ایران خدادادی؛ طاهره محمدآبادی؛ مرتضی چاجی؛ محسن ساری
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 123-135
چکیده
این آزمایش برای بررسی اثر سطوح گوناگون پنیرک (صفر، 20، 40، و 60 میلیگرم در کیلوگرم علوفۀ آتریپلکس) بر تجزیهپذیری و فراسنجههای تخمیر علوفۀ آتریپلکس در شتر تککوهانه انجام گرفت. فراسنجههای تخمیر با تکنیک تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی با روش هضم دومرحلهای بهکمک دو نفر شتر تککوهانۀ مادۀ دوساله دارای فیستولای شکمبه اندازهگیری ...
بیشتر
این آزمایش برای بررسی اثر سطوح گوناگون پنیرک (صفر، 20، 40، و 60 میلیگرم در کیلوگرم علوفۀ آتریپلکس) بر تجزیهپذیری و فراسنجههای تخمیر علوفۀ آتریپلکس در شتر تککوهانه انجام گرفت. فراسنجههای تخمیر با تکنیک تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی با روش هضم دومرحلهای بهکمک دو نفر شتر تککوهانۀ مادۀ دوساله دارای فیستولای شکمبه اندازهگیری شد. افزودن پنیرک در دو سطح 40 و 60 میلیگرم در کیلوگرم علوفه موجب افزایش معنیدار حجم گاز تولیدی از علوفۀ آتریپلکس شد (05/0>P)، ولی ثابت نرخ تولید گاز تحت تأثیر افزودن پنیرک قرار نگرفت. اضافهکردن پنیرک (60 میلیگرم در کیلوگرم) به آتریپلکس میزان عامل جداکننده، تولید تودۀ میکروبی، راندمان تولید تودۀ میکروبی، و مادۀ آلی واقعاً هضمشده را بهطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). افزودن 40 و 60 میلیگرم در کیلوگرم پنیرک به علوفۀ آتریپلکس pH محیطهای کشت را کاهش داد (05/0>P). در مقایسه با تیمار شاهد بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مربوط به تیمار حاوی 20 میلیگرم در کیلوگرم پنیرک (73/11 میلیگرم در 100 میلیلیتر) بود (05/0>P). همچنین این تیمار بیشترین هضمپذیری NDF را در مقایسه با تیمار شاهد داشت (05/0>P). افزودن پنیرک در سطوح 20، 40، و 60 میلیگرم در کیلوگرم به آتریپلکس موجب افزایش تراکم گونههای پروتوزوئرها در زمانهای 12 و 24 ساعت در مقایسه با 48 ساعت انکوباسیون شد (05/0>P). گونههای دیپلودینیوم کملی، دیپلودینیوم مگی، اپیدینیوم ایکوداتوم، و یودیپلودینیوم مگی در تیمارهای حاوی پنیرک تراکم بالاتری داشتند (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، تخمیر بالای پنیرک میتواند به بهبود قابلیت هضم و تولید گاز علوفۀ آتریپلکس در جیرۀ شتر تککوهانه بیانجامد.