علی کلانتری حصاری؛ محمدرضا اسدی؛ محمد بابائی
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 47-58
چکیده
اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل: گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 0/5، یک و 1/5 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ ...
بیشتر
اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل: گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 0/5، یک و 1/5 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین، و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن به صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در 42 روزگی دو پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. به منظور بررسی صفات ریخت‌سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت‌سنجی ژژنوم را بهبود داد (0/05> p). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح 1/5 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلول های جامی کاهش یافت (0/05> p). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلی گرم بر کیلوگرم، فراسنجه های عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود می بخشد.
علی کلانتری حصاری؛ محمدرضا اسدی؛ محمد بابایی
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 47-58
چکیده
اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریختشناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 5/0، یک و 5/1 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک ...
بیشتر
اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریختشناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 5/0، یک و 5/1 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن بهصورت هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در 42 روزگی دو پرنده از هر تکرار بهطور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. بهمنظور بررسی صفات ریخت‌سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه‌برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت‌سنجی ژژنوم را بهبود داد (05/0>P). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح 5/1 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلولهای جامی کاهش یافت (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلیگرم بر کیلوگرم، فراسنجههای عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود میبخشد.
مجتبی افشین؛ نظر افضلی؛ محسن مجتهدی؛ عباس محمدی
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 403-414
چکیده
اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ...
بیشتر
اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد سالم، 2) شاهد آلوده به آفلاتوکسین، 3) شاهد آلوده + 5/0 درصد پودر بذر خارمریم، 4) شاهد آلوده + یک درصد پودر گیاه خارمریم، 5) شاهد آلوده + 600 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم، 6) شاهد آلوده + 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم بودند. در کل دوره آزمایش (یک تا 35 روزگی) تغذیه جیره شاهد آلوده به آفلاتوکسین باعث کاهش وزن بدن، افزایش ضریب تبدیل خوراک و افزایش غلظت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما در مقایسه با تیمار شاهد سالم شد (05/0P≤). افزودن پودر گیاه خارمریم باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در یک تا هفت، هفت تا 21 روزگی و کل دوره آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤). افزودن 5/0 درصد پودر بذر، یک درصد پودر گیاه و 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم به جیره آلوده، سبب کاهش غلظت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسمای جوجه های 35 روزه در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤). براساس نتایج این پژوهش، پودر گیاه خارمریم به میزان یک درصد در مقایسه با دیگر افزودنی های مورد آزمایش به منظور کاهش و یا حذف عوارض منفی آفلاتوکسین توصیه می شود.
محمدرضا رضوانی؛ کریم هوشیار
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 347-357
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانه‌ای و روش جیره‌نویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیره‌نویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانه‌ای و روش جیره‌نویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیره‌نویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک با نسبت 60 به 40) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. اثر اصلی استفاده از جیره‌نویسی به روش قابل هضم، افزودن اسید و PVP در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) و کل دوره (هشت تا 42 روزگی) باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه و اثر اصلی روش جیره‌نویسی قابل هضم و افزودن اسید سبب بهبود گوارش‌پذیری مواد مغذی شد (05/0 ≥P). اثر افزودن اسید و PVP سبب کاهش وزن پانکراس شد (05/0 ≥P). برهم‌کنش PVP، اسید و روش جیره‌نویسی در هیچ‌یک از دوره‌های پرورش بر ویژگی‌های عملکرد معنی‌دار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، تنظیم جیره براساس اسیدهای آمینه قابل هضم هنگام استفاده از سورگوم دانه‌ای در جیره‌های جوجه‌های گوشتی، به‌دلیل عدم نیاز به هزینه‌های اضافی برای فرآوری سورگوم دانه‌ای و دارا بودن نتایج عملکردی مشابه با جیره‌های فرآوری شده قابل توصیه است.
احمد افضل زاده؛ محسن آبسالان؛ سید داود شریفی؛ علی اکبر خادم؛ داود قندی
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 41-48
چکیده
این تحقیق برای بررسی اثرات سطوح مختلف پنبه دانه کامل بر عملکرد، خصوصیات لاشه و متابولیت های خون، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیره غذایی (حاوی صفر، چهار، هشت و 16 درصد پنبه دانه کامل) بر روی 20 رأس بره نر زندی با میانگین وزن (6/1±) 8/29 کیلوگرم و سن پنج تا شش ماهگی به مدت 90 روز اجرا گردید. جیره ها از نظر انرژی قابل متابولیسم و پروتئین ...
بیشتر
این تحقیق برای بررسی اثرات سطوح مختلف پنبه دانه کامل بر عملکرد، خصوصیات لاشه و متابولیت های خون، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیره غذایی (حاوی صفر، چهار، هشت و 16 درصد پنبه دانه کامل) بر روی 20 رأس بره نر زندی با میانگین وزن (6/1±) 8/29 کیلوگرم و سن پنج تا شش ماهگی به مدت 90 روز اجرا گردید. جیره ها از نظر انرژی قابل متابولیسم و پروتئین قابل متابولیسم مشابه بودند. تفاوت تیمار صفر درصد پنبه دانه و تیمارهای حاوی پنبه دانه از نظر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذا، درصد لاشه گرم و چربی احشایی، معنی‌دار بود (001/0P <). با زیاد شدن پنبه دانه در جیره، میزان گلوکز کاهش و میزان کلسترول و تری گلیسیرید خون به طور خطی افزایش یافت (01/P 0<). نتایج آزمایش نشان داد که پنبه دانه را می توان تا هشت درصد در جیره بره های پرواری استفاده نمود.