مهدیه مهدی زاده گوکی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمدمهدی شریفی حسینی؛ امین خضری؛ زهره حاج علیزاده
دوره 23، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 61-71
چکیده
در این پژوهش تاثیر گنجاندن سطوح متفاوت ساقه خشک گیاه ترخون بهجای یونجه و کاه گندم در جیره گوسفند بر مصرف خوراک، گوارشپذیری جیره، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجههای خون و شکمبه با استفاده از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 2±45 کیلوگرم و سن تقریبی سه سال در قالب طرح مربع لاتین چرخشی با چهار دوره 21 روزه بررسی شد. ...
بیشتر
در این پژوهش تاثیر گنجاندن سطوح متفاوت ساقه خشک گیاه ترخون بهجای یونجه و کاه گندم در جیره گوسفند بر مصرف خوراک، گوارشپذیری جیره، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجههای خون و شکمبه با استفاده از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 2±45 کیلوگرم و سن تقریبی سه سال در قالب طرح مربع لاتین چرخشی با چهار دوره 21 روزه بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (بدون ساقه ترخون)، 2- جیره دارای هشت درصد ساقه ترخون، 3- جیره دارای 16 درصد ساقه ترخون و 4- جیره دارای 24 درصد ساقه ترخون بودند. مصرف خوراک و گوارشپذیری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام جیره در این پژوهش تحت تأثیر تغذیه ساقه ترخون قرار نگرفت. مقادیر نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی از طریق ادرار و مدفوع، مقدار و درصد نیتروژن ابقاء شده، میزان pH، نیتروژن آمونیاکی، جمعیت کل تک یاختهها و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه نیز تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفتند. با تغذیه سطوح متفاوت ساقه گیاه ترخون، سنتز پروتئین میکروبی و غلظت گلوکز، کل پروتئین، نیتروژن اورهای، تری گلیسیرید و کلسترول خون نیز بدون تغییر باقی ماند. بر اساس نتایج حاصل، از ساقه گیاه ترخون میتوان تا 24 درصد ماده خشک جیره بهجای یونجه و کاه گندم در تغذیه گوسفندان بدون تأثیر بر تخمیر شکمبه، فراسنجههای خون و مصرف خوراک استفاده کرد.
فروغ بدویی دلفارد؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی
دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 777-787
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین خام، نیتروژن آمونیاکی، دیواره سلولی، ماده آلی و خاکسترنمونهها پس از دوره مذکور تعیین شد. pH سیلاژها بلافاصله پس از باز کردن تعیین شد. اثرات اضافه کردن سطوح مختلف خرمای ضایعاتی بدون هسته به تفاله لیمو ترش در زمان سیلو کردن در قالب آزمایش فاکتوریل (4×3) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی به سیلوی تفاله لیموترش سبب بهبود کیفیت سیلاژ و افزایش ماده خشک، ماده آلی و pH شد (۰۵/۰>p) در مقابل پروتیین خام، دیوارهسلولی، نیتروژن آمونیاکی و خاکستر سیلاژ تفاله لیموترش کاهش یافت (۰۵/۰>p). همچنین تفاله لیموترش با ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی دارای بالاترین انرژی و نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر سیلاژها بود. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، میتوان از ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی در ترکیب تفاله لیموی سیلو شده استفاده نمود و بهترین مدت زمان برای سیلو کردن ۴۵ روز توصیه میشود.
منوره قدوسی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 359-370
چکیده
در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجههای خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و بهمدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجههای خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و بهمدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ارزیابی حسی، سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز در جیرههای آزمایشی در سطوح صفر (شاهد)، 7، 14، و 21درصد مادۀ خشک استفاده شد. باتوجه به ارزیابیهای حسی، سیلاژ با نمرۀ 20 رتبۀ بسیار خوب را بهخود اختصاص داد. نیتروژن ابقاءشده در گوسفندان تغذیهشده با 21درصد سیلاژ کمتر از گروه شاهد بود (05/0>P). قابلیت هضم مادۀ خشک جیرههای حاوی 14 و 21درصد سیلاژ، کمتر از جیرههای فاقد سیلاژ یا حاوی 7درصد سیلاژ بود (05/0>P). میانگین آلانتوئین دفعی، اسیداوریک، و کل مشتقات پورینی ادرار در گوسفندان با افزایش سطح سیلاژ در جیره بهصورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>P). افزایش نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیهشده با جیرۀ حاوی 21درصد سیلاژ بیشتر از گوسفندان تغذیهشده با جیرۀ بدون سیلاژ بود (05/0>P). با افزایش سطح سیلاژ در جیره، غلظت تریگلیسیرید خون بهصورت خطی افزایش یافت (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از 21درصد سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی در جیرۀ گوسفند، بدون ایجاد تغییر در مادۀ خشک مصرفی، سنتز پروتئین میکروبی را افزایش میدهد.