بهنام عباسپور؛ سید داود شریفی؛ شکوفه غضنفری؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ شیرین هنربخش
دوره 21، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 279-290
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر اسیدآمینه آرژنین بر صفات کیفی و ترکیب اسیدهای چرب اسپرم در خروسهای مسن مادر گوشتی سویه راس 308 بود. بههمین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 52 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و چهار تکرار بهمدت هشت هفته استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای با سطوح 0/52 (توصیه راهنمای پرورش ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر اسیدآمینه آرژنین بر صفات کیفی و ترکیب اسیدهای چرب اسپرم در خروسهای مسن مادر گوشتی سویه راس 308 بود. بههمین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 52 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و چهار تکرار بهمدت هشت هفته استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای با سطوح 0/52 (توصیه راهنمای پرورش سویة راس 308)،0/68 و 0/83 درصد از اسید آمینه آرژنین بود. اسپرمگیری از خروسها هر 14 روز یکبار و در هفتههای 54، 56، 58 و 60 آزمایش انجام شد. در پایان دوره نیز از همه خروسها نمونه اسپرم جمعآوری و ترکیب اسیدهای چرب اسپرم مورد بررسی قرار گرفت. در هفته 56، حجم منی خروسهایی که از تیمار 0/68 درصد آرژنین استفاده کرده بودند، نسبت به دیگر تیمارها بالاتر بود (p<0/05). در هفته 60 سطوح 0/52 و 0/68 درصد آرژنین؛ حجم منی، درصد جنبایی کل و پیشرونده بالاتری نسبت به سطح 0/83 درصد آرژنین داشت (p<0/05). در هفته 58، درصد اسپرمهای با ریختشناسی ناهنجار در خروسهایی که از تیمار 0/68 و 0/83درصد آرژنین استفاده کرده بودند نسبت به گروه 0/52 درصد آرژنین کمتر بود (p<0/05). غلظت منی، فعالیت غشای پلاسمایی و ترکیب اسیدهای چرب تحت تأثیر تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل، استفاده از 0/68 درصد آرژنین (30 درصد بیشتر از نیاز) در جیره، برخی فراسنجههای کیفی اسپرم در خروسهای مسن گله مادر گوشتی بهبود میبخشد.
صادق اسدالهی؛ محسن ساری؛ نعیم عرفانی مجد؛ مرتضی چاجی؛ مرتضی مموئئ
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 99-115
چکیده
تأثیر جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند با و بدون دانه برشته کانولا بر ریختشناختی، الگوی اسیدهای چرب فرار و pH روده کوچک با استفاده از 24 رأس بره نر عربی با میانگین وزن زنده 5/2± 7/23 کیلوگرم در یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، عامل کربوهیدرات (جو یا تفاله چغندرقند) و عامل دانه برشته کانولا (با و بدون دانه برشته ...
بیشتر
تأثیر جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند با و بدون دانه برشته کانولا بر ریختشناختی، الگوی اسیدهای چرب فرار و pH روده کوچک با استفاده از 24 رأس بره نر عربی با میانگین وزن زنده 5/2± 7/23 کیلوگرم در یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، عامل کربوهیدرات (جو یا تفاله چغندرقند) و عامل دانه برشته کانولا (با و بدون دانه برشته کانولا) به مدت 84 روز بررسی شد. جایگزینی بخشی از جو با تفاله چغندرقند موجب افزایش میانگین وزن روزانه شد (05/0>P). در برههایی که بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند جایگزین شده بود، ضخامت ماهیچه، عمق کریپت و غدد برونر در دوازدهه و ارتفاع کرک، تعداد کرک، طبقه عضلانی، ضخامت بافت پوششی، عمق کریپت و نسبت ارتفاع کرک به عمق کریپت در ژژنوم و ارتفاع کرک و ضخامت طبقه عضلانی در ایلئوم افزایش یافت (05/0>P). افزایش وزن روزانه، تعداد غدد برونر، شمار کرکها و ضخامت اپیتلیوم برههای تغذیه شده با جیرههای حاوی دانه برشته کانولا، بیشتر بود (05/0>P). جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند و افزودن دانه برشته کانولا غلظت کل و غلظت هر کدام از اسیدهای چرب فرار را به صورت مجزا و همچنین pH مایع هضمی دوازدهه و ژژنوم را افزایش داد (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل، جایگزینی دانه جو با تفاله چغندرقند و افزودن منبع چربی در جیرههای با کنسانتره بالا به علت تغییر در تراکم اسیدهای چرب فرار و pH مایع هضمی روده کوچک با توسعه ریختشناسی بافت روده کوچک، عملکرد برهها را بهبود می بخشد.