رضا صلاحی مقدم؛ محمدحسین شهیر
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 535-548
چکیده
بهمنظور بررسی پاسخ جوجههای گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایدهآل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کمتر) و نسبتهای والین به لیزین قابلهضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملاً تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار، انجام شد. نتایج ...
بیشتر
بهمنظور بررسی پاسخ جوجههای گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایدهآل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کمتر) و نسبتهای والین به لیزین قابلهضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملاً تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار، انجام شد. نتایج نشان دادند کاهش سطح پروتئین ایدهآل جیره سبب افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (0/01>P). درصد خاکستر و کلسیم استخوان نیز با کاهش پروتئین ایدهآل جیره بهطور معنیداری افزایش یافت (0/05>P). کاهش سطح پروتئین ایدهآل جیره سبب کاهش غلظت کلسترول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و کلسیم سرم خون شد (0/05>P). بیشترین میانگین وزن بدن در سن 10 روزگی، افزایش وزن، درصد لاشه و سینه و کمترین ضریب تبدیل خوراک در نسبت 74 درصد والین به لیزین قابلهضم مشاهده شد (0/05>P). درحالیکه، بیشترین میانگین مصرف خوراک، درصد رانها و درصد خاکستر و کلسیم استخوان در نسبت 77 درصد والین به لیزین قابلهضم بهدست آمد (0/05>P). اثر متقابل معنیداری بین دو فاکتور آزمایشی بهغیر از صفات درصد لاشه و غلظت فسفر سرم خون مشاهده نشد (0/05>P). در مجموع براساس نتایج این پژوهش، کاهش 10 درصدی سطح پروتئین ایدهآل جیره با حفظ نسبتهای ایدهآل اسیدهای آمینه ضروری، امکانپذیر است. نسبت مناسب والین به لیزین قابلهضم براساس شاخصهای عملکرد و صفات لاشه، 74 درصد و براساس صفات استخوان، 77 درصد پیشنهاد میشود.
محمد حسین نعمتی؛ حسن الماسی؛ رضا معصومی؛ محمد حسین شهیر
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 447-457
چکیده
اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک داخلی ( مولتیبهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتیبیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخصهای لیپیدی خون و ریختشناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی ...
بیشتر
اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک داخلی ( مولتیبهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتیبیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخصهای لیپیدی خون و ریختشناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی0/1 درصد پروبیوتیک تجاری بیوپلاس B2، 3- جیره حاوی 0/01 درصد آنتیبیوتیک آویلامایسین و تیمارهای 4 تا 6- بهترتیب جیرههای حاوی 0/05، 0/1 و 0/15 درصد پروبیوتیک مولتیبهسیل بودند. نتایج نشان داد که وزن بدن و ضریب تبدیل جوجه ها در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتیبیوتیک بهتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). وزن بدن و ضریب تبدیل در پرندگانی که مولتیبهسیل به میزان 0/1 و 0/15 درصد دریافت کردند با پرندگانی که پروبیوتیک بیوپلاس دریافت کردند، تفاوت نداشتند. خوراک مصرفی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. پاسخ ایمنی همورال و شاخصهای ریختشناسی روده در پرندگانی که پروبیوتیک مولتیبهسیل در سطح 0/15 درصد دریافت کردند تفاوت معنیدار با گروه شاهد نشان نداد لیکن از نظر آماری توانست با گروههای دریافتکننده پروبیوتیک بیوپلاس و آنتیبیوتیک برابری کند. سطح LDL خون در تیمارهای پروبیوتیک بیوپلاس B2، آنتیبیوتیک و پروبیوتیک مولتیبهسیل 0/15 درصد کاهش معنیدار نشان داد (0/05>P). بهطور کلی، نتایج نشان داد که سطح 0/15 درصد پروبیوتیک مولتیبهسیل میتواند جایگزین مناسب برای پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتیبیوتیک محرک رشد آویلامایسین در دوره رشد و پایانی جوجههای گوشتی باشد.
حسین محمدزاده کراتی؛ محمد حسین شهیر
دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 391-406
چکیده
تأثیر سطوح افزایشی ال-لوسین بر عملکرد، صفات لاشه و تولید گوشت سینه و تعیین نیاز لوسین قابل هضم جوجه خروسهای گوشتی راس 308 در دوره رشد (15 تا 30 روزگی) با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار جیرهای (پنج تکرار و هشت قطعه جوجه در هر تکرار) بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه با 1/53 درصد لوسین قابل هضم ...
بیشتر
تأثیر سطوح افزایشی ال-لوسین بر عملکرد، صفات لاشه و تولید گوشت سینه و تعیین نیاز لوسین قابل هضم جوجه خروسهای گوشتی راس 308 در دوره رشد (15 تا 30 روزگی) با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار جیرهای (پنج تکرار و هشت قطعه جوجه در هر تکرار) بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه با 1/53 درصد لوسین قابل هضم و پنج جیره حاوی 1/63، 1/73، 1/83، 1/93، 2/03 درصد لوسین قابل هضم که با افزودن ال-لوسین مصنوعی به جیره پایه تهیه شده بود. افزایش وزن، درصد لاشه و درصد سینه با افزایش سطح لوسین افزایش و ضریب تبدیل و چربی لاشه کاهش یافتند (p <0/05). روند پاسخ به سطوح افزایشی لوسین برای افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی لاشه، وزن نسبی عضله سینه و وزن نسبی چربی حفره بطنی بهصورت تابع درجه دو بود (p <0/05). بهدلیل برازش بهتر مدل درجه دو به معیارهای پاسخ افزایش وزن، ضریب تبدیل، وزن نسبی لاشه و سینه، نیاز لوسین قابل هضم بهترتیب 1/70، 1/72، 1/724 و 1/735 درصد برآورد شد. بر اساس میانگین این برآوردها، نیاز لوسین قابل هضم جوجههای گوشتی راس در مرحله رشد، 1/72 درصد پیشنهاد میشود.
سمیه زمانی افشار؛ طاهر هرکی نژاد؛ عباس بهاری؛ محمد حسین شهیر
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 213-224
چکیده
انتخاب دامهای زنده دارای حداقل چربی لاشه در جهت اصلاح گلههای داشتی به افزایش تولید گوشت کشور کمک میکند. اعضای خانواده ژن Wnt از عوامل مؤثر در تمایز سلولهای چربی هستند. این پژوهش بهمنظور بررسی ارتباط چندشکلی ژنهای Wnt10a و Wnt10b با صفات لاشه در 96 رأس گوسفند آمیخته افشاری-برولامرینو انجام شد. از نمونه خون گوسفندان آمیخته ...
بیشتر
انتخاب دامهای زنده دارای حداقل چربی لاشه در جهت اصلاح گلههای داشتی به افزایش تولید گوشت کشور کمک میکند. اعضای خانواده ژن Wnt از عوامل مؤثر در تمایز سلولهای چربی هستند. این پژوهش بهمنظور بررسی ارتباط چندشکلی ژنهای Wnt10a و Wnt10b با صفات لاشه در 96 رأس گوسفند آمیخته افشاری-برولامرینو انجام شد. از نمونه خون گوسفندان آمیخته بهروش فنول کلروفرم DNA استخراج شد و واکنش زنجیرهای پلیمراز برای تکثیر قطعههای 663 جفتبازی از اگزون سوم و قسمتی از اینترون دوم ژن Wnt10aو 512 جفتبازی از اگزون سوم ژن Wnt10b انجام شد. یک چندشکلی و سه تکشکلی (مشاهده آللی متفاوت از توالی رفرنس) در جایگاه ژن Wnt10a مشاهده شد اما تفاوتی بین نمونهها برای ژن Wnt10b وجود نداشت. یک تکشکلی در ناحیه اینترون و یک تغییر تکنوکلئوتیدی از نوع هممعنی و دو تکشکلی در ناحیه اگزون درژن Wnt10a مشاهده شد که یکی از این تکشکلیها در کدون 139بود. پس از هضم با آنزیم برشی HpaII در کدون 139، مشخص شد که تمامی افراد در مقایسه با توالی رفرنس دارای ژنوتیپ هموزیگوت موتانت هستند. این SNP علاوه بر گوسفندان آمیخته در تعدادی از گوسفندان افشاری (دنبهدار) و زل (بدون دنبه) نیز بررسی شد و مجدداً همان نتایج مشاهده شد. براساس نتایج این تحقیق بهنظر میرسد در این جایگاه از ژن در نژادهای مورد بررسی آلل اصلی G باشد.
محمد حسین نعمتی؛ محمد حسین شهیر؛ محمدطاهر هرکی نژاد؛ هوشنگ لطف اللهیان
دوره 15، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 45-53
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی نقش آنتیاکسیدانی ویتامین C (VC) و کوآنزیم Q10 (CoQ10) بر پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش سرمایی بااستفاده از تعداد 500 قطعه جوجۀ نر آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه کنترل مثبت (PC، شرایط عادی پرورش، و بدون دریافت آنتیاکسیدان)، گروه کنترل منفی ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی نقش آنتیاکسیدانی ویتامین C (VC) و کوآنزیم Q10 (CoQ10) بر پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش سرمایی بااستفاده از تعداد 500 قطعه جوجۀ نر آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه کنترل مثبت (PC، شرایط عادی پرورش، و بدون دریافت آنتیاکسیدان)، گروه کنترل منفی (NC، تنش سرمایی، و بدون دریافت آنتیاکسیدان)، تنش سرمایی بههمراه تیمارهای حاوی VC (300 میلیگرم در کیلوگرم جیره)، CoQ10 (40 میلیگرم در کیلوگرم جیره)، و مخلوط VC+CoQ10 با دزهای ذکرشده در جیرۀ پایه بود. برای اعمال تنش سرمایی، از 15 تا 42 روزگی، دمای سالن 15 درجۀ سانتیگراد ثابت نگهداشتهشد. صفات تیتر واکسنها، پاسخ ایمنی هومورال، ایمنی سلولی، و وزن نسبی اندامهای ایمنی مطالعه شد. نتایج نشان داد که با وجود کاهش وزن نسبی طحال تحت تنش سرمایی، تفاوتها معنیدار نبودند. پرندگانی که تحت تأثیر تنش سرمایی قرار گرفتند، وزن نسبی بورس بالاتری داشتند (01/0P<) و استفاده از آنتیاکسیدانها بهویژه CoQ10 وزن نسبی آنها را کاهش داد (05/0>P). درصد لنفوسیتها درنتیجۀ تنش سرمایی، کاهش یافت (05/0>P). بهبود پاسخ ایمنی سلولی هم در پاسخ به تزریق زیرجلدی فیتوهماگلوتینین و هم در تکثیر لنفوسیتهایT در شرایط آزمایشگاهی مشاهده گردید (05/0P<). نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از مواد آنتیاکسیدانی VC و CoQ10 در شرایط تنش سرمایی باعث بهبود سیستم ایمنی و کاهش تلفات شد.
محمد حسین شهیر؛ افشین حیدری نیا؛ حمیدرضا طاهری؛ عبداله حسینی
دوره 15، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 55-64
چکیده
بهمنظور تعیین مناسبترین سطح لیزین هضمشدنی ایلئومی استانداردشده در مرحلۀ رشد (49-28 روزگی) بوقلمونهای نر گوشتی، 160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار (هشت سطح لیزین هضمشدنی ایلئومی استانداردشده، 15/1 (جیرۀ پایه)، 225/1، 3/1، 375/1، 45/1، 525/1، 6/1، و 675/1 درصد) در چهار تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شدند. افزایش ...
بیشتر
بهمنظور تعیین مناسبترین سطح لیزین هضمشدنی ایلئومی استانداردشده در مرحلۀ رشد (49-28 روزگی) بوقلمونهای نر گوشتی، 160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار (هشت سطح لیزین هضمشدنی ایلئومی استانداردشده، 15/1 (جیرۀ پایه)، 225/1، 3/1، 375/1، 45/1، 525/1، 6/1، و 675/1 درصد) در چهار تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شدند. افزایش سطوح لیزین هضمشدنی باعث افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید. گروه آزمایشی حاوی 6/1 درصد لیزین هضمشدنی، بیشترین افزایش وزن بدن و کمترین ضریب تبدیل غذایی را داشت که با جیرۀ پایۀ (15/1 درصد لیزین هضمشدنی) تفاوت معنیداری نشان داد (05/0P<). با برازش مدلهای رگرسیون خط شکسته، منحنی درجۀ دو، و خط شکستۀ درجۀ دو میزان نیاز لیزین هضمشدنی، بهترتیب برای افزایش وزن بدن 11/0 ± 47/1، 04/0 ± 57/1 و 05/0 ± 49/1 درصد تخمین زده شد. نیاز لیزین هضمشدنی بااستفاده از مدلهای فوق برای بهترین ضریب تبدیل غذایی بهترتیب 17/0 ± 57/1، 02/0 ± 61/1، و 08/0 ± 59/1 درصد تعیین شد. باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، نیاز لیزین هضمشدنی بوقلمونهای نر گوشتی در دورۀ رشد برای افزایش وزن بدن در دامنۀ 47/1 تا 57/1 و برای ضریب تبدیل غذایی در دامنۀ 57/1 تا 61/1 درصد توصیه میشود.