روح الله ابراهیمی؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ سمیه سالاری؛ محمدجواد ضمیری؛ محمدتقی بیگی نصیری
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 127-138
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجههای خونی، و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشاندهندۀ آن ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجههای خونی، و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشاندهندۀ آن است که استفاده از 200 میلیگرم سیلیمارین، وزن روزانه را در دورۀ آغازین افزایش و در کل دورۀ پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دورۀ آغازین، رشد، و کل دورۀ آزمایش افزایش داد (05/0P<). استفاده از سطوح 100 و 200 میلیگرم سیلیمارین در جیره، بهترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد (05/0P<). افزودن 200 میلیگرم سیلیمارین به جیره باعث افزایش معنیدار غلظت مالوندیآلدهید (05/0P <) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (01/0P<) و کاهش معنیدار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (05/0P <) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلیمارین در جیرۀ جوجههای گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.