‌پذیری شکمبهای ماده خشک و گوارش‌پذیری ماده خشک در کل دستگاه گوارش و کاهش معنیدار ثابت نرخ تجزیه ماده خشک و گوارش‌پذیری پس از شکمبهای ماده خشک گردید (05/0P<). براساس نتایج این تحقیق سیلو کردن تفاله دانه انار ارزش غذایی این پسماند خوراکی را بهبود میبخشد.